Wat ik leerde in 2018

Lieve bloglezers, gelukkig nieuwjaar! Ik wens jullie allemaal een heel fijn en gezond 2019. En om dan toch nog héél even terug te blikken…

Ik schreef natuurlijk al een uitgebreid, puntsgewijs jaarverslag (in twee delen). Maar weet je, meer dan ooit heb ik het gevoel dat die lijst leuke (en soms minder leuke) dingen de lading van het jaar niet dekt. Er was veel meer, veel meer doorslaggevends zelfs, en dat gebeurde vooral in mijn hoofd en tussen de dagen door, met de tijd.

Hier ging 2018 voor mij écht om, ofwel, dit leerde ik en neem ik graag mee naar 2019:

Oefenen met zelfcompassie. De retraite, workshop en training die ik dit voorjaar deed, heeft (in combinatie met de therapie die ik al volgde) mijn leven echt veranderd. Ik leer zachter en vriendelijker voor mezelf te zijn, niet meer steeds boos worden als iets ‘fout’ gaat, niet mezelf overal de schuld van te geven. Dat werkt door op vrijwel alle vlakken in m’n leven. Zoals…

Mijn grenzen leren aangeven. Met andere woorden: plek durven innemen. Want hé, ik ben het waard om rekening mee te houden. (Dit is een nieuw gevoel. Het is een goed gevoel.) Dus dat begint ermee dat ik zélf rekening met mij houd, in plaats van mezelf en mijn wensen/verlangens als eerste aan de kant te schuiven als dat anderen beter uitkomt. De ‘sorry’ ligt nog vaak op het puntje van mijn tong, maar ik probeer me niet steeds meer te excuseren voor van alles. Veel te snel ligt achter die kleine sorry namelijk een veel grotere: ‘sorry dat ik besta’. En ik wil daar niet meer sorry voor zeggen. Ik mag er zijn en ik mag mijn ruimte opeisen. Ook als anderen het daar soms niet mee eens zijn.

(En ook als ik daar in eerste instantie enorm veel buikpijn van krijg, want ja, natuurlijk wil iets in mij nog altijd iedereen blij en tevreden maken. Maar ik kan je vertellen: oefening baart kunst en hoe vaker ik grenzen trek, hoe makkelijker het gaat. Sterker nog, ik denk dat het in het begin voor iedereen wennen is – anderen weten natuurlijk niet wat hen overkomt als jij ineens wél grenzen aangeeft! – maar mijn ervaring is dat hoe duidelijker je leert zijn, hoe meer anderen jouw grenzen gaan respecteren. Of niet, en dan kun je zelf conclusies uit trekken over wat voor contact je met diegene wilt.)

Alleen zijn (en in die tijd minder ‘moeten’). Vanmorgen nog luisterde ik een podcast, waar iemand werd gevraagd: ‘wat is het beste dat je in je leven hebt geleerd?’ Alleen zijn, antwoordde de geïnterviewde. Ik kan me dat goed voorstellen. Ik geloof dat ik nooit eerder zo veel rust vond in mijn eigen huisje. Als ik vroeger al alleen was, was ik die tijd vooral altijd BEZIG. Niet eerder koos ik zo vaak voor lekker thuis op de bank zitten, voor weekenden ‘niets doen’, voor lege avonden – waarin dan soms juist ruimte ontstaat voor spontane acties!

Het mooie: terugkijkend geloof ik niet dat ik een luie lapzwans ben geworden van dat minder ‘moeten’ (dat was natuurlijk mijn grootste angst). Ik sport nog steeds, ik knal graag op werk, ik regel m’n zaken. De basis is alleen anders geworden – steeds minder vanuit perfectionisme/bewijsdrang handelen, steeds vaker vanuit puur enthousiasme en nieuwsgierigheid.

