WSET2 online: veel leuker dan ik dacht

Ik zal er niet omheen draaien: het had weinig gescheeld, of ik had die WSET2-wijncursus dit voorjaar helemaal niet afgemaakt.

In maart begon ik enthousiast aan de lessen, maar na twee interessante sessies in een zaaltje achter Het Gouden Glas was daar ineens corona – in de wereld én in mijn lijf. Tegen de tijd dat ik begon op te knappen, werd duidelijk dat die live-lessen ‘m voorlopig niet gingen worden.

De Wijnstudio had intussen wél een alternatief geformuleerd: we zouden vier online theorielessen krijgen via een videoverbinding, en dan begin juni nog twee avonden intensief proeven. Zo zouden we alsnog worden klaargestoomd voor het examen.

Eerlijk is eerlijk: ik stond niet meteen te springen.

En niet alleen omdat dat stomme coronavirus me nog altijd in z’n greep had, waardoor ik meteen de eerste les miste. Juist het samen praktisch oefenen met systematisch proeven is voor mij de belangrijkste reden geweest om te kiezen voor WSET, schreef ik de organisatie in de mail waarin ik me min of meer afmeldde voor de digitale sessies.

Vurig pleidooi

Achteraf ben ik zó blij dat Henriëtte van de Wijnstudio me toen persoonlijk opbelde, en een vurig pleidooi hield voor haar online programma. Oké, dacht ik, ze hebben hier duidelijk goed over nagedacht, laat ik het een kans geven. (Zo zie je maar: soms loont het om ergens voor te gaan staan en anderen te overtuigen van je verhaal…)

Nou, je hebt in mijn vlogs kunnen hoe dat afliep! Eerst kreeg ik een inhaalles waar ik mega-enthousiast van werd (speciaal georganiseerd voor mij en één ander!). Vervolgens volgde ik de drie andere sessies en al snel moest ik toegeven: dit was zó veel beter dan ik had verwacht. Sterker nog, ik vond het juist enorm prettig om te studeren aan de keukentafel.

Oh ja, en ook met het oefenen van m’n proefskills kwam het helemaal goed: onze docent regelde een wijnpakket van zes flessen bij Het Gouden Glas, dat je (tegen een meerprijs van 70 euro) kon ophalen, als je dat leuk vond. Zo konden we alsnog – op afstand – samen proeven.

Dit vond ik prettig aan de online WSET2-cursus

• Met stip op 1: online les bespaart veel (reis)tijd en energie. Om half acht logde ik in bij GoToMeeting, om tien uur klapte ik m’n laptop dicht en dan kon ik lekker meteen naar bed. Zeker in de donkere maanden van het jaar vind ik dit een uitkomst; ik maak al lange werkdagen en het feit dat de cursusavonden tot 22.30 uur duren en ik dan nog naar huis moest, vormde voor mij stiekem best een struikelblok.
  
  
• Het is een stuk ontspannener. Wie me kent, weet dat ik het sociaal best ingewikkeld kan vinden bij mensen waar ik nog niet vertrouwd mee ben. Tegelijkertijd haal ik plezier uit samen met anderen nerden over wijn. Online les betekende wél sociale interactie, zonder het ongemak van de hele avond in een nieuwe groep zijn. Bovendien kon ik intussen lekker een kop thee drinken met een fleecedekentje om m’n benen. :-)
  
  
• Ik kon makkelijker meeschrijven tijdens de les. Als je me wel eens hebt zien werken, weet je dat ik best snel typ – de online lessen hadden dus als voordeel dat ik vrijwel letterlijk het verhaal van de docent kon opschrijven in Word, waardoor ik nu supergoede aantekeningen heb.
  
  
• Slurpen en spugen zonder schaamte. In een tl-verlicht zaaltje de inhoud van je mond legen in een spittoon… Tja, misschien heb ik wat meer oefening nodig, maar ik kon er nog niet echt aan wennen. Ook wat dat betreft was online proeven een stuk comfortabeler. De microfoons stonden toch al uit ;-)
  
  
• M’n wijnrek is ineens goedgevuld. Bij het proeven in de les verdeelden we één fles onder vijftien cursisten, en dan was-ie precies leeg. Maar als je thuis wijn proeft, heb je natuurlijk je eigen fles. En daarvan schenk je nauwelijks een half glas in… ik was nog nooit zo blij met m’n Coravin, want dankzij dat ding kon ik dat kleine beetje inschenken zonder ik daarna binnen een paar dagen twee flessen moest wegtanken. Drie van de zes flessen die ik aanschafte voor de proefsessies liggen dus nog lekker te wachten op een mooi moment.

Oké, en nu?

Voor de duidelijkheid: ik ben er natuurlijk nog niet. Afgelopen weken waren de extra sessies waar ik al over vertelde – naast de wijn- en spijsavond waren dat twee boeiende verhalen van wijnmakers en nóg twee extra proefsessies-op-afstand (waarvoor je weer een wijnpakket kon bestellen). Ja, misschien leerde ik van dat bonusprogramma wel minstens zo veel.

Lees 7 dingen die ik leerde over wijn en spijs.

En nu is het wachten tot september; als de wereld een beetje meewerkt, hebben we dan alsnóg de beloofde live-proefsessies. Ik heb al begrepen dat we flink in de watten worden gelegd – normaal gesproken zouden we immers zes avonden telkens zes wijnen hebben geproefd, nu zijn er maar twee bijeenkomsten (en dus betere wijnen!). Ik kan niet wachten, en zie er inmiddels ook naar uit om mijn cursusgroep weer in levenden lijve te zien.

Grappig, blijkbaar bouw je dus ook online best een band met elkaar op.

De rest van de zomer vermaak ik me met de lesstof, want dat examen – eind september – wordt nog wel even stampen. Zoals Lianne het treffend verwoordde: level 2 is wel heel erg… level 2. Yep, geen woord van gelogen ;-)

En dan op naar de volgende stap!

Oké, dat examen moet natuurlijk nog, maar daarna?

Wat WSET2 me ook leerde: ik wil graag nog meer weten over wijn. En als dat online kan, is het top, want blijkbaar past dat dus best heel goed in mijn leven. Sterker nog, ik heb al zitten kijken of ik WSET3 ook online kan doen… dat lijkt nog niet het geval. Nou ja, er is wel een online variant maar die is Engelstalig en heeft geen persoonlijke videobijeenkomsten. Even kijken dus nog – hopelijk zijn er meer cursisten enthousiast over het online programma en komt de Wijnstudio met een vervolg!

Maar voordat ik wat wijn betreft verder de diepte in duik – WSET3 schijnt echt een flinke stap omhoog te zijn qua niveau, je moet rekenen op minstens een dag per week zelfstudie naast de lessen – heb ik besloten om twee van mijn passies te combineren.

Want wat ik bijna nog liever zou kunnen dan héél goed proeven, is vlijmscherp en krachtig schrijven over wijn en eten. En dus volg ik dit najaar een supergave cursus bij niemand minder dan culinair journalist Onno Kleyn!

Ga ik jullie tegen die tijd ongetwijfeld meer over vertellen.