opgeladen

In de categorie ‘mag ook wel eens gezegd worden’: vandaag voelde ik me lékker. Wat vier dagen weekend hebben al niet met een mens kan doen.

Ja, deze maandag was een goede dag. Grappig toch, hoe de wereld er na een paar dagen tijd – in de zin van: een paar dagen alle tijd hebben – weer compleet anders uit kan zien.

Hoe ‘weinig’ daar dan eigenlijk voor nodig is. Suustijd, lekker eten, slaap. Niets hoeven, vooral. Me gewoon terug mogen trekken. Je weet wel, de boel de boel laten. (Dat zeggen mensen vaak alsof het een enorm offer is, maar heb je wel eens bedacht dat de boel misschien soms wel gewoon heel graag de boel wil zijn?!)

Ook interessant: als ik tegen ‘overlopen’ aan zit, krijg ik altijd de neiging om WEKENLANG M’N AGENDA LEEG TE VEGEN (alsjeblieft, geef me ademruimte!). Terugkijkend blijkt meer dan eens dat de zin in dingen al vrij snel vanzelf terugkomt. Veerkracht, noemen ze dat.

Het punt is alleen: ik rust pas werkelijk uit als ik het gevoel heb dat er inderdaad genoeg tijd is. Paradoxaal genoeg ben ik, als ik vier dagen vrij ben, meestal na twee dagen een heel eind opgeladen* – die twee extra dagen zijn heerlijk en zéker verdiend, maar niet meer broodnodig. Terwijl ik in een ‘gewoon’ tweedaags weekend continu gestresst blijf door de gedachte dat er ’te weinig ruimte is om bij te komen’. En daardoor inderdaad uitgeput aan de nieuwe werkweek begin.

Bij ‘opladen’ moet ik trouwens altijd denken aan dit artikel uit 2017 van De Correspondent. Inderdaad een vrij matige metafoor, als je erover nadenkt. Ken jij een betere?

Maar ja, fijn dus, dat het allemaal ineens weer klikt en stroomt. Misschien is het een fragiele balans hoor, ik wil zeker geen overhaaste conclusies trekken. Maar dat ik vandaag na een paar medicatievrije dagen toch weer begon (met een flink lagere dosering) en dat alleen maar hartstikke góed ging, geeft hoop.

Over die medicatie ga ik trouwens nog wel schrijven, hoor. Is allemaal geen geheim – hoewel ik, zoals gezegd, wel worstelde met de vraag in hoeverre het carriere-technisch verstandig is om zulke dingen op internet te delen.

Maar toen las ik vorige week Liannes verhaal over haar ADHD. En ik kon alleen maar denken: wauw, stoer wijf, powervrouw die je bent.

Mezelf durven zijn, me meer laten zien, uitgesprokener zijn – het zijn belangrijke leerpunten voor me. Maar ook: mezelf ruimte geven om eerst zelf dingen uit te zoeken die nog zo kwetsbaar voelen.

Dus ja, ik wil het allemaal delen, gráág.
Maar weet je, ik heb de tijd.


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

Eén reactie op “opgeladen”

  1. E

    ik vind het juist fijn dat je deelt, ook over medicatie :) en for what it’s worth (en mijn medicatie is niet voor ADHD maar voor combi chronische pijn / symptomen van anxiety & depression) – het is heel normaal met medicatie die op je hersens werkt om flink te moeten afstellen; en ook niet ongebruikelijk dat een medicatie ‘verkeerd valt’. Voor mijzelf was de ‘standaarddosis’ bijvoorbeeld in eerste instantie veel te heftig, en nadat ik dat aangegeven had begon ik op 1/3e daarvan en dat deed het wel goed, en zit ik nu uiteindelijk wel op de standaarddosis, maar pas met heel rustig opbouwen en afstellen enzo.

    En je blog ging natuurlijk over veel meer dan dat :) maar…. omdat breinmedicatie idd helemaal niet zo’n topic is waar mensen makkelijk open over zijn wilde ik mijn ervaring bijdragen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.