Mensen liken mij, dus ik besta

Schrijven voor de likes, op naar meer publiek. Schema’s opstellen met onderwerpen om over te schrijven. O Suusie, wanneer leer je het nou? Zo werkt die flow niet.

Vorige week verwijderde ik Instagram van m’n telefoon. Sindsdien heb ik het programmaatje twee keer opnieuw geinstalleerd toen ik me verveelde – en een paar uur later weer verwijderd. Als je me zes weken geleden had verteld dat ik dat nu zou doen, had ik je uitgelachen. Toen was ik namelijk druk bezig mijn profiel te vermarkten.

Gebruikersnaam suuswill werd suusielovesyoutrecht, ‘schrijft veel, gaat graag uit eten en rent wekelijks een rondje Singel’. Op mijn computer had ik een documentje met vier ‘verhaallijnen’ uitgedacht, waarbinnen ik zou gaan posten. Dat waren eigenlijk de onderwerpen waar ik sowieso al over postte – hardlopen, uit eten gaan, dingen die ik op reis tegenkwam en random mijmeringen over het leven.

Maar nu jongens, nu wilde ik het Serieus aanpakken. Met meer hashtags om beter vindbaar te zijn, foto’s met een apart programmatje bewerken in plaats van de standaard-filters van Instagram te gebruiken, enzovoorts. Hartstikke mooi en leuk allemaal hoor. Tof experiment, zeker voor iemand die in het dagelijks leven de sociale media-expert van het bedrijf is en daar ook trainingen in geeft.

Had het effect? Jazeker. Significant meer likes en volgers – ik deed het niet voor niets. Ik vergat alleen een beetje dat ik zo ook mezelf tot product maakte. Dat ik ging leven met een lens tussen mij en de wereld. Dat ik bij alles wat ik deed, me afvroeg hoe ik dit zou gaan delen op Instagram. Dat ik steeds ging kijken hoeveel likes mijn post nu al had – en van wie. Maar bovenal: dat ik letterlijk de halve dag op Instagram zat te scrollen. Tja, als je dagelijks 2,5 uur in het ov doorbrengt, heb je nogal wat tijd om naar dat schermpje te staren.

Nu klinkt dit allemaal een beetje alsof ik het mezelf verwijt.  Dat is niet zo – want weet je, voor alles is een tijd, en als je eigen leven op allerlei vlakken een beetje stormt is het prettig en ontspannend om je 4-5 uur per dag te kunnen laten afleiden door andermans leven. Om verhaaltjes te lezen, goeie tips te krijgen, blij te zijn voor andere mensen en wat zij doen en bereiken. Sowieso is er natuurlijk helemaal niets mis met vermaak halen uit Stories.

Maar wat geeft het me een rust om het niet te doen. O, er komt vast een tijd dat ik weer vrolijk ga liken en sharen hoor – daarvoor ben ik waarschijnlijk te veel een kind van mijn tijd ;-). Lees dit dan vooral ook niet als een ‘ik heb het licht gevonden’-verhaal. Dat is niet wat ik wil zeggen.

En toch: even pauze, een poosje offline, het is precies wat ik nu nodig heb. Er gebeurt veel in mijn hoofd en in mijn leven – ik ben bezig allerlei shit te verwerken en probeer ondertussen een nieuwe balans te vinden in een leven dat ik een half jaar geleden vrij rigoreus overhoop haalde. Het was een intense, levendige zomer meer-dan-vol levenslessen en momenten om te koesteren.

Maar nu, nu is het herfst. De tijd van afsterven, terugtrekken, introspectie. Ik voel het in mijn alles. Ik neig naar binnen, naar kopjes thee, naar ruimte in mijn agenda. Dus die maak ik. Ik baken af (in zekere zin meer dan ooit, want voor het eerst durf ik ‘nee’ te zeggen tegen mensen die me vragen of we nu eindelijk weer eens wat gaan eten of drinken), ik stel prioriteiten. Makkelijk en vanzelf gaat dat niet altijd, maar het is nodig.

Ik ben nu zesentwintig. Het is tijd om de vrouw te worden die ik ben. Hashtag no filter.


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

Eén reactie op “Mensen liken mij, dus ik besta”

  1. Dikke like voor dit stuk!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.