Me kwetsbaar durven opstellen in vriendschappen. Ja, dat hangt natuurlijk ook samen met dit hele verhaal over zelfcompassie, mezelf-beter-leren-kennen, er-durven-zijn en al die dingen. In 2018 waren er een paar waardevolle momenten waarin ik durfde te ‘breken’ in aanwezigheid van een goede vriendin. Sowieso: ik laat veel makkelijker een traan in aanwezigheid van anderen. Ik schaam me daar niet meer (of in elk geval veel minder) voor. Ik mag geraakt, verdrietig of ontroerd zijn. En mijn liefsten laten me niet vallen, als we een keer botsen.

Beginnen met pianoles. Ja, jippie! Dat was toch wel een heel goed plan hoor.

Op werkgebied: groeien in mijn rol als professional. Heel lang had ik op de werkvloer zo’n gevoel van “wat weet ik nou helemaal, ik kom net kijken”. Begin vorig jaar schreef ik daar ook een stukje over. De laatste maanden begin ik door te krijgen: hé Suusie, dat ís gewoon niet meer zo. Ik ben nu even lang aan het werk als ik heb gestudeerd. En als je al langer dan vijf jaar regelmatig mensen interviewt, ben je geen beginner meer. Ja, natuurlijk zijn sommige taken nog nieuw voor me en heb ik nog véél te leren (wie niet?!). Maar ik begin steeds meer vertrouwen te krijgen in mijn ervaring en vaardigheden . In 2018 ben ik (ook) op dit vlak sterker in m’n schoenen komen te staan, en dat scheelt bergen stress.

Verdieping van vriendschappen. In navolging van het voorgaande; over al deze én andere zaken had ik dit jaar prachtige gesprekken met mijn liefsten. Ik ben selectiever geworden met wie er in mijn leven is, aan wie ik tijd besteed. Dat klinkt ‘hard’, maar al zijn er zó veel mooie mensen, mijn tijd is kostbaar en te veel losse contacten gaan ten koste van de verdieping. Ik wil die verdieping en ik ben blij om te merken dat mensen die ook met mij willen.

Fijne boeken lezen. Een kleine 30 boeken las ik in 2018, waarvan een aanzienlijk deel meer dan 400 pagina’s dik was. Het hart van alle dingen (Elizabeth Gilbert), dat ik op de valreep van het jaar las, sloot dit leesjaar verrassend waardig af. (Ja, dat is een leestip – anders dan de titel doet vermoeden is dit boek totáál niet zweverig en juist een ode aan de wetenschap, en verder is het een meeslepende historische roman.) Nu liggen op mijn nachtkastje nog een aantal mooie boeken te wachten, maar leestips voor het nieuwe jaar zijn altijd welkom.

Verder groeien met B. We maken het elkaar niet altijd makkelijk, mijn B en ik, en we triggeren een hoop bij elkaar. Juist daarom leren we zo veel in deze relatie, en ik ben blij en dankbaar dat hij samen met mij wil groeien. Ik geloof dat we samen nog heel veel verder kunnen. Ik wil dat.

Mijn financiën op orde. Oké, dat klinkt heftiger dan ik het bedoel. Wat ik dan bedoel? Dit jaar heb ik tijd en energie gestoken in ‘bewuster geld uitgeven’ en beter nadenken over de financiële keuzes die ik maak. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van LEVEN en aarzel niet om mijn portemonnee te trekken voor iets dat ik de moeite waard vind, maar ik was het zat om in een soort blinde spending spree regelmatig allerlei dingen te kopen die ik niet nodig heb.

Over wat ik dan precies ‘veranderde’ kan ik later nog wel eens een blogje schrijven, maar in het kort: ik houd tegenwoordig per maand mijn inkomsten en uitgaven bij per categorie, en bedenk van tevoren hoeveel geld ik aan bepaalde zaken wil uitgeven. Daarbij is het belangrijk dat ik zorg voor voldoende budget voor dingen die ik belangrijk vind – zoals lekker eten en goede wijn, maar ook bijvoorbeeld pianoles – en dat ik andere zaken probeer te laten (zoals bijna dagelijks thee of iets te snacken halen op het station).

