Je hebt twee soorten verkoudheid: de variant waarbij je snotterig bent maar nog prima functioneert, en de Verkoudheid From Hell die je flink ellendig doet voelen.
Vorige week had ik de tweede variant. Beetje jammer, vorige maand lag ik ook al met koorts in bed – maar dit is ons nieuwe leven vrees ik, met een klein kind in huis. Hoewel dat kind tot nu toe steeds de dans ontspringt. Ze is de laatste dagen wel snotterig maar lijkt daar totaal niet mee te zitten. Gelukkig maar.
Anyway, ik maak afgelopen weken zó vaak halve blogjes in m’n hoofd maar het ontbreekt me aan de tijd (en zin) om ze op te schrijven. Dus hier maar eens een ouderwetse update in de vorm van een lijstje!
- Ik ben alweer ruim 3 weken aan het werk als tekstschrijver en dat bevalt zeer prima! Zo redigeerde ik een paar rapporten voor de Radboud Universiteit, schreef ik interviews voor de Open Universiteit en Universiteit Utrecht en werk ik aan een blogartikel voor een verzekeraar. Daarnaast was het natuurlijk wat opstarten: mail en administratie bijwerken (de btw-aangifte gaat gewoon door), vooruitblikken in de planning, offertes maken, gesprekken met opdrachtgevers over nieuwe projecten dit voorjaar. Lekker op stoom dus.
- Kleine M is nu ruim 4,5 maand oud en jongens, wat gaat dit snél. Dubbel ook, aan de ene kant is ze voor mijn gevoel al héél lang 4 maanden oud en aan de andere kant lijkt het gisteren dat ze zo’n hulpeloze mini was die niets kon. Intussen kan ze dingen vastpakken, rolt ze steeds vaker op haar zij en weten we haar af en toe een schaterlach te ontlokken.
- Haar slaap – en dus die van ons – wordt sinds kort ook weer een stuk beter. Ze wordt elke nacht een paar keer wakker voor een voeding, maar het eerste slaapblok (vanaf het moment dat we haar tussen 18.30 en 19.30 naar bed brengen) wordt langzaamaan langer. Bovendien hebben we met die nachtvoedingen best een chille modus gevonden. Ik voed haar in het donker, in bed liggend op m’n zij en val halverwege de voeding alweer een beetje in slaap. Meestal slapen we de tweede helft van de nacht tegen elkaar aan. Wel zo makkelijk en gezellig, en op die manier krijgen we allemaal de meeste slaap.
- Samen slapen is natuurlijk HeEeL ErRg GevAaAarlijK volgens de helft van het internet – maar dat blijkt enorm mee te vallen, als je het maar veilig doet (net als heel veel dingen in het leven). Ik lees nu het boek Veilig slapen met je baby van James McKenna en haal daarnaast adviezen & tips uit Instagram-accounts als @vroedvrouwmargot en @the_nurturingkind.
- Een van de dingen die McKenna benadrukt, is dat samen slapen met je baby alleen veilig is wanneer je borstvoeding geeft. Breastsleeping noemt hij deze vorm van op een specifieke manier samen slapen. Dit was van tevoren geen reden voor mij om te kiezen voor borstvoeding (ik had nog nooit van breastsleeping gehoord), maar ik ben nu om duizend redenen – waaronder deze – zó blij met de keuze om dat te doen. