Odin

Put your money where your mouth is. Met die gedachte besloot ik begin vorige maand om weer vaker boodschappen bij de biowinkel gaan doen.

Ik vind biowinkels namelijk veel leuker dan Albert Heijns, Jumbo’s, en Plussen. De sfeer, de geur, de mensen, het eten – en natuurlijk de gedachte erachter. Volwaardige voeding, gemaakt met respect voor mens, dier en natuur.

Ja.

En toch doe ik al jaren het gros van mijn boodschappen bij de ‘gewone’ supermarkt, waar ik rond zes uur aansluit in de ellenlange kassarij, waar ik schuifel door de gangpaden vol gehaaste mensen. Waar de schappen vol liggen met gemarteld dood dier.

Dat klopt niet echt he, bij de wereld die ik graag wil. (Yep, zo’n Groenlinks-wereld waarin we allemaal bomen knuffelen, bioindustrie verboden is en iedereen kleding draagt van biologisch katoen. ;-))

Ja maar, zei ik dan tegen mezelf, ‘de biowinkel is duur, dat kan ik echt niet betalen als ik altijd alleen maar daarheen ga’.

Tot ik me realiseerde dat dat argument grote onzin is. Ik ben 26, werk nu vier jaar en heb een vaste baan met prima salaris. Ik kan het heus betalen. Ik wil dat alleen misschien niet. Want ja, die 50 tot 100 euro extra per maand die biologisch voedsel me zou kosten, spaar ik liever. Of geef ik graag uit aan kleding of ‘leuke dingen’.

In de praktijk denk ik trouwens dat consequent bij de biowinkel shoppen helemaal niet zo veel extra kost, want hoe vaak koop ik in de Albert Heijn luxeproducten/impulsaankopen die ik helemaal niet nodig heb?

Goed. Nu ik in een hoek van de stad woon waar je zo’n beetje struikelt over de biologische winkels (er zitten er zeker 4 binnen vijf tot tien minuten fietsen, en dan tel ik de biologische bakkerij nog niet mee), dacht ik: laat ik eens proberen iets te veranderen! Niet rigoreus – Veeleisende Suusie zou natuurlijk zeggen “nu ga je alléén nog maar bio-eten kopen, nooit meer naar de Appie” – maar gewoon: beetje bij beetje.  De producten en de schappen verkennen. Zoeken naar alternatieven voor mijn favoriete supermarktvoer.

Nu is de biowinkel waar ik afgelopen maand het vaakst kwam, net verbouwd. Daardoor was ‘ie een paar dagen dicht – net genoeg voor mij om m’n goede voornemen weer te laten versloffen. Dus de laatste twee weken stond ik alweer bijna dagelijks in de Albert Heijn. Maar nu, nu had ik brood nodig om mee te ontbijten, en ik wilde alweer rechtsaf slaan richting Appie toen ik dacht: nee. Bij Rio de Bio (ja zo heet ‘ie echt) hebben ze ook lekker brood.

Tijdens het afrekenen raakte ik aan de praat met de cassiere, een jonge vrouw met rustige blik in haar ogen. Ik vroeg haar waarom ze hadden besloten zich aan te sluiten bij coöperatie Odin (de reden van hun verbouwing). Ze vertelde een verhaal over als zelfstandige winkel steeds achter de feiten aanlopen, moeilijk het hoofd boven water kunnen houden, schulden bij leveranciers, toch graag willen doorgaan.

“Het gaat op zich best goed met de winkel”, zei ze timide. “Nou ja, ook weer niet zo goed, maar… Odin zag er wel wat in. En we willen heel graag dat de winkel kan blijven bestaan. ” Ik ook, wilde ik zeggen. Ik wil ook dat jullie blijven, ik zie hier ook wat in.

Maar ja he, dat kan ik leuk zeggen, zolang ik mijn maandelijkse boodschappengeld naar Ahold blijf brengen, verandert er weinig.

Met een eenmalige inleg van 100 euro (die je terugkrijgt als je stopt) en een maandelijkse bijdrage van 16 euro ben je ‘mede-eigenaar’ van de winkel. Dan krijg je ook nog eens 15 tot 20 procent korting op alle producten; “als je hier voor ongeveer 20 euro per week koopt haal je dat er al uit”, verduidelijkte het meisje.

Ik geloof dat ik het ga doen. Als ik na m’n werkdag daar m’n avondeten haal en ik tref een vrijwel lege winkel aan – een schril contrast met de topdrukke supermarkt 300 meter verderop – doet dat een beetje pijn. Die miljardenbazen van Albert Heijn kunnen heus af met een klant minder. (Of in elk geval: driekwart klant minder – want laat ik weer niet te rigoureus doen ;-)) En Rio de bio, ja, voor hen maakt het echt verschil.

En voor de wereld misschien ook.


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

Eén reactie op “Odin”

  1. Ha Suus, ik werd eerst al blij van het mailtje dat je weer iets had geschreven en nu werd ik nog blijer omdat het weer zo’n mooi en herkenbaar verhaal is. Ik hoop dat meer mensen, net als ik, weer even nadenken of hun woorden en daden hetzelfde zijn en zo niet, of je daar dan iets aan wil doen. (Bij gebrek aan bio winkel, heb ik mezelf voorgenomen vaker bij boerderijen in de buurt eier kartoffeln enzo te gaan halen ;) )

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.