Goedemorgen! Intussen ga ik richting de 24 weken zwangerschap, dus het leek me wel weer eens tijd om jullie bij te praten over alle ontwikkelingen hier. Want er is sinds de vorige update een hoop gebeurd!
Noot vooraf: ergens aarzel ik om hier nu weer een heel uitgebreid verhaal te schrijven over in verwachting zijn. Ik kan me voorstellen dat dat niet voor iedereen even interessant is, en er is online soms nogal een oordeel op vrouwen die moeder worden en ineens nergens anders meer over kunnen praten/schrijven.
Tegelijkertijd voel ik dat dit nu voor mijzelf zo groot en fundamenteel is, dat het ook vreemd zou voelen om er nauwelijks over te schrijven. Het proces van moeder worden, met alles wat daarbij komt kijken, voelt als een transformatie. Onlangs deelde ik er al iets over op Instagram: ik ben al niet meer wie ik was, ik ben onderweg naar wat nieuws.
Dus ja, dit is wat er nu is en ik vertel er graag over. :-)
De 20 weken-echo
Laten we beginnen met het praktische nieuws: de 20 weken-echo was helemaal goed! Ik was er van tevoren niet of nauwelijks gespannen over, maar toch is het erg fijn dat we dit station gepasseerd zijn. De kans dat er een gezond kindje in me groeit, wordt steeds groter.
Normaal gesproken is de 20 weken-echo meteen de laatste (tenzij je zelf nog een pret-echo inplant), maar in mijn geval willen ze bij 32 weken graag nog eens kijken of de placenta goed ligt. Die lag namelijk in eerste instantie wat laag. Lijkt nu al opgelost, maar een extra check vond de echoscopiste een goed idee.
Het is een…
Bij de echo kregen we ook meteen leuk nieuws: we verwachten een meisje! Wauw, ik krijg gewoon een dochter. Als ik dat tot me door laat dringen, word ik nog steeds een beetje emotioneel. Dat kunnen trouwens ook de zwangerschapshormonen zijn. ;-)
Emoties overal
Want ja, dat emotionele ligt de laatste week wel duidelijk meer aan de oppervlakte. Niet in de zin van diep verdriet, ik voel me mentaal nog steeds TOP, maar meer dat ik om van alles moet huilen. Als ik het nieuws lees bijvoorbeeld en het gaat over kinderen die op de vlucht zijn, of als het gaat over families die elkaar kwijtraken, of wanneer B een mooi gedicht van Ingmar Heytze voorleest, of een vriendin wat liefs tegen me zegt… Ik ben gewoon mega-snel ontroerd deze dagen.
Niet meer misselijk
Nog meer goed nieuws: de misselijkheid is EINDELIJK weg! Rond week 19, net toen ik begon te denken dat dit gewoon m’n default modus zou blijven tot na de bevalling, verdween het ineens. Op dat punt had ik trouwens vooral nog last van ochtendmisselijkheid die na het ontbijt grotendeels wegtrok, en het speelde op zodra ik langer dan 1,5-2 uur niets had gegeten. Maar ik moet zeggen: helemaal niet meer misselijk zijn is toch wel een ENORM verschil. Wat een opluchting.
Maar die rug…
Qua kwaaltjes heb ik de misselijkheid wel meteen ingeruild voor bekkenklachten. Zowel in m’n lage rug als aan de voorkant (bij m’n schaambot) steekt en zeurt het bijna dagelijks. Op dit moment zit ik op het punt dat een halfuurtje wandelen nog net gaat – afhankelijk van wat ik de dagen ervoor heb gedaan – maar na de terugreis uit Zweden liep ik 2 dagen strompelend door het huis voordat ik weer een beetje normaal kon bewegen.
