Spiri

Ik weet het even allemaal niet zo goed, met spiritualiteit.

Kijk, dit jaar ben ik me gaan verdiepen in de spiri side of life. Ik track m’n menstruatiecyclus, trek af en toe orakelkaarten, probeer in de gaten te houden wanneer het volle of nieuwe maan is. Soms brand ik salie om het huis te reinigen, ik maak bewust verbinding tussen mijn lichaam en de aarde en probeer te voelen welke energie/emoties van mij zijn en welke bij anderen horen.

En nu ik dit zo opsom, besef ik al hoe oppervlakkig het klinkt. Alsof een setje kaarten je ineens wijs en verlicht maakt. Daar gaat het nu juist niet om. Het is alleen zo moeilijk uit te leggen…

In elk geval merk ik dat bezig zijn met zingeving en spiritualiteit me iets brengt. Het is prettig om rituelen te doen, om stil te staan bij wat je voelt. Om dat ook met anderen te delen. Tegelijkertijd is De Kritische Wetenschapper sterk in mij aanwezig. Dus bij veel van de dingen die ik lees of doe, roert zich een knagend stemmetje in mijn achterhoofd: oh ja??? Zit dat zo? Hoe weet je dat? Is daar bewijs voor?

Want laten we eerlijk zijn: ook de spirituele wereld zit vol ego’s. Met mensen die vooral overtuigd van zichzélf zijn en groepen die zich daar dankbaar aan laven.

En dan zit ik weer te googlen naar wetenschappelijk bewijs voor de invloed van de maan op je cyclus (schijnt er niet of nauwelijks te zijn). Dan voel ik ergernis als ik zie dat in spirituele kringen indianenverhalen over coronavaccins de ronde gaan. Erger ik me vervolgens weer aan mezélf, dat ik dat ‘indianenverhalen’ noem. Want wat weet ik er zelf nou van? Wie heeft eigenlijk echt de waarheid in pacht?

Kijk, de wetenschap weet niet alles. Ze is zelf trouwens de eerste om dat te erkennen. En wat nu als er dingen zijn die je werkelijk nooit zult kunnen bewijzen? Dingen die je per definitie niet kunt meten – waar je gewoon in moet geloven? Ik moet denken aan Dumbledore: those who don’t believe in magic will never find it.

Tegelijkertijd weet ik ook hoe je als mens jezelf voor de gek kunt houden. Hoe in ons brein psychologische mechanismen aan het werk zijn die maken dat we een neiging hebben tot tunnelvisie, cognitieve dissonantie willen wegnemen. Vertroebeling.

Hoe weet je wat waar is?
De spirituele mens zegt dan: gewoon, door goed te leren voelen.

Maar hoe weet je wanneer je dat gevoel écht kunt vertrouwen? Ik voel vaak dingen die achteraf niet blijken te kloppen, gevoelens die het product zijn van mijn eigen angst. Bovendien: ik vind het moeilijk om geen oordeel te hebben richting spirituele westerlingen die ‘zichzelf gaan zoeken’ in luxeresorts op Bali. Als je echt zou voelen, voel je toch ook dat al die vliegreisjes de aarde en je medemens schaden?

Maar ja, dat zal wel weer een te simpele gedachte zijn.

Gelukkig zijn er ook veel dingen waarvan ik voel dat ze wijs, puur en waar zijn. Zoals coach Margo, bij wie ik komend jaar een spirituele jaartraining ga doen. En sterrenkundige Heino Falcke, die ik dit jaar interviewde. Falcke is wetenschapper én hij gelooft in God. Hij zei veel interessante dingen, waaronder dit: ‘Ik ben vol van hoop en geloof. We stellen iets voor als mens, we hebben betekenis, punt. Ja, dat is een overtuiging, ik kan het niet bewijzen. Maar hiermee wil ik leven en dat wil ik ook uitdragen. Ik wil mensen meenemen in die hoop, in het begrip dat je betekenisvol bent.’

En daar krijg ik nou hoop van.

Met dank aan Des.


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.