Al een paar weken geen dagboek geschreven – niet omdat er iets aan de hand is, maar om de eenvoudige reden dat ik er geen puf voor had. Ik ben de laatste weken een stuk vermoeider dan daarvoor (ze zeiden toch dat je je het tweede trimester kiplekker zou voelen?!), en dat in combinatie met drukkere werkweken maakt dat ik aan het eind van de dag helemaal afgedraaid ben. Sterker nog, soms begin ik de dag al doodop.
Tijd om m’n energie wat beter te managen dus. Ik heb de dagelijkse dutjes weer ingevoerd, dat lijkt een stukje te helpen. En verder moet ik eraan wennen dat ik gewoon écht minder kan op een dag dan ik gewend ben. Minder inplannen dus, en meer buffertijd vrijlaten.
Anyway, ik ga geen 3 weken aan dagboeken ‘inhalen’, maar wil jullie tóch graag een beetje bijpraten. In ouderwetse lijstjes-vorm dan maar!
- Ik ben nu bijna 19 weken zwanger – zo’n beetje op de helft dus! Aan de ene kant gaat dat gevoelsmatig best snel, aan de andere kant voelt ‘nog 20 weken’ toch als best lang. Volgende week hebben we de 20 weken-echo, daar kijk ik naar uit. Naast nog een pietsie spannend (want hopelijk is alles wel goed?) heb ik er ook zin in. We hopen dan ook te horen of we een jongen of meisje verwachten.
- Mijn buik is intussen wel echt een ‘zwangere buik’:
- Ik vind het mooi en ben er blij mee! Tegelijkertijd is het soms lastig als andere vrouwen zeggen dat er bij hen bij 4 maanden nog helemaal niet zo veel te zien was. Of dat ze bij deze termijn nog nauwelijks waren aangekomen (terwijl er bij mij nu zo’n 6 kilo bij zit). Er was zelfs iemand die – op basis van een Instagram-foto – dacht dat ik al zo’n 30 weken zwanger was (uh nee, op dat moment 16). Zulke opmerkingen zijn natuurlijk niet vervelend bedoeld, en ik kan er best prima mee dealen, maar blijkbaar is er ergens toch in mijn hoofd een neiging om het ‘goed’ te willen doen. Interessant. Want elk zwanger lijf is natuurlijk anders, en ik wíl me ook helemaal niet vergelijken. Als m’n kindje maar gezond is. <3
- Overigens snap ik intussen ook héél goed dat sommige vrouwen tijdens een zwangerschap 30 kilo aankomen. Hoor daar soms weleens een oordeel over, terwijl… Tja, je zult maar de pech hebben dat je zeer specifieke voorkeuren krijgt op het gebied van voedsel, terwijl bewegen een stuk lastiger wordt omdat je doodop bent en rugpijn hebt. Als buitenstaander is een oordeel makkelijk geveld. Maar doe het zelf maar eens.
- Over eten gesproken: mijn eigen aardappel-en-patat-fase is intussen voorbij. Sterker nog: een paar dagen geleden had B aardappelkroketjes gemaakt voor bij onze vegaburgers, en ik heb welgeteld een half kroketje gegeten. Blegh, er zat ineens een (voor mij) rare geur en smaak aan. En dat nadat ik dus wéken vooral avondmaaltijden met aardappels kon eten hè (niet alleen friet, maar ook stamppotten, krieltjes, ovenaardappeltjes). Sterker nog: de vorige keer dat we burgers maakten, gaf ik na een paar happen de mijne aan hem en at zelf alle aardappelkroketjes op. Blijft een raar iets, dit.
- Huidige cravings: mango’s, sinaasappels, nectarines. Wat is fruit toch heerlijk!
- Sinds een aantal weken heb ik last van lage rugpijn. Begon al in week 11 of zo, maar toen dacht ik nog dat het kwam doordat ik in het eerste trimester zoveel op de bank had gelegen en gehangen. Maar nu ik weer meer beweeg, is het helaas niet weg – integendeel. Tijd voor een bezoekje aan de bekkenfysio dus. Die concludeerde dat de pijn inderdaad door m’n zwangerschap komt: als je zwanger bent verweekt je bekken, waardoor het daar allemaal wat gaat schuiven/trekken en dat kan pijn veroorzaken. Ik kreeg een berg waardevolle tips, adviezen en oefeningen mee waar ik nu mee aan de slag ben. Zo mag ik bijvoorbeeld niet meer met m’n benen over elkaar zitten. MEGA-IRRITANT want dat doe ik dus áltijd, maar ik ben supergemotiveerd om erop te letten. Want die rugpijn is echt niet fijn, en als ik er nu al zo’n last van heb, maak ik me een beetje zorgen hoe dat over 4 maanden zal zijn…
- Random interessant dingetje dat de verloskundige vertelde: blijkbaar zien zij en haar collega’s dat veel vrouwen pas rond week 16 echt een ‘omslagpunt’ ervaren, qua eerste-trimester-kwaaltjes. En niet al bij week 12, wat zo’n beetje iedereen en het hele internet beweert. Had ik op zich best wat eerder willen weten… Gelukkig ben ik inderdaad bijna niet meer misselijk. Alleen ’s morgens nog een beetje. En als ik langer dan 3-4 uur niets heb gegeten, speelt het weer op. Maar geloof me: 1-2 keer per week overgeven en daarna gewoon door kunnen met je leven, is echt een héle verbetering. Hopelijk verdwijnt het laatste restje ook nog, al houd ik er intussen rekening mee dat dit gewoon blijft tot begin september.
