Suushi

Tag: Suushi

  • Fed Up

    Hoi, ik ben Suus en ik ben verslaafd aan suiker. “Hallo Suus.” OK, misschien overdrijf ik een beetje. Maar nadat ik deze week de documentaire Fed Up keek, dacht ik toch weer: ja, iets minder suiker, dat kan geen kwaad. Ik zag het NPO Gemist-linkje al minstens vier keer voorbij komen in mijn Facebook- en…

  • Lekker eten in Utrecht: dineren in de watertoren

    Sinds ik een jaar geleden voor het eerst hoorde over ‘het restaurant in de watertoren’, wilde ik naar WT Urban Café & Kitchen. Al helemaal toen één van mijn AD-collega’s er was geweest: zo stampvol, zei hij, dat je twee maanden van tevoren een tafeltje moet boeken. Duidelijk: dat moest ik meemaken. Begin mei gingen we in Tolsteeg wonen,…

  • SUUS LOOPT #Marikenloop2016: het verslag

    Maandagochtend. Ik zit aan tafel bij vrienden in Nijmegen (na de Marikenloop ben ik hier blijven slapen, want heb straks nog een afspraak in de stad), eet handjes cruesli en drink glazen water. En mijn benen, o mijn benen voelen alsof ik gisteren een halve marathon heb gelopen. Niets is minder waar, er stond gisteren 5…

  • #REBLOG 2013: Hoeveel geluk we eigenlijk hebben in Nederland

    First things first: jullie zijn vast benieuwd hoe het afliep met mijn dreigende uithuisplaatsing. Daarover schreef ik een paar dagen na het dakloos-verhaal dit: Dat is allemaal goed gekomen. Donderdagochtend kwam het verlossende telefoontje van Amy Chen. “I have good news for you, you can stay in your dorm.” Uiteraard – plotseling is er blijkbaar geen…

  • REBLOG 2012: Hoe ik in Taiwan bijna dakloos werd

    Het is verleidelijk om ook uit 2012 een bezinnend/reflecterend/’wijsheid’-stukje online te plaatsen, want daarvan schreef ik er genoeg in Taiwan. Over hoe ik veel beter functioneer zonder mezelf doelen (lees: eisen) op te leggen, over hoe je soms jezelf een schop onder je kont moet geven en hoe ik mijn leven vorm wilde geven (‘get…

  • REBLOG 2011: is dit niet bijna profetisch?

    Dit stukje uit 2011 zie ik nog steeds als keerpunt. Ik bracht de onrust in mij onder woorden en daarmee zette ik, zonder dat ik dat toen doorhad, een lijn uit voor de toekomst. Zeker als ik nu terugkijk is dat op z’n minst opmerkelijk te noemen: veel van de dingen die ik als negentienjarige…