Meer zelfcompassie

Het is alweer een paar jaar geleden dat ik een 8-weekse training mindful zelfcompassie volgde, maar de lessen daaruit echoën nog altijd na.

Lees over het retraiteweekend dat ik had, als deel van de cursus

Mild zijn naar jezelf, het is zo belangrijk. Lees je dit blog al langer, dan weet je dat het al jaren een zoektocht voor me is (ik wilde typen ‘worsteling’ maar daarin schuilt toch ook een soort oordeel, terwijl ik vind dat het oké is om hier zoekend in te zijn).

Ik vind wel dat ik er steeds beter in word. Natuurlijk, de oordelen zijn er bij vlagen nog steeds. Ik kan nog altijd flink in de knoop zitten. Twijfelen of ik dingen wel goed doe, of zelfs vinden dat dat niet zo is. Maar hé, wie niet?

Mooi voorbeeld was toen ik deze week schreef over hoe snel ik toch praat en een lezer reageerde met: ik vind helemaal niet dat jij zo snel praat.

Nou wil ik daar het liefst achteraan typen dat ik ook regelmatig te horen krijg dat dat wel degelijk zo is – maar kijk, daar gaat die zelfsabotage alweer. ;-) Want zelfs áls ik sneller praat dan gemiddeld, wat dan nog? In mijn hoofd kleven aan ‘snel praten’ allerlei oordelen.

Warrig. Onbekwaam. Niet professioneel. Onzeker. Incapabel. Dus misschien is het juist op dit punt, dat ik wat betreft zelfcompassie nog een hoop te winnen heb.

Hoe kun je compassievoller zijn naar jezelf? Ik merk dat drie dingen goed werken:

  1. Naast een saboterende gedachte ook een liefdevolle gedachte zetten
  2. Concrete dingen DOEN
  3. Jezelf vragen wat je nodig hebt

Liefdevolle gedachten

Kijk, stel, je hebt een negatieve gedachte over jezelf. ‘Ik ben een slechte vriend’, ik zeg maar wat. Dan kun je vervolgens – in je proces van leren compassievoller naar jezelf te zijn – opmerken dat dit geen aardige gedachte is. Maar vervolgens kun je dáár ook weer boos om worden: ‘stop eens met die gedachten, je bent niet lief voor jezelf!’

Het probleem is dat dat ook weer een oordeel is. Vinden dat zo’n gedachte weg moet, helpt dus niet (en dát vervolgens veroordelen ook niet, volg je me nog?). Wat je wel kunt doen, is er iets naast zetten. Dus nog een keer: ‘Ik ben een slechte vriendin.’ ‘Hé, kijk, ik heb gisteren anderhalf uur gebeld met X en goed naar hem/haar geluisterd.’

Dingen DOEN

Nog beter werkt het om uit je hoofd te stappen. De wereld in. Haal een bos bloemen voor jezelf, juist als je het moeilijk hebt. Trek een lekkere zachte trui aan. Ga in bad. Aai jezelf rustig over je arm als je ergens zenuwachtig over bent. Ga ergens een taartje eten om afleiding te zoeken tijdens een moeilijke dag. Kortom, doe wat je zou doen om je beste vriendin te helpen.

Wat heb je nodig?

En was je hard voor jezelf? Ga voor de spiegel staan en zeg sorry. ‘Sorry lieverd, dat ik zo hard voor je was. Dat verdiende je niet. Ik zie je. Ik hou van je. Wat heb je nodig?’

Laat je verrassen door je eigen antwoord. Want vaak weet je het wel.

Met dank aan Shirah.


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.