Waarom ik (nog) geen vegetariër (meer) ben

Ja, waarom eigenlijk? Dat weet ik momenteel zelf niet zo goed.

Goed, om bij het begin te beginnen: er was een tijd dat ik 100 procent vegetariër was. Voor mijn gevoel was dat jarenlang, maar ik geloof dat het in feite hooguit twee, drie jaar geduurd heeft. En zelfs toen at ik nog wel soms vis.

Daarna was er nog wel een lange periode waarin ik hooguit een paar keer per jaar biefstuk of bitterballen at, maar inmiddels kan ik er eigenlijk niet meer onderuit: ik ben een vleeseter geworden.

Vooruit, thuis eet ik nog steeds 80 procent van de tijd vegetarisch. En eerlijk is eerlijk, kiloknallers komen er hier niet in – als ik al vlees koop, is het biologisch. (Maar, toegegeven: ik haal dan wel weer AH basic-zalm. En in een restaurant eet ik vaak wel vlees, ook als het niet biologisch is, dus ja, hoe goed ben ik eigenlijk bezig?!)

Feit is dat ik een beetje aan het struisvogelen ben. Hoewel ik de bio-industrie ontzettend k*t vind en me regelmatig boos maak over de manier waarop we met z’n allen deze aarde verpesten, verzuim ik te doen wat eigenlijk erg logisch is voor iemand die het beste met de wereld voor heeft: vegetarisch eten.

Dus dit jaar in januari besloot ik dat de maat vol was. Geen rosbief, zalmsalade en kroketten uit het Tweede Kamerrestaurant (waar ik toen werkte) meer voor mij, ik wilde even back to basics en een maand lang vegetarisch eten. Ik sleepte zelfs Tom mee in dat ambitieuze plan.

En ik verbaasde me erover hoe ontzettend moeiteloos het ging.

reasonsvega

Twee moeilijke momenten waren er: tijdens een familie-etentje in een buffetrestaurant waar vrijwel alle schotels vlees of vis bevatten (ons ‘hoofdgerecht’ was zonder de kalfsoester en het stoofvlees weinig meer dan een beetje gebakken aardappeltjes met wat slappe wokgroenten) en de keer dat we zelf uit eten gingen in een restaurant (en de biefstuk & eend links moesten liggen).

Helaas verbaasde ik me er ook over hoe makkelijk de vlees-eet-gewoonte er na die maand weer in sloop. Ik was dan ook blij verrast toen Tom halverwege juni voorstelde het experiment te herhalen: in juli, een half jaar later, weer een maand vegetarisch eten.

Maar oef, jongens, dat blijkt moeilijker dan gedacht zeg. Op 2 juli zat ik met V. bij Pronto Pronto, en pas toen het bestelde bruschetta assorti voor onze neus stond, realiseerde ik me dat op de helft van de prachtig opgemaakte broodjes vlees of vis zat. En afgelopen vrijdag, 9 juli, kon ik het na twee wijntjes met J. niet laten om een hapjesplank te bestellen – en ook van de salami te eten.

20160702_184054
Fun fact: ik en mijn (vleesetende) tafelpartner waren het erover eens dat de -vega!- bruschetta met salsa het allerlekkerst was.

Yes, I confess, I’m a meat cheater.

En eigenlijk vind ik dat raar. Want weet je, al die jaren dat ik (vrijwel) vleesloos at, ging dat (vrijwel) moeiteloos. Ik zag de bitterballen op de kaart amper, ik twijfelde niet over wel-of-geen-carpaccio. Mijn focus lag bij andere dingen en daardoor miste ik niets.

Nu heb ik wel het gevoel dat ik iets mis als ik stop met vlees eten. Dat de keus ‘beperkt’ is, zeker in restaurants (en ik houd van uit eten gaan). Soms is dat misschien zo, maar volgens mij praat ik het mezelf ook gewoon een beetje aan. En moet ik de focus verleggen: andere restaurants uitzoeken, creatief denken met koken, op feestjes de plank met vleeshapjes negeren in plaats van er verlekkerd naar kijken.

