Rondjes

Het communicatievak kent een ritme van hollen of stilstaan. Dat weet ik al lang, uit eigen ervaring en ook door wat ik zie bij collega’s en vriendinnen.

Natuurlijk word ik met de tijd beter in het herkennen van die cyclus – en vooral, het temperen van m’n onrust in de ‘stilstaan’-periodes – maar het blijft iets om scherp op te zijn.

Zoals je weet, deed ik in de kerstvakantie heerlijk rustig aan. En ook nu nog merk ik hoe goed dat me heeft gedaan – note to self: af en toe tijd nemen om terug te schakelen, écht af te remmen. (Want het is net als met een trein: zelfs als je vol in de rem gaat sta je niet binnen een paar seconden stil, dat duurt een aantal meters, lees: dagen.)

Gek genoeg schiet ik wél zo weer in standje doe-modus. Ik merk het op, ik zie mezelf weer scrollen over mijn telefoon (ongelooflijk wat ik nog ga proberen te “scrollen” nu er geen social meer te verslinden valt – ik bedoel, nieuwswebsites vooruit, maar Marktplaats-advertenties, seriously Suusie?!) en ik zie me weer weerstand ontwikkelen tegen meditatie.

Laatmaargeenzinikgawelgewoonmetchocolaopdebanklaatmemetrust

Ook interessant: de oordelen die ik nog naar mezelf heb, als ik – naar mijn eigen maatstaven – “niet zo veel uitvoer”. Ofwel, als ik niet twintig ballen tegelijk in de lucht houd, en ik aan het eind van de dag drie in plaats van drieëntwintig mailtjes heb verstuurd.

Dan begint het toch te knagen: doe ik wel genoeg? Werk ik wel hard genoeg? En de vraag achter de vraag, natuurlijk: bén ik wel goed genoeg?

Maar ja, die eindeloze cyclus van me van

verveling / ‘weinig’ te doen* -> gevoel van tekortschieten, al dan niet onbewust -> keihard gaan rennen -> meer doen -> voldoening, blije mensen -> nog meer doen -> niet meer kunnen stoppen -> nog meer doen -> crashen, al dan niet bijna -> terugschakelen -> rust -> verveling -> repeat

..die wil ik nu juist een beetje doorbreken.
Of nou ja, helemaal, het liefst.

*dingen doen kan hier trouwens over werk, sociaal of persoonlijk vlak gaan, of een combinatie van die drie

Want weet je hoe fijn het is?!, om…

  • …’s avonds thuis te komen en gewoon ENERGIE te hebben om een lekkere maaltijd te koken.
  • …er spontaan nog een toetje achteraan te maken omdat B en ik daar beide zin in hebben (crumble! lavataartjes!).
  • …de hele dag door bloginspiratie te hebben, de zinnen die in m’n hoofd op-poppen nauwelijks te kunnen bijhouden.
  • …hele weekenden vrijwel leeg te hebben, het gevoel dat er genoeg tijd is, aan te rommelen.
  • …aan tafel te puzzelen of foto’s te plakken.
  • …in een paar dagen tijd een heel nieuw stuk op de piano te leren, omdat ik er ruimte voor heb.
  • …zin te voelen om een vriendin een gezellige e-mail te sturen.
  • …de dagen af te tellen tot ik weer mag hardlopen (in plaats van: oh shit het is alweer donderdag, hoog tijd om te gaan).

Goed dus om op te merken wat er gebeurt nu het stilstaan deze week weer als sneeuw voor de zon is verdwenen, ik weer Einderdagen van zeven tot zeven maak (nou ja, met reistijd dan), ook ’s avonds nog zit te mailen, tussendoor probeer interviewafspraken te maken voor het nieuwe Radboud Magazineverhaal, gevraagd word voor een gastcollege en daar enthousiast JA op zeg, ik intussen m’n VOG opstuur voor de VoorleesExpress en dus waarschijnlijk binnenkort aan een gezin word gekoppeld, er plots drie doordeweekse sociale afspraken in m’n agenda zijn geslopen en o ja ik wilde ook nog naar IKEA en eindelijk de chillkamer inrichten, en in maart begint m’n wijncursus.

Oh Suusie, kijk nou, zó gaat het dus steeds hè.
Hier begint het.
Nu is het allemaal leuk en over een maand komt het stoom weer uit je oren.

De ervaring leert dat het me helpt om ‘checks’ in te bouwen die zorgen dat ik tijd blijf maken. Helpende gewoontes, zeg maar. Anders is het té makkelijk om in het moment weer te worden meegezogen met de stroom van Alle Leuke En Toffe Dingen In Het Leven – die inderdaad superleuk zijn maar me ook uitputten als ik ze allemaal tegelijk doe.

Nou leert de ervaring me óók dat ik niet zo goed ga op regeltjes en harde eisen. Kortstondig werkt dat fantastisch, maar op lange termijn frustreert het vooral en, belangrijker nog, het is geen zelfzorg maar repressie.

Dit wel – dus ter vriendelijke herinnering aan mezelf, en ook aan jou als het je helpt:

  1. Elke dag ’s morgens in de trein 5 minuutjes mediteren, en ’s middags in de trein terug weer, helpt me om te landen en me te herinneren wat ik belangrijk vind.
  2. Na de lunch even naar buiten, 10 minuutjes een blokje om helpt me om de rush van werk-werk-werk te onderbreken en tussendoor terug te keren. Daarna ben ik trouwens ook stukken minder gaar. (En als collega’s meelopen leidt dat vaak tot fijne gesprekken!)
  3. Doordeweeks geen alcohol drinken helpt me om spanning niet weg te duwen maar te omarmen als het er is, en daarmee (beter) te verwerken. O ja, en ik ben ook gewoon frisser in mijn hoofd.
  4. Elke week één dag helemaal geen afspraken inplannen (zakelijk en privé) en dus gewoon een SUUSDAG elke zeven dagen geeft me de ruimte om te bedenken wat ik eigenlijk het liefst doe als ik tijd heb. En die dingen dan ook te doen. Of niet, want soms is een dag in bed liggen met boeken en series ook top.


Geplaatst

in

,

door

Tags:

Reacties

3 reacties op “Rondjes”

  1. Ik denk dat ik een aantal van je tips ook eens terug wat meer ter harte moet nemen, want een beetje extra energie zou heel welkom zijn.

  2. Kleine Atlas

    Zeer zwaar de spijker op de kop, dit. “Dan begint het toch te knagen: doe ik wel genoeg? Werk ik wel hard genoeg? En de vraag achter de vraag, natuurlijk: bén ik wel goed genoeg?”

    Een van de vieze dingen van het beest perfectionisme (vergeef me mijn hoogdravende woorden) is dat het me(nsen) doet geloven dat ‘ik vast de enige ben die zo denkt, doet, en de enige die die stomme denkfouten maakt’. Daarom alleen al is het zo waardevol om je gedachten daarover te delen. En omdat ze zo precies uitleggen hoe zo’n gedachtepatroon op hol slaat en je in cycli doet belanden.

  3. Dit is zooo herkenbaar. Ik worstel ook iedere week weer met ruimte en stilstaan toestaan voor mezelf, want ook ik heb de neiging om maar steeds te blijven rennen. Bedankt voor deze fijne reminder :)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.