Waarschuwing: deze blogpost bevat een berg vakantiefoto’s. Dus zit je net even in een scriptiedip of word je depri van verregend Nederland (hoewel ’t vrijdag 30 graden schijnt te worden, niets te klagen dus), kijk dan niet verder. ;) Ik ben dan wel druk aan het werk deze zomer, tussendoor kan ik nog evengoed genieten van de fijne dingen des levens!
Maandag begon ik de dag op de universiteit. Ik werkte op de tiende verdieping van het Erasmusgebouw en had een laatste gesprek met mijn scriptiebegeleidster. Intussen werkte ik ook nog in rap tempo door aan een artikel dat aan het eind van de week moest worden ingeleverd. Dinsdag was weer een werkdag, beetje hetzelfde verhaal, maar nu thuis want het REGENDE de hele dag heel hard. Uiteindelijk moest ik toch nog naar de uni om wat te printen en boeken in te leveren, dus helaas regende ik alsnog nat. Daarna stapte ik samen met Liefde in de auto (die had ik toen nog), om wederom naar het Land van Maas en Waal af te reizen. We gingen eten bij mijn ouders en daar lieten we de auto staan (snik snik, ik ga ‘m missen, wel handig zo’n ding, alleen niet goed voor je portemonnee en het milieu natuurlijk). We waren semi-laat thuis, waar we nog een stukje Duitsland-Brazilië keken (WAT een bizarre wedstrijd) en daarna lekker naar bed gingen.
Die terugreis was trouwens nog een heel avontuur, en niet op de leuke manier. In de bus tussen Druten en Nijmegen zat de chauffeur namelijk continu met zijn smartphone te spelen. En niet zo’n beetje ook, hij keek de hele tijd naar het scherm en lette echt amper op de weg. Hartstikke gevaarlijk natuurlijk, zeker omdat het inmiddels ook donker aan het worden was. Ik zat dan ook niet echt lekker op m’n stoel, maar goed, we hebben het overleefd. En leve Twitter en een goede klantenservice van Arriva; ik hoop dat die vent nu een serieus gesprek tegemoet gaat…
Woensdag stapte ik om iets voor negen in de trein naar Schiphol. Daar ontmoette ik om half elf mijn oma; we gingen samen de reis naar Zweden maken! Mijn oma is heel cool, ze is 81 en rijdt nog gerust in d’r eentje van Drenthe naar Den Haag als ze zin heeft in een dagje strand. En onlangs was ze nog in Portugal. Maar zo’n reis naar Zweden – met trein, vliegtuig en auto, door allemaal onbekende plekken en chaos – deed ze toch liever samen. Vond ik eigenlijk ook wel gezellig. Dus we vlogen naar Göteborg, waar we werden opgehaald door Broer en mijn mama.
Al met al is het toch zo’n 12 uur reizen (van deur tot deur), dus woensdagavond deed ik verder niet veel. Oh ja, we keken nog wel voetbal, met Zweeds commentaar. Weer ‘ns wat anders. ;) Donderdag stond ik niet zo fris, maar wel op tijd naast m’n bed. Aan de keukentafel werkte ik aan mijn scriptie en artikel. Dat laatste stuurde ik eind van de middag op – een beetje zenuwachtig wel, want het is niet alsof ik dagelijks wetenschappelijke stukken inlever die bestemd zijn voor publicatie. In de avond at ik een heerlijk mama-maaltje en speelde ik een spelletje met oma. Gezellige boel hier!
Vrijdag was een beetje zoals donderdag. Het was heerlijk weer, dus tussendoor dook ik nog even in het meer om de hoek. ’s Avonds borrelden we met de buren (ik kan het erg goed vinden met de buurvrouw; ze is eind 30 maar lijkt 10 jaar jonger. Als ik hier ben drinken we regelmatig wijntjes samen) en verder deed ik niet zo veel bijzonders. Wel maakten we plannen om de volgende ochtend vroeg te gaan wandelen. Er is hier in de buurt een uitgestippelde route – Finnvägen – die ik al eerder heb gelopen, maar dan in het vroege voorjaar. “Je kent een route pas als je ‘m in alle seizoenen hebt gewandeld”, zei m’n stiefvader, dus hey, waarom niet nog een keer?
Dus om zes uur (OK, 6:15) stond ik naast m’n bed. Gauw maakte ik een ontbijtje, gooide wat essentials in mijn tas (voedsel – water – jungle-olie) en stapte toen in de auto met Broer, buurvrouw K. en haar vriendin J. Broer was zo lief zo vroeg mee op te staan om ons te droppen bij het beginpunt van de route, wat nog ongeveer een half uurtje rijden was. En daar gingen we!
De route is 9 km volgens internet, maar was eigenlijk ruim 12 (ik meette met m’n GPS tracker). Toen we bij het eindpunt kwamen, bleek dat Broer ons nog niet kon ophalen omdat de rest thuis weg was met de auto. Daarom besloten we maar naar huis te lopen. We dachten dat het 3 of 4 km was, de mensen bij wie we aanbelden om ons water aan te vullen zeiden het toch wel ruim 6 was en uiteindelijk bleek het 8 km te zijn. Je kunt je voorstellen: eenmaal thuis was ik aardig moe. En ohja: spierpijn! Maar het was een prachtige tocht.
Onderweg plukten we trouwens een zak vol cantharellen, die we ’s avonds als voorgerecht opaten (en ja, het waren de juiste paddestoelen, ik ben niet doodgegaan ;)).
Het mooiste was nog wel dat, doordat we zo vroeg vertrokken waren, ik nog de hele middag voor me had liggen. Dus ik rustte wat uit in de zon en schreef een paar alinea’s bij m’n scriptie.
Zondag is mijn vrije dag. Ik sliep heerlijk uit (OH YES ZO FIJN), en daarna gingen we uit lunchen in Sunne. Verder was ik deze dag gewoon een beetje aan het chillen: foto’s kijken, random rondsurfen op internet (klik hier voor prachtige gedichten met een rauw randje), thee drinken en koekjes eten.
Je ziet, ik vermaak me wel hier in Zweden. Da’s eigenlijk altijd wel zo. Toch heb ik ook veel zin om straks weer naar huis te gaan. Ik mis de studie-vibe van de UB en het lekker aanrommelen in mijn eigen huisje. Morgen nog een laatste dag hier – ik denk dat ik er een halve werkdag van maak en verder gewoon even ga genieten van m’n familie en de mooie omgeving. Geef me eens ongelijk. ;)
Geef een reactie