- Andere kwaaltjes van de laatste weken: bloedneuzen (op dit moment gelukkig niet meer dagelijks), eczeem in mijn gezicht (intussen een zalfje voor), restless legs (dit heeft B al jaren regelmatig en ik snap nu EINDELIJK hoe hij zich dan voelt haha, elk nadeel heeft zijn voordeel), lichter slapen (vaak om 3-4 uur wakker en soms ga ik dan maar een podcast luisteren omdat ik anders niet meer in slaap val). Al met al vind ik het bij vlagen best een gedoe, dat zwanger zijn.
- Oké, tot zover het geklaag. ;-) Want afgezien van die kwaaltjes is een kindje in je buik hebben gelukkig óók nog leuk. Groebie is intussen al bijna zo groot als een mango! En helemaal leuk: ik voel hem/haar regelmatig bewegen. Heel licht nog hoor, maar toch – gekriebel, soms een mini-schopje. Afgelopen week heeft zelfs B voor het eerst een klein schopje gevoeld!
- B is begonnen met elke avond het kindje voor te lezen in bed. Dit is het schattigste ooit, hij gaat dan met zijn hoofd bij m’n buik liggen met een boek (Toon Tellegen, dichtbundels van Ingmar Heytze) en het is echt ‘vader-en-kind’-tijd. Dit helpt hem om alvast een band met het kindje te ontwikkelen, zegt hij. Het schijnt dat een kindje de stem van de vader ook echt al kan herkennen, zodat dat straks als hij/zij geboren is een vertrouwd geluid is.
- Dit weekend ben ik eindelijk weer begonnen met dagelijks yoga in de ochtend. Gewoon een kwartiertje, qua laagdrempelig. Het is heel fijn én goed voor m’n rug/bekken, wat motiveert om door te gaan.
- Oh ja, en we starten binnenkort met voorbereiden voor de bevalling. Daarbij krijgen we ondersteuning van een superfijne doula. Die bevalling vind ik namelijk nog wel een dingetje, dus het voelt heel fijn dat we hier met z’n drietjes een stevig plan voor gaan maken.
- Daarnaast willen B en ik nog een 1-daagse cursus hypnobirthing doen. We dachten eerst aan een volledige cursus (van 4/5 sessies), maar in combinatie met het doulatraject wordt dat wel erg veel. Iets met agenda vrijhouden/energie verdelen. ;-) Toch lijkt het me fijn om iets mee te krijgen van deze technieken.
- We hebben ook een besluit genomen over het opvang-dilemma: na lang twijfelen hebben we gekozen voor de gastouder waar ook kleine S. naartoe gaat. Afgelopen weekend maakten we uitgebreider kennis, en we hebben er beiden een goed gevoel bij. Veel dank nog voor jullie meedenken en adviezen hierin!
- Je zou het haast niet zeggen na dit hele verhaal, maar naast dat ik een baby bouw, ben ik óók nog gewoon aan het werk als tekstschrijver. Sterker nog, tot m’n verlof (half juli) zit mijn agenda vol. Met allemaal leuke tekstklussen: vooral voor Wageningen University & Research, Universiteit Utrecht en de Radboud Universiteit. Daarnaast maak ik weer twee magazines, eentje voor IZZ en een voor ASVZ. En ik schrijf verschillende webteksten voor een collega-freelancer.
- De logeerpoezen zijn helaas weer naar huis. Hartstikke fijn voor hen en hun baasjes natuurlijk. Maar B en ik missen ze wel! Het is ineens heel stil en leeg in huis… Gelukkig hebben we de haren nog. ;-)
- Over een kleine 2,5 week ga ik naar Zweden! Natuurlijk weer met de trein en dit keer niet in m’n eentje, maar samen met E en kleine S. We gaan de trein-boot-combi uitproberen (eerst van Arnhem naar Kiel treinen, daar op de nachtboot naar Göteborg en tot slot het laatste stukje weer met de trein). Ben heel benieuwd hoe dat gaat, zo’n eind reizen met een kleintje. Vooral veel zin in.
Zo, tijd om te lunchen. En daarna moet ik nog een paar uurtjes aan het werk. Tot slot: ik kom er de laatste tijd niet aan toe om persoonlijk te reageren op jullie comments, dus hierbij: ik word er altijd vrolijk van om jullie reacties op mijn blogs te lezen. Dus echt veel dank daarvoor.
Fijne week!
Geef een reactie