Malbec: krachtpatser met twee gezichten

Wie malbec zegt, zegt Argentinië. De stoere blauwe druif is al jaren de nationale trots in het land van de gaucho’s en de tango. Niet gek, want malbec is verzot op zon en combineert uitstekend met de steak waar veel Argentijnen van smullen. Ook in Frankrijk maken ze malbec, maar dan een héél ander soort. Dus wat gebeurt er als een Franse malbecmaker over de oceaan op ontdekkingstocht gaat?

Vrijwel niets heeft zoveel invloed op de smaak van een wijndruif als de plek waar-ie groeit. Natuurlijk, je moet de stokken met liefde verzorgen en ook daarna kun je nog heel wat technieken en kunstgrepen uit de kast halen, maar zelfs de beste boer heeft weinig weerwoord tegen veel regen, weinig zon of een anderszins rampzalig klimaat.

Precies om die reden bracht botanicus Michel Aimé Pouget de malbecdruif rond 1850 naar Zuid-Amerika. Op Franse hellingen had malbec er gewoon niet veel zin in: te nat en te koud. Maar verdraaid, daar in het zonnige Argentinië bleek-ie het fantastisch te doen.

Geteisterde boeren

Pouget was trouwens nét op tijd met z’n malbec-emigratie. In dezelfde periode verhuisde een heel wat minder welkome gast juist vanuit de Nieuwe Wereld naar Europa: phylloxera vastatrix, de druifluis. Dit vermaledijde beestje bijt kleine wondjes in de wortels van de druivenplant en saboteert er het groeiproces. Twintig jaar lang teisterde druifluis de wijngaarden op het Europese continent.

Alle wijnlanden leden onder de druifluis, maar voor de Franse malbec was phylloxera bijna de genadeklap. In haar geboortestreek Cahors ging zo’n zeventig procent van de stokken dood. Au revoir malbec, zeiden de Franse wijnmakers, en besloten hun leven te wijden aan minder gevoelige druiven. In grote wijnstreken als Bordeaux is malbec sindsdien het kleine broertje dat, vooruit, af en toe als blend mag meedoen met de klassieke grote jongens – merlot en cabernet sauvignon.

Ultieme Argentijn

Wat onderscheidt de Franse malbec van z’n Argentijnse tweelingbroer? Malbec uit Cahors is als een gereserveerde kasteelheer. Klassiek, stijfjes, ondoorgrondelijk. Geen wonder dat Bordeauxboeren ‘m graag vermengen met de veel soepeler merlot. Je zou ‘m humorloos kunnen noemen, maar liefhebbers zeggen: stille wateren, diepe gronden.

Malbec uit Argentinië daarentegen is een flamencofeest. Uitbundige jurken in regenboogkleuren en goud-zilveren stiksels, zwierig deinende rokken en juwelen ­– al dan niet echt – die glinsteren in de zon. Parelende zweetdruppels. Vetkuiven en tandpastagrijnzen. Malbec is de ultieme Argentijn. Ongecompliceerd, maar niet simpel. Verzorgd, maar niet netjes. Hartelijk, maar niet lief.

Argentijnse malbec is sappiger, heeft meer warmte en zonlicht gehad en smaakt daardoor naar zoete kersen en pruimen die uren in de zonnige vensterbank hebben gelegen. Malbec uit Cahors doet meer denken aan zwarte of blauwe bessen en kruiden. Vanwege het koelere klimaat heeft-ie hardere tannines en hogere zuren; hij is steviger van smaak, frisser en strakker.

Franse arrogantie

Oké, tot zover de theorie. Klopt het ook? Dat kunnen we testen! Wijnmaker Georges Vigouroux was in de jaren zeventig een van de pioniers van de ‘nieuwe’ malbec in Cahors. Maar, en nu wordt het interessant: hij werkt tegenwoordig óók in Mendoza, het wijnwalhalla van Argentinië.

Met z’n Antisto-lijn verkent het wijnhuis naar eigen zeggen de internationale potentie van malbec. Daar zou je Franse arrogantie in kunnen lezen. Maar het is evengoed vernieuwend, want Franse wijnmakers staan niet bekend om hun experimentele aard.

Eén wijnmaker die één dezelfde druif plant in twee gebieden: wat levert dat voor wijn op? Beide proefflessen stammen uit 2014 – wat betekent dat de Argentijn een halfjaar ouder is, want op het zuidelijk halfrond oogsten ze in januari. De Cahors is een tikje dieper van kleur en heeft een zweempje paars, terwijl de Mendozawijn robijnrood is. De laatste knalt je mond binnen. Rijp fruit en veel hout proef je, terwijl z’n Franse broer qua fruit ingetogener is en vooral z’n tannines laat zien.

Ik kan er kort over zijn: Antisto – letterlijk ik overtref mezelf – lost alle beloftes in.


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

3 reacties op “Malbec: krachtpatser met twee gezichten”

  1. Om de paar maanden moet ik een informele get-together verzorgen waarbij ik de wijninkoop doe. Bij de slijter ben ik een volslagen blinde. Ik weet niets van wijn. Ik drink het zelf niet en kies uitsluitend op prijs en leuk etiket ….
    Het gevolg van jouw blog is dat ik nu in elk geval een Malbec in mijn wishlist heb gezet waar ik een paar goede reviews over las. Hahaha, begeleiding op afstand :)))

    1. Wat tof, welke heb je gekozen? Misschien verkopen ze ‘m hier ook wel :) Hoe dan ook, hopelijk smaakt-ie, alvast veel plezier!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.