Ja, hartstikke leuk natuurlijk, zo’n nieuw dagboekblog, maar waarom is het dan híer vervolgens stil? Geen zorgen, alles gaat goed – ik ben alleen ontzettend veel aan het schrijven voor m’n werk. Ook ’s avonds. Dus ja, dan blijft er weinig tijd (en schrijf-energie) over.
Om jullie toch een update te geven, dacht ik: ik maak weer eens een ouderwets Lijstje met Random Dingen.
- Lockdown is nog steeds…tja, lockdown. Toch houd ik me verrassend goed. Ik ga nog altijd elke ochtend vóór werktijd naar buiten voor een ommetje – meestal een kwartier tot twintig minuten – en ik heb het idee dat dat heel veel impact heeft op hoe ik me de rest van de dag voel.
- Soms mis ik de uitbundigheid. Tot laat dansen, eindeloos tafelen met een fles wijn (of twee). Door het land crossen, heel veel meemaken. Maar minstens zo vaak geniet ik van de stilte – van het feit dat ik nooit meer katers heb en veel minder avonden gaar en overprikkeld ben.
- For the record: die uitbundigheid mag wel weer terugkomen, straks. In andere dosering dan voorheen misschien, maar onder deze kluizenaar-Suusie schuilt nog steeds een overenthousiaste stuiterbal. Dat moet ik niet vergeten – ze mogen er allebei zijn.
- Door al dat werkgerelateerde schrijf- en redactiewerk ben ik veel met m’n (vak)ontwikkeling bezig. Dat is superleuk en maakt me blij. Ik maak weer stappen, er zit beweging in. En er komen allemaal nieuwe kansen op m’n pad waar ik energie van krijg.
- Vanmorgen trok ik voor de vijfde dag een kaart uit mijn nieuwe deck, en het was alwéér Every journey starts with a single step. De derde keer al. Misschien wil het leven me wat vertellen. “You are on a journey. (…) Your journey has started on the inside but its destination will be the physical expression of an internal healing. (…) You may be surprised at exactly how much can be left behind without you feeling concerned or anxious. (…) you are ready to leave behind what once was and embrace what is more appropriate for you at this time.”
- Hoe steviger ik in mezelf verankerd raak, hoe prettiger ik het ook vind als anderen dat zijn. Anders gezegd: waar ik het voorheen in vriendschappen fijn vond als mensen impliciet rekening met me hielden – en geïntimideerd kon raken als ze dat niet leken te doen – merk ik steeds vaker hoe prettig het juist is als iemand wél ruimte inneemt. Voor zichzelf opkomt. Zegt wat-ie wil. Kortom, als je erop kan vertrouwen dat iemand emotioneel voor zichzelf zorgt – zodat je niet steeds hoeft op te passen dat je over z’n grenzen gaat.
- Grappig, want ik heb me jarenlang gedragen alsof het innemen van ruimte in andermans leven een offer is voor die ander (en eerlijk is eerlijk, die neiging heb ik nog steeds). Nu besef ik dat het omgekeerde ook het geval kan zijn. Het kan voor de mensen om je heen ook vermoeiend zijn als je géén ruimte inneemt. Omdat je dan onbewust van die ander vraagt dat hij of zij ruimte voor jou creëert.
- Het is een heerlijk en bevrijdend gevoel om zelf steeds meer voor mezelf te durven gaan staan. Me te durven uitspreken. En ja, natuurlijk is het op sommige momenten ook nog eng. Zoals wanneer ik hier ineens over mijn menstruatiecyclus schrijf, of begin te citeren uit spirituele kaartendecks. ;-)
- Spirit Island is het nieuwe favoriete bordspel hier in huis. Als je van complexe(re) coöperatieve spellen houdt met eindeloos veel mogelijkheden, is dit een grote aanrader.
- Vorig weekend bakte ik appeltaart met A en omdat die in no-time op was, deed ik het vandaag gewoon nog eens. Jammie.
- Ik ben al langer groot fan van collega-tekstschrijver Leonie, en haar laatste online nieuwsbrief was weer fantastisch. Wat, een online nieuwsbrief léuk? Ja, geloof me. Leonie kan dat. Lees maar.
Geef een reactie