Zo, we zitten hier intussen alweer lang en breed in het derde trimester! Steeds breder zelfs. ;-) Met name de laatste weken vond ik gevoelsmatig best snel gaan – deze blog stond dan ook al een tijdje te wachten in m’n concepten.
Ze zeggen dat juist in het tweede trimester (= week 14 t/m 27) de tijd snel gaat, maar tot ongeveer week 24 had ik persoonlijk allesbehalve dat gevoel. Vooral omdat er best wat lichamelijk ongemak opspeelde: tot week 19 was ik misselijk (al werd dat vanaf week 16 gelukkig wel steeds minder). Daarna deden rug- en bekkenpijn hun intrede, waardoor ik me op een gegeven moment best beperkt voelde in m’n doen. Bovendien was ik vaak erg moe.
Maar om dit bericht met goed nieuws te beginnen: sinds een maand of anderhalf heb ik een stuk minder rugpijn, én een stuk meer energie. Yes! Qua energie voelde het afgelopen weken zelfs bijna ‘normaal’. Ja, ik ben sneller vermoeid op lange dagen, maar het is een wereld van verschil met twee/drie maanden geleden. Ik kan weer gewoon naar Einder fietsen en daar een dagje werken zonder afgepeigerd thuis te komen, ik hoef niet na elke activiteit te liggen om de rugpijn onder controle te houden, en ik heb vooral steeds veel zin om het huis op te ruimen (yep, nesteldrang is een ding). Kortom, ik voel me lekker. :-)
Dit is meteen een van de grote lessen van deze zwangerschap: alles gaat in golven, en het is niet te voorspellen hoe volgende week eruitziet. Of hoe hard mijn buik dan weer gegroeid is. ;-)
Kindje
Het kindje neemt steeds meer plek in, in mijn buik. Regelmatig voel ik haar schopjes tegen m’n ribben of in de richting van mijn heupbot. Die schopjes worden ook steeds harder. Volgens mijn zwangerschapsapp weegt ze nu ruim 1,5 kilo, en ze is zo’n 42 cm lang. Bizar idee dat dat over 2 maanden waarschijnlijk meer dan verdubbeld is in gewicht. Sterker nog, dan is ze misschien al geboren… Verder groeit ze volgens mij goed, de verloskundige is in elk geval hartstikke tevreden.
Lichaam & kwaaltjes
Minder vervelende kwaaltjes dus, de laatste tijd. Ik heb zelfs het idee dat ik minder hooikoorts heb dan in andere jaren (al slik ik hier en daar toch een pilletje cetirizine).
M’n buik is afgelopen maand – dus tussen maand 6 en 7 van de zwangerschap – weer hard gegroeid. Zelfs voor mensen die me niet kennen, is nu overduidelijk dat ik zwanger ben en niet gewoon ‘een buikje’ heb. ;-) Tegelijkertijd is m’n buik gelukkig nog niet zo enorm dat ik er last van heb. De ideale middenweg, zou ik zeggen. Qua gewicht: ondanks die groeiende buik kom ik de laatste weken een stuk minder snel aan dan daarvoor. Rond 28 weken was ik een tijdje stabiel op ongeveer +9 kilo, nu (zo’n 4 weken later) zit er ruim 10 kilo bij.
Minder honger?!
Dat laatste heeft mogelijk te maken met een andere verandering: er is een einde gekomen aan m’n onverzadigbare honger. Tot een maand terug kon ik eten als een bootwerker. Maar serieus: 6 boterhammen bij de lunch en dan een uur later alweer taart, of de hele middag door koekjes en chocola snaaien – no problem. Drie borden avondeten gingen er ook makkelijk in (en daarna nog een ijsje toe). En second breakfast was eerder regel dan uitzondering.
Maar… tegenwoordig lukt dus dit allemaal een stuk minder goed. Ten eerste heb ik gewoon minder honger, maar het is vooral m’n maag die protesteert als ik te veel eet. Laatst aten we bijvoorbeeld friet van de snackbar. In het eerste trimester verorberde ik makkelijk een grote portie (en die zijn bij deze snackbar écht groot) plus groentekroket. En ook vorige maand kon ik nog eindeloos dooreten en zat ik daarna hooguit een uurtje wat (te) vol. Nu had ik de rest van de avond last van m’n maag, ugh.
En toen B en ik afgelopen weken op vakantie waren in de Ardennen, moest ik echt aan mealplanning doen en oppassen dat ik per maaltijd niet te veel at. Juist op vakantie houd ik enorm van allerlei jammies eten: ontbijten met een croissant en stokbroodjes, ergens lekker lunchen, tussendoor een taartje… uiteindelijk kon dit nu ook nog wel, maar dan met halve porties. Een paar keer schatte ik het toch verkeerd in en voelde ik me de hele dag ellendig van de maagpijn.