Ik probeer dus zo min mogelijk te tillen, laat ‘zware’ klusjes aan B over en verdeel m’n activiteiten zo veel mogelijk over de dag. Dat gaat redelijk. Gisteren heb ik bijvoorbeeld een uurtje in de keuken gestaan om bananenbrood te bakken en een grote voorraad-lade uit te mesten. Na ruim een uur staan en rondlopen begon m’n rug toch wel echt te protesteren, ik moet dan eerst even rusten voor ik weer iets kan doen. En toen we donderdagavond spontaan een hapje gingen eten in Nijmegen, pakten we de bus naar het centrum terwijl dat vanaf het station maar tien minuutjes lopen is. Zou ik normaal nooit doen, maar nu was het simpelweg de enige optie, want we hadden al ruim een halfuur door Elst gelopen en ik liep intussen half waggelend op hooguit 3 km per uur.
Stiekem heeft dit dus best wat impact op m’n dag. Zo zou ik bijvoorbeeld gráág lekker veel in de tuin werken nu het zulk zonnig weer is, maar ik moet me beperken tot hier en daar een kwartiertje tot halfuurtje onkruid wieden. Ook zijn we overgeschakeld op thuisbezorgde boodschappen, want wekelijks zware tassen sjouwen is gewoon echt geen goed plan. Die escape tour door Arnhem die we komend weekend met vrienden zouden doen? Gaat ‘m niet worden. Concertje dat nog met potlood in m’n agenda stond? Nope, 3 uur lang staan is geen optie meer. En ik zou zo graag de zolder opruimen, maar de dagen vullen zich zo snel met andere dingen en dan is m’n lichaam alweer op…
Bij vlagen vind ik dit lastig en baal ik ervan. Hier had ik geen rekening mee gehouden, sterker nog, omdat ik voor m’n zwangerschap vrijwel dagelijks yoga deed en regelmatig sportte, was ik er min of meer vanuitgegaan dat mijn lijf wel tegen een stootje zou kunnen. Maar blijkbaar pleit een gezonde leefstijl je niet vrij – je kunt ook gewoon pech hebben.
En dus probeer ik me er maar gewoon aan over te geven, want ja, wat moet je anders? ;-) Het is overigens juist wel goed om te blijven bewegen en je spieren sterk te houden, van helemaal stilzitten wordt het óók niet beter. Dus ik zoek telkens naar de balans tussen inspanning en rust. Soms een puzzeltje, want ik wil bijvoorbeeld graag weer eens sporten, maar als ik weet dat ik later op de dag nog op pad moet, is dat toch risky. In elk geval probeer ik de dag te beginnen met een kwartiertje yoga (deze video) en dat doet m’n lijf goed.
Dagelijkse dutjes
Nog iets anders dat aanpassing vergt: m’n energieniveau. Ik ben duidelijk een stuk sneller vermoeid dan normaal. Niet gek natuurlijk, een baby bouwen kost een hoop energie! Maar wel even wennen. Normaal combineer ik bijvoorbeeld graag verschillende afspraken in Utrecht: als ik daar voor werk ben, probeer ik meteen ook een vriendin te zien. Scheelt een boel reistijd. Maar dit soort combinatie-afspraken zitten er gewoon niet in nu, na afspraak 1 ben ik compleet afgedraaid en mag ik blij zijn als ik zonder hoofdpijn de terugreis haal.
Vermoeidheid tijdens je zwangerschap is trouwens ook een compleet normaal ding. Ik kan me wel voorstellen dat ik hier wat meer tegenaan loop dan sommige andere vrouwen, omdat ik normaal vaak op standje turbo sta en gewend ben om véél te doen op een dag. Race ik nu op datzelfde standje turbo door m’n dag heen, dan ben ik om 2-3 uur ’s middags gecrasht.
Kwestie van beter leren doseren dus. Ofwel: na een volle dag daarna standaard een rustdag inplannen. En dagelijkse dutjes! Na een uurtje tot anderhalf liggen kom ik de rest van de dag een stuk fitter door.
De tijd gaat sneller
Ondanks deze kwaaltjes heb ik de laatste paar weken het gevoel dat de tijd een stuk sneller gaat. Misschien omdat het niet meer zo aftellen is naar de volgende echo, en mogelijk ook omdat B en ik ineens genoeg te doen hebben. Want nu de 20 weken-echo goed is, kunnen we écht aan de slag met spullen aanschaffen. Ons doel is om zo veel mogelijk tweedehands te kopen: via Marktplaats dus. Daarnaast hebben we het geluk dat we allerlei spullen kunnen overnemen van vrienden en familie.
