Vandaag is mijn thuisdag met kleine M. Ik moet daar altijd even ‘in zakken’. Woensdag en donderdag heb ik gewerkt, het zijn drukke weken dus ik vlieg dan in hoog tempo door de dag.
Vandaag mag ik weer landen. Vertragen. Of vooral: versimpelen. Want op zich is er méér genoeg te doen, in en rondom huis, het zijn alleen heel ander soort taken dan de to do’s die ik als tekstschrijver heb.
Kind in bad doen. Ontbijt maken voor ons tweeën. Samen boekjes lezen. Knuffelen. Opruimen, allerhande taakjes (pakketje terug, kaartje sturen, paar boodschappen).
Accepteren dat alles op halve snelheid gaat – en dat de peuter bepaalt, tot op zekere hoogte dan.
Een heleboel ruimtes in huis kunnen wel een poetsbeurt gebruiken. Niet per se mijn hobby, hoewel: als ik eenmaal bezig ben, de flow te pakken heb, is het ook wel heel lekker. We hebben sinds kort een schoonmaak-app, Sweepy, en daar ga ik verdraaid goed op. Taakjes afvinken, succeservaringen, jeej.
Voelt lekker.
De grootste uitdaging is nu: wanneer doe ik dit? De keuken poetsen ging vanmorgen prima toen kleine M wakker was, ze was in zo’n bui waarin ze zonder morren zelf speelde (ik had de kinderliedjes van VOF de Kunst op gezet, dat lijkt vaak te helpen!). Maar vaak is schoonmaken met haar erbij niet superhandig. Ook omdat ik gewoon niet zeker weet hoe lang ik nog heb, voordat zij er klaar mee is. Belemmert de flow.
Dus nu, tijdens haar ochtenddut, deed ik de eetkamer en de hal. De badkamer roept ook mijn naam maar ik wil ook gesport hebben, gedoucht zijn en éigenlijk ook gewoon even op de bank zitten met m’n boek.
Story of my life – tijd is kostbaar, je kunt niet álles doen, stel prioriteiten.
Eerst even schrijven dan maar.
Wél een goed vooruitzicht: op een verjaardagsfeestje morgenmiddag na, ligt het hele weekend nog voor ons open.
Geef een reactie