Ik denk namelijk nog steeds dat de wereld veel beter af is als we allemaal minder vlees eten. En dat het een kwestie is van verandering op gang brengen – als niemand het doet, verandert er nooit wat.

De laatste tijd betrap ik mezelf erop dat ik zelfs de half-uitgesproken gedachten van mijn vleesetende collega’s, familie en vrienden heb overgenomen. Gedachten in de categorie: ‘vegetarisch, wat saai’ / ‘o je bent zeker zo’n gekke health freak’ / ‘joh, geniet gewoon en doe niet moeilijk’.

WhereProtein

Punt is: ik wil mezelf geen dingen opleggen of verbieden. Dat werkt averechts – ik spreek uit ervaring. Maar ik kan natuurlijk wel bedenken hoe ik het liefst leef: met respect voor de wereld, zonder mee te doen aan bloederige martelpraktijken en mishandeling van levende wezens.

Daarvoor helpt het, denk ik, als ik weer wat concreter voor mezelf weet te verwoorden waarom ik geen vlees en vis wil eten. En als ik duidelijke plannen heb over de mogelijkheden en voordelen die het wel biedt om te leven op een grotendeels plantaardig dieet.

Dus lieve lezers, hebben jullie goede linkjes, leestips, filmpjes, docu’s en andere positieve vega-propaganda voor me? (Mits natuurlijk realistisch en onderbouwd..) Het is zeer welkom!

Dan ga ik nu proberen de rest van de maand juli wel door te komen zonder dode dieren in m’n mond te stoppen.

 

 


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

6 reacties op “Waarom ik (nog) geen vegetariër (meer) ben”

  1. – de film/documentaire Samsara (beelden van de vlees(verwerkings)industrie)
    – Eating Animals van Jonathan Safran Foer
    En de beste:
    – ik mocht afgelopen zaterdag zelf rondkijken op een geitenboerderij. Een rondleiding op een bestaand productiebedrijf is misschien nog wel het interessantst.

  2. Ik sluit me aan bij Eating Animals!
    Ik was toen al heel lang vega, maar het shockeerde me alsnog. Hoe goed Safran Foer kan schrijven hierover, en hoe krom mensen rederenen (en hoe matig ik zelf discussies aanging…)

    Andere tips:
    Bij uit eten vragen naar het vega gerecht!
    Het familie-etentje had ik laatst ook, maar
    mijn mening is en blijft wel dat een écht goede kok ook verschillende vega gerechten op tafel zet.
    Ik houd ook van uit eten, maar baal dat koks het vaak bij simpele vega gerechtjes houden. Hoe vaak had ik al niet de magere keuze uit 2 gerechten: salade geitenkaas en walnoten of pasta met kaas…

    Maar niet getreurd! Toffe vega (zelfs vegan) recepten vind je online genoeg, bv op de blog plantaardigheidjes. Een favoriet van mij van die site, is de zoete aardappel chili met beluga linzen (kan ook met gewone linzen), al is het daar nu het seizoen niet voor…
    En ga eens op zoek naar gerechten met rode linzen, kikkererwten of andere peulvruchten. Maak zelf falafel. Etc :-)

    Veel succes en eet smakelijk!

    PS
    Misschien dat ik hier binnenkort ook een blogje over schrijf, dacht er net vanavond aan!

    1. Ha, lees nu dit blogje terug om andere goede tips te zoeken… Sorry dat het zo’n slordig stukje tekst is geworden! Op ’n telefoon getypt, zoals je ziet :’)
      Ik licht het graag een keertje real life toe :-)

  3. Echt, wat een goed moment om dit te schrijven, of beter: wat heb ik chance om het net nu te lezen. Ik zit exact in dezelfde fase. Wel willen, kop in het zand, denken iets te missen, geen zin meer hebben altijd afwijkend te zijn (die laatste las ik nergens specifiek, maar ik heb dat wel), blabla. En tegelijk eigenlijk vinden dat het niet nodig is, niet goed is, en best haalbaar.

