Suushi

a little bit of everything, all rolled into one

(Niet) makkelijk

Meteen na dat lijstje van gisteren vormen zich weer allemaal nieuwe gedachten. Vooral: hoe ik me realiseer hoe ‘makkelijk’ ik het heb, dat ik al deze dingen kan doen.

Zonnepanelen kosten geld. Was ophangen/wasbare luiers gebruiken kost (iets) meer tijd dan alles in de droger gooien. Menstruatieondergoed is in eerste instantie duurder dan tampons of maandverband kopen in de supermarkt – uiteindelijk betaalt het zich terug, net als bij zonnepanelen en wasbare luiers, maar je moet de aanschafkosten wel kunnen ophoesten. Dingen op Marktplaats kopen is vaak meer moeite dan ze effe online bestellen. Biologisch eten, compost en plantjes zijn duurder dan groenten van de Lidl en geraniums van het tuincentrum. Treinreizen is vaak duurder én kost meer tijd dan met de auto of het vliegtuig gaan, zeker als je met een heel gezin reist. Om de fiets te pakken, heb je een gezond en enigszins fit lichaam nodig.

Kortom, voor veel duurzame keuzes heb je tijd, geld, energie en/of brainspace nodig. Dat heeft lang niet iedereen.

Hoewel ik groot voorstander ben van ‘positieve verhalen delen’, wringt het ook een beetje om te vertellen wat ik allemaal doe. Want ja, ik heb de mogelijkheid. Wie al z’n energie en tijd nodig heeft om te overleven, heeft weinig ‘over’ om aan het klimaat te denken. Zelfs al gaat het klimaat uiteindelijk óók over overleven – op de langere termijn.

Plus: voor veel van deze dingen geldt dat je maar net toevallig moet wéten dat ze bestaan. (En die kennis opdoen vereist weer tijd en sociaal kapitaal.) Ik ken Hofweb via m’n schoonmoeder, het is geen bedrijf met marketingbudgetten à la Albert Heijn. Ik heb intussen al twee andere huishoudens enthousiast gemaakt voor deze bio-boodschappenservice, maar ja, dat gaat stapje-voor-stapje.

Uiteindelijk gaat het toch heel vaak om beleidskeuzes.
Ik zou zo graag willen dat het ons makkelijker werd gemaakt.

(En: ik zou willen dat we andere dingen belangrijk gaan vinden. Want dat is de andere kant: wij kunnen zelf besluiten om te vertragen. Hoe zou de wereld eruitzien, wanneer planeetvriendelijke keuzes de standaard zijn?)

Eén reactie op “(Niet) makkelijk”

  1. L

    Het is ook superdubbel. Mooi hoe je je bewust bent van dat je die tijd, energie, brainspace etc hebt.

    Ik merk de laatste tijd dat veel mensen daar meer bij stilstaan (zou het boek Armoede uitgelegd aan mensen met geld, daar misschien mee te maken hebben? Aanrader alleszins).

    Ik zou iets willen delen ook al weet ik niet of ik de juiste woorden ga vinden.

    Iemand zei laatst: ‘als je rood staat kun je niet groen denken’, en deels is dat waar.
    Tegelijkertijd: men gaat vaak totaal voorbij aan het feit dat mensen met een kleinere beurs vaak al vanzelf klimaatvriendelijker leven: kleiner wonen, niet alles nieuw kopen, geen verre reizen, geen auto hebben en met de bus gaan.
    (De trein is meestal goedkoper als je alle kosten van de auto meerekent)

    Ik kijk dus – naast beleid – ook juist de andere kant op: naar de mensen die het even gemakkelijk of gemakkelijker hebben dan wat jij net schetst.

    En nu ik hier toch een boekwerk schrijf: veel mensen zijn zich er niet bewust van hoe gemakkelijk ze het eigenlijk hebben.
    Ik woon nu per toeval totaal misplaatst in een rijke buurt en werk met mensen in armoede. Dat wringt zo vaak zo hard.

    Mijn buren hebben een huis met woz-waarde boven de miljoen, we hadden een gesprek over klimaat en ze maken zich heel veel zorgen. Eindigen dat gesprek dan toch met ‘maarja, wat kunnen we doen?’
    (Daar gaan we dus nog een keer over wandelen)

    Ah, spannend om te plaatsen, want tis dus niet om vervelend of betweterig te doen. Gewoon omdat ik veel met dit thema bezig ben. Ben nu wel benieuwd hoe dit op jou overkomt.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.