Intussen staat er in ons huis een Tripp Trapp-kinderstoel (met babynestje, precies in de kleur die ik wilde gevonden op Marktplaats!), een kinderwagen met alle accessoires, een Maxi Cosi en zelfs al dingen voor als het kindje ouder is, zoals een fietszitje, buggy en autostoeltje voor grotere kinderen (B’s broer heeft kinderen die wat ouder zijn en zij hadden deze spullen nog liggen).
Daarnaast hebben we een hele berg babykleertjes en andere handige spullen gekregen van vriendinnen – denk aan wasbare luiers, flesjes, kruiken en hydrofiele doeken. En we scoorden op Marktplaats een hele mooie set van ledikant, kledingkast en commode. Die halen we eind deze maand op bij de huidige eigenaren. Of eigenlijk, B haalt ze op met een vriend want ik kan dus niet sjouwen. ;-)
Baby-uitzet in Excel
Met die baby-uitzet zijn we kortom al een eind. Vorige week arriveerde ook het duurzame kraampakket van Dalalou dat ik heb besteld. Om verder een beetje overzicht te krijgen, maakten B en ik een uitgebreide lijst in Excel, op basis van uitzet-lijstjes van vrienden, 24baby en onze kraamzorg-organisatie.
Jeetje, wat heb je veel spullen nodig zeg als je een baby krijgt! Hierbij bekruipt me toch ook een dubbel gevoel: wat is echt noodzaak, en wat is gewoon weer een verkapte vorm van consumentisme? Ergens vraag ik me nog steeds af wat je nou écht nodig hebt… Maar goed, we gaan het vanzelf merken. En door in elk geval zo veel mogelijk tweedehands en duurzaam te kopen, hoop ik toch dat we de milieu-impact een tikje verkleinen.
De naam
Nog zoiets waar we volop mee bezig zijn: hoe gaan we ons kindje noemen? In tegenstelling tot sommige stellen hadden wij niet al jarenlang dé naam in ons hoofd. Maar we hebben intussen al een aardig idee. B en ik blijken redelijk op een lijn te zitten qua naam-wensen, en we hebben intussen een gezamenlijke shortlist opgesteld. Ik heb er wel vertrouwen in dat dé naam komende tijd komt bovendrijven.
Aankomen
Ja, dat hoort er natuurlijk ook bij tijdens een zwangerschap. Volgens mij is bijna elke zwangere vrouw wel in meer of mindere mate bezig met hoe haar lichaam verandert. Ik vind het persoonlijk vooral een wonderlijk proces om mee te maken, en ben er meestal helemaal oké mee dat ik groter en zwaarder word. Eigenlijk vind ik het alleen lastig als andere vrouwen vertellen dat ze tijdens hun zwangerschap zo weinig zijn aangekomen, of zelfs vooral afvielen – dat triggert dan blijkbaar toch iets. Tegelijkertijd weet ik dat elk lichaam anders is. En wat betreft gewichtstoename zit ik op dit moment vrij gemiddeld, volgens mij (en al was dat niet zo!).
En ja, ik heb nu eenmaal duidelijk meer honger dus ik eet meer dan normaal, ook al beweeg ik stukken minder. Als ik cravings heb naar tompoucen, haal ik tompoucen. En wordt mijn eerste zwangerschapsbroek te krap om de benen, dan koop ik er op Vinted eentje in een maat groter. Ik bedoel, waar hebben we het over? Het balanceert op een gegeven moment vast wel weer uit.