Kortom, ik geloof dat m’n baarmoeder intussen zoveel gegroeid is dat mijn maag in de verdrukking raakt. Ik vind het maar een vreemde gewaarwording. Het is vooral even schakelen, omdat ik juist gewend was geraakt aan die grotere porties. En ik hou van eten, dus het is vet saai om minder te kunnen eten. ;-)
IJzertekort
Intussen is het natuurlijk wél belangrijk dat ik nog steeds genoeg voedingsstoffen binnenkrijg. Extra belangrijk zelfs, want bij de laatste verloskundige controle bleek m’n hemoglobine-gehalte echt te laag: 5.6, terwijl dat bij deze termijn minimaal 6.3 moet zijn. Het is normaal dat je tijdens de zwangerschap een lager Hb krijgt, maar het is ook beter dat het niet té laag wordt, omdat je tijdens de bevalling sowieso bloed verliest en er anders sneller problemen ontstaan. Bovendien kan ijzertekort klachten geven, zoals vermoeidheid of duizeligheid (had ik niet) en…rusteloze benen. Oh ja, die had ik wel dagelijks de laatste tijd.
Lang verhaal kort: ik slik nu dus dagelijks een pilletje ferrofumaraat, en probeer daarnaast wat beter op m’n voeding te letten.
Nesteldrang
Ja, die nesteldrang is dus ook wel een beetje aanwezig hier. Niets extreems hoor, maar de chaotische ADHD’er in mij vindt het plots wel érg prettig als alles in huis opgeruimd is en er niet overal losse spullen rondslingeren. Afgelopen maand heb ik ook enthousiast een paar kasten uitgeruimd en schoongemaakt. Opruimen – en de boel opgeruimd houden – kost me duidelijk minder energie dan normaal. Na de vakantie pakte ik zelfs direct al m’n tassen uit (hik ik normaal minstens een dag tegenop) en de kledingstapel naast m’n bed is beduidend kleiner (of zelfs helemaal afwezig). B is uiteraard érg blij met deze ontwikkeling. ;-) Benieuwd hoe lang dit zo blijft!
De bevalling
B en ik zijn afgelopen tijd ook veel bezig geweest met de voorbereidingen voor de bevalling. We hebben het voortraject met doula Fleur zo goed als afgerond (ik krijg alleen in augustus nog een laatste sessie, die draait vooral om ontspannen en gemasseerd worden, hmm niet verkeerd :-)). Dat traject hebben we beiden als heel waardevol ervaren. Ik voel me een stuk rustiger, zekerder en vol vertrouwen over de geboorte. Natuurlijk vliegt het me soms nog aan (kan ik het wel, ga ik de pijn wel trekken, zal er niets misgaan?), maar tegelijkertijd ben ik ook gewoon wel benieuwd hoe het gaat zijn. Fleur is trouwens ook bij de bevalling aanwezig, naast de verloskundige.
Daarnaast hebben we de online cursus hypnobirthing vorige week afgerond, en we proberen nu bijna dagelijks te blijven oefenen daarmee. Bij de cursus horen een heel aantal audiobestanden met meditaties, ademhalings- en ontspanningsoefeningen, die luister ik vaak voor het slapengaan. Daarnaast zijn er twee verdiepende oefeningen waarbij B mij door woorden en aanraking in een ontspannen staat brengt. Erg fijn om te doen. Geen idee of ik er straks ook echt wat aan ga hebben – ik hoor ook wel van mensen dat ze op het moment suprême weinig meer kunnen met zo’n oefening – maar ik hoop dat, door nu regelmatig te oefenen, het toch een beetje in m’n systeem gaat zitten zodat ik er ook in moeilijke omstandigheden naar kan terugkeren.
Bovenal ervaar ik heel erg dat B en ik dit samen dragen. Ja, ik draag het kindje in m’n buik en het is mijn lichaam waaruit ze geboren wordt, maar hij staat zo enorm naast me en is mega-betrokken. Ook dat geeft veel stevigheid en vertrouwen: ik hoef het straks niet alleen te doen.
Geboortewensen
In lijn met het voorgaande hebben we een documentje geschreven met onze geboortewensen. Geen ellenlang verhaal, eerder een beknopte samenvatting met de belangrijkste punten op 1 A4. De bedoeling daarvan is dat zorgverleners weten wat belangrijk voor je is, zodat ze daar – zover mogelijk – rekening mee kunnen houden.
Bovenaan dit document staat: Ik wil tijdens de geboorte het ritme van mijn lichaam en dat van ons kindje volgen. Ik ontvang graag ondersteuning om in mijn bubbel te komen/blijven.
