Slapen en bijkomen

Maandagochtend, 9 uur.

Het weekend was goed en vannacht hoefden we er wonder-boven-wonder maar één keer uit, om kwart voor 5. Toen duurde het vervolgens wel tot half 6 tot kleine M weer rustig in d’r eigen bedje lag te slapen, maar vooruit.

Dit is al zo veel beter dan de afgelopen maand.

Helpt ook dat M dit weekend weer eens ging logeren bij opi en omi. Deden we twee keer eerder, rondom ons trouwen, ging hartstikke goed – en toch vind ik het nog een beetje spannend. Zeker nu ze ’s nachts weer zo vaak wakker wordt.

Ik weet zeker dat ze het samen hartstikke goed redden, hoor. M is daar kind aan huis, ze kennen haar goed en zij voelt zich er vertrouwd. Het voelt alleen zo bezwaarlijk om iemand anders met een slechte nacht op te zadelen.

Maar eerlijk: toen we de knoop eenmaal hadden doorgehakt, was het toch ook héérlijk om even m’n handen echt vrij te hebben. Niet in de minste plaats omdat we uitgebreid uit eten gingen bij Lime. Negen gangen genieten met wijn erbij (halve glazen en niet bij elke gang, dat kan ik niet meer aan ;-)) en urenlang tijd met z’n tweetjes. Tip overigens, die plek, als je een keer uit wilt pakken: fijne mensen, relaxte sfeer en goed eten, ook vega. Hoewel ik moet bekennen dat de snoekbaars met gestoofde truffel-prei en dashi-beurre blanc m’n lievelingsgerecht was (lekkerste prei van m’n leven).

En ja, natuurlijk lagen we veel later in bed dan wanneer we waren thuisgebleven.
Dat is een van de dilemma’s van deze tijd: gebruik je je kostbare tijd-zonder-kind om samen wat leuks te doen of kies je voor SLAPEN EN BIJKOMEN?

Zondag sliepen we heerlijk uit tot 8 uur (haha), de ochtend gebruikten we om te sporten én wat Sweepy-punten te scoren (het werkt nog steeds!) en rond lunchtijd haalden we het lieve kleine meisje weer op.

Ja, gisteravond voelde ik me net zo moe als voor het weekend – ik lag om 8 uur in bed.
En toch.

Toch was dit ook een beetje bijkomen.