Volgens mij kun je wat dit betreft ook altijd wel een reden vinden om je onzeker te maken: kom je niet ‘genoeg’ aan dan maak je je misschien zorgen of je kindje wel goed groeit, kom je juist veel aan dan maak je je wellicht druk over wat je omgeving denkt en of je het gewicht ooit wel weer kwijtraakt. Ik vind dat we in onze samenleving sowieso veel minder de focus zouden moeten hebben op het figuur van moeders (en überhaupt dat van vrouwen, mannen en alles er tussenin). Waarom wordt het gezien als zo belangrijk of je na je bevalling weer in je oude spijkerbroek past?
Dus ook tegen mezelf zeg ik: het leven is veranderlijk, durf maar los te laten en mee te bewegen op de flow.
Voedsel en cravings
Ja ik noemde die tompoucen al even, dat was geen willekeurig voorbeeld. ;-) Hmm, wat had ik daar zin in – kwam denk ik door alle oranje tompoucen die ik op sociale media voorbij zag komen terwijl ik in Zweden zat. Verder vind ik volkoren boterhammen met pindakaas op dit moment SUPERLEKKER. Nou eet ik die altijd al wel graag, maar nu zou ik ze de hele dag wel kunnen eten. Fruit is ook nog steeds favoriet, vooral sinaasappels. En banaan met pindakaas.
Vorige week haalde ik voor het eerst in járen een zak drop en winegums bij de snoepwinkel in het dorp, je weet wel, met zo’n wand waar je zelf je favorieten in een puntzak kunt scheppen. Vet nostalgisch om te doen ook. En lekker. Al moet ik zeggen dat ik me na ruim een halve zak in een middag te hebben opgegeten, vanbinnen een tikje ranzig voelde. Weerhield me er overigens niet van om afgelopen dagen de rest van de zak op te peuzelen. (Disclaimer: ik weet dat je tijdens je zwangerschap niet te veel drop moet eten ivm risico op hoge bloeddruk, mijn bloedruk is tot nu toe goed en dit was de eerste keer dat ik drop at.)
Verder ben ik ontzettend blij dat het meeste voedsel weer normaal smaakt. Die gekke aversies van het begin zijn verdwenen en het voelt prettig om weer gewoon te kunnen ontbijten met havermout, te lunchen met boterhammen en normale avondmaaltijden mét ui, knoflook en kruiden te kunnen eten. We eten daardoor weer vaker plantaardig (de eerste maanden kon ik al die sojaproducten niet luchten of zien en bonen waren ook uit den boze), dit voelt ook om andere redenen prettig. Al geniet ik nog steeds regelmatig van een boterham met kaas.
Steeds meer schopjes
Nog een leuk ding: ik voel Groebie intussen dagelijks bewegen in m’n buik! Sterker nog, de laatste dagen zijn het soms echt schopjes die een beetje oncomfortabel aanvoelen. Heb geluk dat ik haar al vroeg en veel voelde, zei de verloskundige, doordat mijn placenta aan de achterkant ligt en ik relatief niet veel buikvet heb. B kan haar ook goed voelen nu, zo gezellig.
Alleen ’s avonds in bed is het naast gezellig ook een beetje irritant, want juist wanneer ik rustig ga liggen, vindt zij het tijd voor uitgebreide dansjes. In slaap vallen begint zo langzaamaan een uitdaging te worden, met die steeds harder wordende schopjes, restless legs, kramp in m’n heup en niet meer op m’n buik kunnen slapen.
Maar hé, het is vast een hartstikke goed teken dat ik haar zo veel voel, en laten we eerlijk zijn: ze gaat me in de toekomst nog vaak genoeg uit m’n slaap houden. Ik kan er dus maar beter aan wennen! :-)
Doula-traject en hypnobirthing
We zijn ook begonnen met de voorbereidingen op de bevalling. Ik schreef al dat we met een doula een uitgebreid coaching-voortraject doen, de eerste sessie daarvan is intussen geweest en de tweede is eind deze week. Tot nu toe heel fijn, en er gestructureerd mee bezig zijn helpt me om meer vertrouwen te krijgen in de bevalling. Af en toe zie ik er zelfs een beetje naar uit… Al zijn er ook momenten dat de schrik me nog om het hart slaat. Zeker nu er intussen écht geen weg meer terug is. Ze moet er hoe dan ook uit. Hopelijk over een maandje of 3,5 à 4 – maar ik ga het hoe dan ook meemaken, die bevalling.
