Verlof

Bijna drie weken ben ik nu met verlof. Ik kruip steeds meer in m’n cocon, merk ik, het is fijn om gewoon thuis te zijn en met mezelf. Hier en daar maak ik nog een uitstapje, maar waar m’n lege agenda van de komende weken me eerst nog onrustig maakte, vind ik het nu een heerlijk vooruitzicht.

Ik heb duidelijk een stuk minder energie dan drie weken geleden. Als ik ‘s morgens de deur uit moet lig ik ‘s middags in bed – en andersom. Soms ben ik een hele dag thuis en hoeft er weinig, en voel ik me alsnog te moe om Hogwarts Legacy te spelen. Het wisselt per dag en het belangrijkste is om goed te doseren: vermoeidheid stapelt op, heb ik gemerkt.

Er was nog best een to do-lijstje met dingen, maar als ik er eerlijk naar keek waren het vrijwel allemaal dingen die ook best niet gedaan konden worden. En intussen is het meeste toch gebeurd. Ik schreef een beknopt kraamplan, zette wat nummers in een Spotify-playlist voor de bevalling, we testten de maxi-cosi in de auto, ik controleerde of de kruiken niet lekken, we maakten de borstvoedingscursus af. De ziekenhuiskoffer is ingepakt (al hoop ik dat we ‘m niet nodig hebben), de babykamer is min of meer af (met dank aan de helpende handen van m’n ouders!) en sinds gisteren staat het bed op klossen.

Terwijl ik dit schrijf staat er zelfs een grote pan bolognesesaus te pruttelen – een dubbele portie om in te vriezen, zodat we in de kraamtijd minder hoeven te koken. Komende week hoop ik nog een paar vriezermaaltijden te maken. Maar ook hier geldt: lukt het niet, dan is dat geen ramp.

Wat ik niet had verwacht: ik kan nu (ruim 36 weken zwanger) nog steeds op 1 been staan om een sok aan te trekken. Gaat wat minder soepel dan normaal, maar het lukt nog. Ik kan ook nog bukken om de badkamervloer droog te maken met het wissertje en ik word ‘s nachts meestal maar 1, soms 2 keer wakker om naar de wc te gaan. Overigens weet ik ook dat al deze dingen morgen plots anders kunnen zijn, ;-) maar zolang het zo is prijs ik me gelukkig.

Bewegen gaat wat minder goed. Een kwartier lopen is eigenlijk al te lang, gelukkig wil fietsen nog wel, al pak ik voor tochtjes langer dan 5-10 minuten intussen wel de e-bike. Dit is ook een reden dat ik veel rondom huis ben: op pad gaan wordt steeds meer een gesjouw, de zwaartekracht begint op m’n buik te werken, ik krijg een drukkend gevoel in m’n bekken. M’n sportschoolabonnement staat intussen op pauze, ik probeer nog soms wat rustige yoga te doen (maar kan me er eerlijk gezegd niet altijd toe zetten).

Het liefst zou ik nog dagelijks in de tuin werken, het onkruid gaat hard in deze natte weken en ook in huis zie ik zo veel dat ik nog wil opruimen en schoonmaken (de koelkast, de oven, de zolder), maar ik moet nu eenmaal spaarzaam omgaan met m’n energie. Dus af en toe doe ik iets. Niet te veel, niet te snel. Wervelwind-Suus staat even op pauze. Dat is wennen en soms denk ik: gaat dit wel weer over? Komende jaren ben ik waarschijnlijk wel vaker erg moe en dan moet er ook van alles… toch probeer ik me maar over te geven aan de rust, nu het (nog) kan.

Intussen krijgt kleine Groebie het steeds krapper in m’n buik. Ze schuift nog wat heen en weer, regelmatig zit haar voet in m’n rib (altijd rechts) en soms lijkt ze verwoede pogingen te doen om zich uit te rekken, oef, dat voel ik wel ja. Drie weken geleden werd ze bij een echo geschat op 2 kilo, en ze komt nu volgens de gemiddelde cijfers zo’n 250 gram per week aan. Dat zou betekenen dat er al zo’n 2750 gram baby in m’n buik zit.

Wat ik verder doe, naast dus dagelijkse dutjes en af en toe een afspraak: boeken lezen (ik heb m’n Goodreads Reading Challenge voor dit jaar – 12 boeken – al gehaald), Hogwarts Legacy dus, zo nu en dan een spelletje met B, wat huishoudelijke dingen (er moeten ook nog gewoon boodschappen komen, ik bestel tegenwoordig het meeste biologisch bij Hofweb – aanrader!) en ik brei een dekentje voor mijn kind.

Het is een tijd van rusten, wachten, stilte voor de storm. Vanaf volgende week mag ze komen, maar het kan ook zomaar nog een dikke maand duren. We gaan het zien – echt ongeduldig ben ik gelukkig nog niet. Ik duik gewoon lekker die cocon in.