Vandaag, zo herinnerde de krant me eraan, is het Warmetruiendag. Elk jaar op 5 februari zetten duizenden mensen én bedrijven de verwarming een graadje lager als actie voor het klimaat. ‘Verwarm jezelf, niet de wereld’, da’s het idee.
Ik kende Warmetruiendag al langer, maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik tot nu toe nooit veel aandacht had geschonken aan het initiatief. Dit jaar is dat anders: vandaag staat de kachel hier op 18 graden.
18?! Ja, want 19 is hier in huis al zo’n beetje het nieuwe normaal. Nog niet zo lang trouwens; rond de jaarwisseling raakte ik geïnspireerd om mijn lichaam weer meer te laten wennen aan koelere temperaturen.
Ik had het namelijk nogal vaak koud. Ook al stond de kachel hier standaard op 20 graden – en soms zelfs 20,5 –, ik zat regelmatig te rillen. Koude voetjes, verkleumde handen, brr. Koud koud koud en ik kreeg het maar niet warm.
Maar toen ging ik in de kerstvakantie logeren bij E en J. Mijn vriendin E is van nature een stuk warmbloediger dan ik (als we vroeger samen gingen hardlopen had ik al twee laagjes thermokleding aan terwijl zij nog in korte broek liep), en bij haar thuis staat de verwarming een stuk lager dan bij mij – graadje of 17, zeg maar. Was natuurlijk even wennen voor me, maar ondanks haar herhaaldelijke aanbod om de kachel wat hoger te zetten als ik het koud had, vond ik dat niet nodig. Ik had een lekker dekentje om mijn benen, kruikje onder m’n voeten én natuurlijk een warme trui aan. Prima zo.
En toen kwam ik na ruim een halve week weer thuis en ineens vond ik die 20,5 graden bij ons verstikkend warm. Ugh, bijna benáuwd zelfs. Het zette me aan het denken: kun je je lichaam trainen op kou? Ja, natuurlijk kan dat: zie ‘iceman’ Wim Hof, zie inwoners van Siberië, zie liefhebbers van natuurzwemmen in de winter.
En zie Suus die in een kleine maand tijd haar lijf leerde te wennen aan een kamertemperatuur van 18,5 graden.
Opvallend genoeg heb ik het nu mínder vaak koud dan toen de thermostaat nog twee graden hoger stond. En het kan placebo zijn, maar ik voel me ook een stuk wakkerder en frisser in m’n hoofd – minder gaar en traag – nu ik koelere lucht inadem.
Hoe doe je dat, wennen aan kou?
- Doe het stap voor stap. Je lichaam moet zich aanpassen (letterlijk, het heeft geloof ik iets te maken met de verdeling van bruin vet in je lijf) en dat kost tijd. Ga dus niet in één keer van 20,5 naar 18 graden, dan geef je het waarschijnlijk na twee dagen op. En het effect van jarenlang een halve graden minder stoken is veel groter dan twee dagen twee graden omlaag ;-)
- Kleed je warm aan. Ja ja, die warme trui is helemaal niet zo’n gek idee. We zijn eraan gewend geraakt om ook in de winter in dunne t-shirtjes rond te lopen; trek wat dikkers aan. Ik realiseer me nu dat ik tot voor kort nauwelijks echt warme truien hád. Investeer in kwaliteit. Draag er langemouwenshirts onder en daaronder nog een hemdje. Laagjes werken top!
- Houd je voeten goed warm. Als ik koude voetjes heb, voel ik me vrij snel verkleumd en ellendig. En dus kocht ik een goed paar stevige sloffen (op Marktplaats; Warmbat Polarfox, gevoerd met wol). Ik draag binnen ook vaak een paar dikke sokken over mijn ‘gewone’ sokken. En houd ik toch koude voeten, dan maak ik een lekkere kruik en leg mijn voeten daarop – bijvoorbeeld als ik uren stilzit doordat ik aan het werk ben.
- Douche elke ochtend koud af. Of lauw, als de stap van warm naar ijskoud te groot is. Hoeft niet láng; begin met maximaal 15 seconden. Of adem drie keer rustig in en uit. En heel belangrijk: adem diep en ontspan. (Zie ook volgende punt)
- Toch koud? Ontspan bewust je spieren. Adem diep in door je neus en langzaam uit door je mond. Opvallend vaak zit kou in je hoofd; het is een angstreactie van je lijf en doordat je lichaam zich aanspant, stopt je energie met stromen en krijg je het júist koud. Ik doe dit nu ook vaak als ik merk dat ik tijdens het wandelen loop te rillen.
- Stook je interne kachel op: beweeg! Soms heb ik na een werkdag enorm koude handen, omdat ik uren heb zitten typen in een koele kamer. Loop ik dan even tien minuten een blokje om of doe ik mijn fysio-workout van een kwartiertje, dan gloei ik weer helemaal vanbinnen.
- Heb geduld. Ik herinner me dat de eerste week waarop ik de kachel hier op 19,5 graden zette, best even wennen was. En de eerste week was dat koud afdouchen ook echt niet altijd een pretje (hoewel eigenlijk alleen het moment van temperatuurwisseling vervelend was; achteraf voel je je juist heerlijk opgefrist!). Accepteer dat het wat tijd kost om te wennen aan je nieuwe omgevingstemperatuur. En heel belangrijk: maak er geen strenge bootcamp van. Wees zacht en lief voor jezelf – alleen dan vind je de ontspanning, en vanuit ontspanning komt warmte.
Geef een reactie