In de categorie ‘dingen over jezelf afroepen’: de dag nadat ik dat vorige blogje (over hardlopen) postte, had ik flink last van mijn enkel.
En vier dagen later nog steeds.
Ook het weekend erna terugschakelen (een hele rustige 5 kilometer met wandelpauzes) maakte de boel er niet beter op. Dus nu heb ik al bijna drie weken niet hardgelopen en voel ik mijn enkel nog steeds af en toe steken – vanavond ga ik voor het eerst weer héél voorzichtig een babyrondje proberen.
Balen natuurlijk, maar niets aan te doen. Gelukkig had ik de laatste weken genoeg andere dingen om me mee bezig te houden. Zo veel, dat bloggen even naar de achtergrond verdween.
Naast m’n Einderwerk was het weer tijd voor m’n vaste freelanceklus, die ik één keer per kwartaal doe: het wetenschapsverhaal van Radboud Magazine schrijven. Dit keer schreef ik over neonatologie – de zorg voor vroeggeboren kindjes – en had daarover een heel interessant gesprek met een gynaecologe. Half maart in a RU magazine near you. ;-)
O ja, en toen kwamen er tegelijkertijd nóg twee freelanceklussen op mijn pad. Beetje veel natuurlijk naast de 32 uur die ik al werk, maar het was allemaal nét te leuk om te laten schieten. Een geschiedenisdocente van de RU vroeg me om een gastcollege te verzorgen over toegepast onderzoek, én een team dat zich precies daarmee bezighoudt (Advies & Actualiteit – ik schreef hun kernverhaal en webteksten) vroeg me om hun nieuwste rapport te redigeren.
Dus ja, dat waren mijn avonden en weekenden, de laatste tijd. ;-)
OK, niet helemaal hoor. Wat er nog meer was – en is:
- Mijn mama was een week in Nederland. Altijd fijn en tegelijkertijd ook altijd wat dubbel, want verdrietig – ik merk dat ik het confronterend vind dat ze dan ineens in mijn leven rondloopt terwijl ze daar normaal niet is. Gelukkig hadden we het vooral heel gezellig; samen thee drinken en puzzelen en thuis aanrommelen.
- Ik werd geveld door een vervelend buikgriepje. ALWEER ja, in oktober lag ik ook al een paar dagen beroerd op bed en rond kerst was ik eveneens niet lekker. O ja en vorige week ook nog een tweedaagse migraine-aanval. Hallo weerstand, doe eens wat beter je best?! (Of: hallo Suusie, doe eens wat rustiger aan…)
- Komende week begin ik als vrijwilliger bij de VoorleesExpress! Inmiddels ben ik aan een gezin gekoppeld, ik ga voorlezen aan A., een meisje van 5 jaar. Vanuit de organisatie krijg je als voorlezer ook enorm veel tips en ondersteuning (veel meer dan ik had verwacht!). Ik heb braaf alles doorgenomen en bekeken, en ga morgen naar de bieb om een stapel boekjes te halen. En dan: kom maar op!
- In de categorie ‘nieuwe dingen doen’: over twee weekjes begint ook mijn wijncursus (WSET2). Daarmee ben ik nu een beetje op het punt van ‘WAAROMWILDEIKDITOOKALWEER’ maar dat is vast gewoon koudwatervrees. ;-) Komt misschien ook doordat ik de laatste tijd niet zo veel wijn drink en me eigenlijk wel lekker voel van zo’n fris hoofd. Aan de andere kant: B en ik kochten deze week wél eindelijk een Coravin, dus het is ook niet alsof ik ineens geen wijn
snobliefhebber meer ben…
Goed, met al die dingen die er zijn en alle vage verdriet die ik ergens daaronder voel kolken, merk ik opnieuw de verleiding om te gaan rennen, nog meer en harder en voller en drukker. En vooral: om de ‘stille’ momenten te vermijden, direct weg te duiken in mijn telefoon/met een reep chocola/computerspelletje/glas wijn.
Jee, wat zit dat escapisme er toch diep in hè.
O ja, over die telefoon gesproken: vorige week zat m’n schermtijd weer over de 2 uur per dag en dat bevalt me helemaal niet. Wél nog een goede tip die ik van iemand kreeg: zet je scherm op zwart-wit. Op de iPhone doe je dat via de instellingen: Toegankelijkheid > Weergave en tekstgrootte > Kleurfilters.
Ik heb het nu al een week of drie zo, en als ik ‘m héél soms terug op kleur zet, schrik ik er gewoon van hoe KNAL die kleuren eigenlijk zijn. Jee, wat een prikkels – en daar zijn we blijkbaar massaal met z’n allen zo aan gewend dat we het niet meer zien…
Zo zeg, nu ik eenmaal aan het schrijven ben denk ik: wat heb ik eigenlijk veel te vertellen, zelfs ‘hier wegblijven’ was misschien ergens escapisme, stiekem zit het er allemaal wel.
Ik wil namelijk ook nog vertellen over mijn hernieuwde status als vegetariër (korte versie: bevalt goed!), over dat ik weer ouderwets Harry Potter aan het lezen ben (over verdwijnen in verhalen gesproken, haha – maar is leuk!), dat ons huis eindelijk min of meer af is (alleen nog wachten tot de gordijnen van de studeerkamer worden geleverd), dat ik nu al een half jaar Facebook- en Instagramvrij ben (en het oprecht niet mis in mijn leven!) en dat de reisplannen die B en ik later dit jaar hebben misschien een beetje worden gedwarsboomd door het coronavirus (maar misschien moet ik dan binnenkort eerst eens überhaupt vertellen over die plannen).
Goed, genoeg voor nu, later weer meer.
Er komt een redelijk rustig SUUSWEEKEND aan, dus wie weet.
Geef een reactie