Een duurzame(re) kledingkast. Tijdens dat financiële projectje (in combinatie met Project 333) realiseerde ik me dat ik méér dan genoeg kleding heb. En dat ik de jaren ervoor die berg kleding nogal makkelijk aanvulde, als dat me zo uitkwam. Kleding was dus een mooie post om bewuster mee om te gaan. En nadat ik de NPO-serie Genaaid zag, nam ik me voor om mijn kledingkast te verduurzamen. Ik vind het belangrijk om comfortabele, stijlvolle casual/chic kledingstukken te hebben voor op mijn werk en thuis, en ik heb graag spullen van goede kwaliteit die niet door kinderhandjes gemaakt zijn (kortom, deze kostenpost moest niet te hoog maar zeker ook niet te laag zijn, want dan eindig je alsnog met fast fashion-troep).

Dit is een meerjarenproject; in één keer een compleet nieuwe “duurzame” garderobe aanschaffen is immers helemaal niet duurzaam ;-), maar ik ben al goed begonnen met een mooie zwarte jeans van Nukuhiva (het merk van Floortje Dessing) en een trui van Village People. Kost wat meer, maar zit prachtig, is beter voor de wereld en gaat (hopelijk) een stuk langer mee dan die zoveelste H&M-trui.

Dus in het kort: in 2019 ben ik op allerlei vlakken bewuster gaan leven (oké, behalve op vegetarisch vlak, ik ben nogal flexi de laatste maanden, maar nou ja je kunt niet alles tegelijk toch?). Ik ben meer gaan kiezen voor de dingen waar ik energie van krijg. En ik durf steeds meer ‘nee’ te zeggen tegen dingen waar ik – nu even, of in het algemeen – geen ruimte (meer) aan wil geven. Zo stopte ik met het eetclubje waar ik 3 jaar deel van was; dat waren fijne tijden, maar voor mij was het rond.

Dit aanvaarden dat ik verander, dat dingen (of mensen) die vroeger goed pasten nu wringen – en dat je ze dan gewoon mag afsluiten, afscheid mag nemen, zonder schuldgevoel! – is iets wat ik steeds belangrijker gaan vinden. We mogen onszelf, en elkaar, daar vrij in laten, vind ik. Bovenal: we mogen voelen. Voelen is goed. We denken al zo veel… Een klein trucje dat ik tegenwoordig vaak doe, als ik in bed lig en m’n gedachten razen: ik bedank mijn brein voor al z’n inspanningen. “Dankjewel brein, je hebt weer goed werk geleverd vandaag. En nu heb je genoeg nagedacht voor deze dag. Morgen mag je weer. Nu is het tijd om te voelen.”

Dus met het risico dat ik nu wél ontzettend zweverig klink: laten we in 2019 maar heel veel gaan voelen met z’n allen. Mooie en fijne dingen, en ook verdrietige en pijnlijke dingen. Voel maar, vertrouw maar. Wees maar hier en bij jezelf.

Liefs!


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

3 reacties op “Wat ik leerde in 2018”

  1. Jan Hoedeman

    Jeetje Suus! Wat een bewustzijnsbombardement! Chapeau. Ik werd pas wakker op mijn 45e. Als ik je zo lees gun ik je ook bij vlagen onbekommerd zijn. Maar dat doe je ook vast. Ik bewonder je openhartigheid. Dat durf ik niet altijd . Mijn vrouw doet dat wel. Legt haar hart op tafel en het mes ernaast. Loopt tot mijn verbazing altijd goed af! Mooi 2019 en groetjes van Jan

  2. Happy 2019! Ik reageer bijna nooit maar jouw blog was afgelopen jaar een van mijn favorieten (zo niet mijn favoriet). Ben heel benieuwd naar wat 2019 je brengt :)

  3. Lin

    Prachtige overdenkingen, wat een groei! En wat leuk om over jouw ‘trucje’ te lezen. Als ik over werk pieker dan helpt het om te denken ‘het beste wat ik nu kan doen is rusten zodat ik morgen fris verder kan piekeren en dingen kan oplossen’ – gek genoeg werkt dat vaak.

    Mooi jaar gewenst!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.