Naast het traject met de doula wilde ik me graag verdiepen in hypnobirthing. Nu hebben B en ik een hele fijne online cursus gevonden die we met z’n tweetjes rustig op de bank kunnen doen. Tot nu toe een aanrader! Het zijn 4 modules met video’s die je in korte blokjes kunt kijken en korte opdrachten erbij. Het fijne van dit online doen is dat je gewoon in je kloffie kunt zitten en dat je de modules kunt pauzeren wanneer je wilt, zodat je samen verder kunt praten over de dingen die ter sprake komen.
Verder op de planning
Over cursussen gesproken: in juli willen we ons met een online cursus voorbereiden op borstvoeding geven. Over deze cursus van Teddy Roorda heb ik veel goeds gehoord en gelezen, dus die staat op de planning.
We doen dit bewust wanneer de bevalling wat dichterbij komt, zodat de kennis hopelijk nog enigszins fris in ons hoofd zit als Groebie er is. Bovendien kunnen we dan nog gebruikmaken van de Q&A-functie die bij de cursus zit als we later praktische vragen hebben (we zijn van plan om een pakket te kopen dat 4 maanden geldig is). Zo fijn trouwens dat B dit ook echt ziet als iets waar hij net zo betrokken bij en verantwoordelijk voor is, ook al ben ik nu eenmaal degene die ons kindje meestal zal voeden.
Daarnaast op de planning komende weken: verder Marktplaats afstruinen op zoek naar meubels en andere benodigdheden (zo ben ik op dit moment onder andere op zoek naar een mooie box en een handige luiertas – tips welkom!), vanaf eind mei de babykamer inrichten (nu al zin om alle kleertjes op te bergen!), en dan nog wat praktische zaken zoals B kind laten erkennen bij de gemeente (we zijn immers nog niet getrouwd).
Nog eventjes weg
Half juni willen B en ik nog ruim 1,5 week weg met z’n tweeën. Want “geniet er samen nog maar van, nu het nog kan”, dat is misschien wel de meest gehoorde opmerking in deze zwangerschap. ;-) Ik ben dus op zoek naar enigszins duurzame mogelijkheden om op vakantie te gaan, binnen onze wat beperktere mogelijkheden.
Tegen die tijd ben ik ruim 30 weken zwanger, en aangezien de reis naar Zweden er rond 20 weken al best inhakte, vrees ik dat een lange treinreis gewoon echt geen optie is. We denken nu aan een huisje ergens op maximaal 2-3 uur rijden, zodat de reis niet te vermoeiend is én we makkelijk naar huis kunnen in noodgevallen. Misschien daarnaast nog een paar nachtjes in een fijn hotel.
Het liefst zou ik met het openbaar vervoer gaan, maar ik zie dat niet helemaal voor me als B al onze baggage moet dragen, en bovendien zijn vakantiehuisjes vaak matig bereikbaar per trein of bus. Bovendien: eenmaal op locatie kunnen we dan ook weinig, want ‘even het dorpje in lopen’ is waarschijnlijk al een uitdaging. Niettemin: mocht je een goede duurzame tip hebben, dan is die meer dan welkom.
(De meest duurzame optie is natuurlijk gewoon: niet op vakantie gaan, lekker thuisblijven. Ben ik me ook van bewust, vakantie is immers zo’n luxe waarvan we het gevoel hebben er “recht” op te hebben…)
Zo.
Nu ben je weer helemaal bijgepraat. Ik ga aan de slag met m’n werk, want dat moet óók nog gewoon gebeuren. Ook wat dat betreft begint straks het aftellen: ik heb besloten om ruim verlof te nemen, vanaf 14 juli stop ik met werken. Dat is al over een dikke twee maanden, waarvan dus ook nog twee weken vakantie. Tot die tijd is er nog genoeg te doen.
Fijne week!
Geef een reactie