Dat is voor mij de kern, en daarnaast staan er wat praktische dingen in over wat mij/ons kan helpen om dit voor elkaar te krijgen.
Babymoon
Ik noemde het al even: B en ik zijn er samen nog een kleine twee weekjes tussenuit geweest! Want ja iedereen zei al maanden dat we “er nog van moeten genieten nu we met z’n tweetjes zijn”. Dat doen we dan maar. ;-)
We begonnen de vakantie met een paar heerlijke verwendagen bij hotel De Wilmersberg in Twente. Wauw, wát een plek. We hadden dit hotel uitgekozen omdat ze een goed vegetarisch menu zouden hebben, en dat bleek inderdaad het geval. Ik heb lang niet zó fantastisch gegeten! Stiekem vonden we het eten hier zelfs lekkerder dan bij De Nieuwe Winkel (= vegan sterrenrestaurant in Nijmegen)… en hoewel niet goedkoop, is het toch een stuk beter te betalen dan dat.
De rest van het hotel was ook super: een hele fijne en verrassend ruime wellness, een erg prettige kamer met kingsize bedden, een fitnessruimte waar ik zelfs nog een uurtje lekker heb gefietst. En dat alles midden in de mooie Twentse natuur. Ja, hier wil ik nog weleens naar terug. Perfect om binnen een paar dagen helemaal in vakantiemodus te zakken.
Vervolgens reden we door naar de Ardennen (yep, we gingen uiteindelijk toch met de auto… vond ik wel een dingetje, maar OV was in mijn zwangere staat minder realistisch). Ruim een week zaten we in een fijn chalet op vakantiepark Les Etoiles, vlak bij de Franse grens en bij het mooie stadje Dinant.
Ook een aanrader, dat park: de huisjes zijn wat eenvoudig (daardoor ook schappelijk geprijsd, we betaalden minder dan 500 euro voor 8 nachten), alles is netjes en schoon en de bedden zijn goed. Het is er rustig, je hebt vrij veel privacy en het is heerlijk om op je eigen veranda te zitten en uit te kijken over de vallei. Toch een beetje het kampeer/buitengevoel, maar dan met het comfort van een huisje. Oh ja, en ze hebben een broodjesservice: als je baguette en croissants bestelt, worden die ’s morgens gratis afgeleverd bij de deur van je chalet. Top!
Bijna met verlof
Oké, dit was stiekem een beetje offtopic, qua zwangerschapsupdate. Al was het dus wél de perfecte vakantie voor als je 30 weken zwanger bent, vond ik.
En nu ga ik al bijna met verlof! Deze en volgende week werk ik nog, en vanaf 14 juli klap ik m’n laptop voor een halfjaar dicht. Plan is om vanaf 1 januari 2024 weer aan de slag te gaan. Maar dat kan ook iets eerder of later worden – afhankelijk van hoe het loopt. We gaan het wel zien.
Ook wel een gek idee, hoor. Waar ik had verwacht dat ik op dit punt reikhalzend zou uitkijken naar m’n verlof, merk ik nu dat ik vooral nog veel plezier heb in m’n werk en me prima vermaak. Waarom wilde ik ook alweer zo’n ruim verlof? Toch is het ook goed, denk ik, om straks het werk af te ronden en langzaam steeds meer naar binnen te keren.
Bovendien wacht er nog een lijstje met andere actiepuntjes op me: denk aan de babykamer afmaken, het geboortekaartje uitzoeken, adressen daarvoor verzamelen, een borstvoedingscursus volgen, de geboortetas inpakken, een plan schrijven voor de kraamtijd… ik hoef me niet te vervelen.
Binnenkort op de agenda
Met die cursus borstvoeding geven beginnen B en ik volgende week, als hij terug is van vakantie (hij is deze week nog met een vriend in Italië). Diezelfde week komt er iemand van de kraamzorgorganisatie langs voor een intake, en we krijgen nog een extra echo om te controleren of de placenta niet te laag ligt. Dit was bij 20 weken al een stuk beter dus ik verwacht geen problemen, maar een extra check kan geen kwaad. :-)
Verder hoop ik vooral dat ik komende weken zo mobiel blijf als op dit moment, en dat de rug- en bekkenklachten zich nog een tijdje gedeisd houden. Zo niet, dan is er sowieso Hogwarts Legacy, het Xbox-spel dat ik mezelf cadeau heb gedaan voor in de verloftijd – en waar ik nu al aan ben begonnen. Het is minstens zo leuk als ik hoopte, dus dat komt goed uit.
En intussen groeit kleine Groebie lekker door! <3
Geef een reactie