We proberen de laatste nachtvoeding eruit te halen.
Het is nu al een paar maanden zo dat kleine M meestal een keer per nacht wakker wordt – ergens tussen 2 en 5 uur. Soms komt ze twee keer. Héél soms drie keer (thank god).
Af en toe slaapt ze plotseling door: dan hoor ik hooguit ergens halverwege de nacht een paar piepjes, maar verder slaapt ze van ongeveer 20 uur tot ergens-tussen-6-en-8 (meestal 7). Maar de laatste keer dat dit gebeurde, was in Italië. En we zijn alweer bijna een maand thuis.
Toch hebben we weinig te klagen, vind ik.
De nachten zijn rustig: de routine is dat ik kleine M uit bed haal zodra ik hoor dat ze echt wakker is – ik laat haar eerst een paar minuten pruttelen, want soms slaapt ze vanzelf weer in – en neem haar mee in het grote bed. Daar drinkt ze melk bij me, op haar zij tegen mij aan terwijl ik m’n ogen dicht heb.
Slapen doe ik niet, maar ik hoef verder ook weinig.
Na een kwartiertje, soms twintig minuten, valt ze vanzelf aan de borst in slaap. Ik voel hoe de rust in d’r lijfje zakt, haar ademhaling verdiept, het drinken meer sabbelen wordt.
Ik wacht nog even en loop dan met een slapend hoopje kind in m’n armen terug naar haar kamertje, leg haar in bed. Ze draait zich om en slaapt verder. En ik ook, want dankzij de borstvoedingshormonen ben ik zo soezerig dat ik vrijwel meteen weer intuk.
Toch begon ik de laatste tijd te twijfelen: kan die ene nachtvoeding er niet uit? Wordt het niet eens tijd dat ze doorslaapt?
In de babytijd heb ik me uitgebreid verdiept in slaap bij jonge kinderen. Ik las boeken, keek webinars, luisterde podcasts, volgde slaapcoaches op sociale media. Dus ja, ik weet dat het normaal is dat kleine kinderen ’s nachts wakker worden. Ook als ze ouder dan een paar maanden zijn. Ik weet dat onze westerse verwachting van ‘doorslapen’ niet realistisch is, als je kijkt naar hoe slaap werkt bij baby’s en peuters.
Ja, er zijn kinderen die al vroeg de hele nacht lang slapen, maar de meesten doen dat niet.
En toch. Toch hoorde ik de laatste tijd regelmatig over kindjes van dezelfde leeftijd – of jonger – die wél de hele nacht slapen. Van 7 tot 7, of iets wat daarop lijkt. En ja, dat klinkt inderdaad aanlokkelijk. Het zou uit logeren gaan ook makkelijker maken.
Dus besloten B en ik vorig weekend om het een weekje te proberen: geen melk meer in de nacht. Kijken of dat haar een zetje geeft richting ‘doorslapen’.
Drie nachten op rij ging het best goed.
Kleine M werd wakker, B ging naar haar toe (bewust niet ik, want mama = melk, dus dat zou het moeilijker maken, vermoedden we) en probeerde haar te troosten.
De eerste nacht was het drie kwartier drama, daarna sliep ze weer.
De tweede nacht was hij al binnen een kwartier terug.
De derde nacht hoefde hij er niet uit.
So far, so good.
Dus vannacht – de vierde nacht – was het mijn beurt. Om kwart over 5 stond een huilende M rechtop in bed. Ik troostte, zong, aaide, haalde haar uit bed, liep met d’r rond, las uiteindelijk zelfs een verhaaltje voor, zette het muziekdoosje aan, hield haar gewoon in m’n armen, stopte haar twee, drie keer terug in d’r ledikant.
Maar wakker was ze en bleef ze. Brullen ook, zodra ik haar even alleen liet.
Om 6 uur gaf ik het op. Oké, je krijgt melk.
Ze dronk, opgelucht leek het wel. Maar tukte vervolgens niet meer in. ‘Da da’, zei ze vrolijk terwijl ze rondkroop in bed. ‘Boeboemba.’
Lang verhaal kort: vandaag is een dag vol koffie en ik weet nog niet wat we vannacht gaan doen. Want heel eerlijk: ik heb liever een nachtvoeding en een kind dat vervolgens rustig tot 7 uur doorslaapt, dan dat m’n dag om kwart over 5 begint.
(PS. Moeders die na 1 jaar nog borstvoeding gaven: hoe deden jullie dit? Heb je nachtvoedingen actief afgebouwd of gewoon gewacht tot je peuter vanzelf stopte met ’s nachts om melk vragen? En wanneer was dat?)
Geef een reactie