Schrijfkramp

Altijd makkelijk is het om te schrijven over wat de boventoon voert in mijn hoofd. Zoals de matig enthousiaste reacties die ik vandaag kreeg op twee verhalen die ik onlangs maakte (voor verschillende opdrachtgevers). Ik krijg nooit – oké, nauwelijks – matige schrijf-feedback en hoewel ik me in beide gevallen kan vinden in de opmerkingen, én weet dat je nu eenmaal niet altijd een tien kunt halen, voelt het gek.

Alsof met die twee berichten iets is bevestigd wat al langer sluimert in mijn hoofd: ik raak het schrijven kwijt. Shit, nee, natuurlijk niet, stel ik mezelf meteen gerust. Schrijven zit in mij. Het grootste deel van de week ben ik bezig met tekst, logisch dat er dan eens wat doorheen glipt. Soms is je pen minder scherp. Bovendien, het waren humeur-technisch niet mijn beste weken.

En toch. Schrijven, dat is niet alleen zinnen tikken. Dat is een bepaalde blik, een alertheid, een continu proberen de wereld in woorden te vatten. Ik doe dat te weinig. Ik train die schrijfspier niet. Ik laat m’n blik vertroebelen. Regelmatig moet ik denken aan de tijden dat ik voor de krant schreef – dagelijks deadlinejagen, vaak met hartslag 170 maar ook in een hyperfocus die me in staat stelde écht mooie dingen neer te zetten. Schrijfwerk dat me uitdaagde op de toppen van m’n kunnen te presteren, verhalen die mijn vaardigheid steeds een niveautje hoger duwden. Ik herinner me de fases die je als schrijver doorloopt – van ‘oeh, interessant, ik wil alles weten’, via ‘hoe ga ik hier in hemelsnaam één verhaal van maken’ naar ‘wauw, dit wordt wat’ en ‘yes I did it again‘.

Ik mis dat. Misschien durf ik zelfs te zeggen dat ik een beetje gemakzuchtig ben geworden. Of noem het arrogant; een houding van ‘schrijven, dat kan ik, dat doe ik wel even’. En ja, dan raakt de klad erin. Bescheidenheid houdt een schrijver scherp – althans, zolang het niet verlamt. Bescheidenheid, en oefening. Ik moet dan denken aan de eerste twee schrijflessen van Stephen King: read a lot, write a lot.

O, natuurlijk kun je niet alles tegelijk bijhouden en naast schrijven doe ik nu zo veel meer op mijn werk (en daarnaast) waar ik dagelijks van leer. Maar zo nu en dan een verhaal maken, plus hier loos wat bloggen, doet ’t ‘m niet. Hoe makkelijk het ook mag zijn om ideeën en gevoelens op te tikken die op het puntje van m’n tong liggen (kijk, ik ben alweer 300 woorden verder!), zo ingewikkeld vind ik het om eens wat anders te schrijven. Kort en krachtig te vertellen over dagelijkse situaties, bijvoorbeeld. Of schilderachtig te schrijven. Fictie misschien zelfs. Ik deed dat ooit wel. Wanneer ook alweer?

Vooruit, voor ik mezelf volledig neersabel: drie dagen geleden nog maar kreeg ik wél een enthousiaste mail. Ging over redactiewerk (en geen door mij geproduceerde tekst), maar niettemin, daar werden dingen gezegd als ‘steun en toeverlaat’, ‘de tekst simpeler en helderder maken zonder door te slaan’ en ‘volgende keer zou ik je vragen mee te schrijven’. Die dingen zeg ik nu niet om opnieuw in schrijfslaap te sukkelen, wel om mezelf een aai over de bol te geven, zo zwart-wit is het niet Suusie. In de woorden van mijn lief (die natuurlijk niet helemaal objectief is, maar toch): ‘jammer dat al die positieve feedback minder gewicht heeft dan die ene negatieve’.

Hoe dan ook: ik heb een missie, dit voorjaar. Uit de kramp, hup, masseren die spier, de stijfheid eruit en aan de bak. Hoeft niet lang, hoeft niet ver. Elke dag een schrijf-blokje-om brengt me na een jaar al heel wat kilometers op weg.


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

Eén reactie op “Schrijfkramp”

  1. Aniek

    Het komt op mij over dat je te hard voor jezelf bent in deze. Bekijk het objectief: hoe vaak heb je ‘matig enthousiaste’ feedback gekregen? En van wie was die feedback afkomstig? Wellicht van iemand die vrijwel nooit superlatieven gebruikt? Met andere woorden: wás het daadwerkelijk ‘matig enthousiast’? (Wetende dat dit label door een perfectionist en zelf-criticus is opgeplakt, doet ook nog eens vermoeden dat het in werkelijkheid om een ‘8’ ipv een ‘9’ ging, nog steeds supergoed dus.) Wees trots op jezelf, ik weet zeker dat je dat mag zijn. En als je vaker wil schrijven, doe dat dat alleen omdat je weet dat je er meer plezier uithaalt.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.