    Ik ga zelf niet vaak uit eten. Maar al lezende krijg ik wel spontaan het idee: zeg, wat een gemakzucht is vlees eigenlijk. Lekker koken en veel smaak creëren is met vlees echt wel duizend keer makkelijker dan wanneer je dat eruit laat.
    (en neen, niet dat er dan alleen groenten overblijven/dat het dan zo moeilijk is. Juist daarom lijkt vlees opeens zo gemakzuchtig te zijn, zeker voor een restaurant, dat best wel veel maak-kosten in omrekening brengt. Terecht, maar dan zou je toch ook wel wat qua inspiratie verwachten.)

    Anderzijds, wat betreft tips etc. Zit mijn hoofd nog vol met de boosheid van een erg goede vriendin, die gisteren opeens uitbarstte alle oordelen kotsbeu te zijn, en gewoon te willen leven. Onze discussie ging erover dat ikzelf niet het vliegtuig zou nemen voor een vakantie van 3 weken, al weet ik dat ik daar een uitzondering in ben. Het triggerde duidelijk heel veel, maar ze heeft wel een punt: ‘waarom altijd ik, die al zo bewust probeert te zijn, en kunnen anderen maar hun gang gaan.’
    En dát is voor mij misschien nog wel de grootste reden om mijn kop in het zand te steken:
    of ik het nu laat of niet, er zijn zoveel anderen die het wél doen, dat ik er alleen mezelf mee straf en streng aanpak.

    Ik heb er geen antwoord op, op die stem in mijn ook soms boze en moedeloze hoofd.

  4. Jori

    Heb je wellicht al gezien, maar Cowspiracy brengt de boodschap wel goed over vind ik en verlegt de focus van dierenleed naar de grote negatieve gevolgen van veeteelt op het milieu.

    Verder is ‘How to cook everything vegetarian’ van Mark Bittman al enige jaren mijn kookbijbel. http://www.vegatopia.com is ook een hele fijne website voor goede vegetarische recepten, restaurant reviews etc.

  5. Thomas M

    Om te beginnen, ik heb een goed boek met de titel “Beyond Beef” van Jeremy Rifkin “the rise and fall of the cattle industry”uit de jaren 80… nog altijd relevant.

    Mooie is: de samenvatting is te zien op Netflix! Door Leonardo mee gesponsord met de titel “Cowspiracy”, ga met jezelf de challenge aan: kan ik 30 dagen Vegan leven? Als je door die eerste 30 dagen heen kan bijten is een uitdaging al snel een gewoonte.

    Ow ja, hoe kan je lekker Vegan koken? Wist je dat heel veel Indonesische toko’s alles wat geen vis en vlees is eigenlijk volledig Vegan is? Waarom? Omdat de Indonesische keuken eigenlijk in de basis volledig vegan is! Zelfs de ‘kroepoek’ is vegan. :D

    Hetzelfde met de Indian keuken, heel veel gerechten die heerlijk van smaak zijn, goed gekruid met linzen, groente etc. Nu wil ik wel bekennen, als ik Indiaas kook. (Zonder ei, kip, rund, ander vlees of vis.) Dan gebruik je wel voor een mango lassie… yoghurt, Ghee inplaats van plantaardige olie en dan is mijn uitgangspunt: de Indiaase cultuur heeft onwijs veel respect voor de heilige koe. Als je Indiaase ghee gebruikt, dan heb je een dier uit een cultuur met respect voor de koe.

    Ow ja, inplaats van koffie? Soja chai :) En het probleem, chocolade is in de winkels allemaal met melk producten verwerkt. Vegan is een uitdaging, mijn weg is… part time vegan en part time vegetarisch, dan is je voetafdruk al snel 12x zo laag en 50% hoger in verhouding met een volledige vegan.

    En, er zijn apps, waarmee je al snel kan uitrekenen dat je wat betreft proteine niks mist of andere voedingsstoffen. Vitamine B12 kan je uit schaapwol vet halen in pillen die verder volledig vegan zijn, en ow ja… op mijn verjaardag eet ik… Sushi! :D En gek genoeg kan ik dan alsnog kiezen voor de vegan opties. Een partner die je hierin wil steunen en wil samen nadenken is wel een vereiste, anders is het een onmogelijke opgave in je huishouden.

    Succes Suus! Je kan het

    Thomas M

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.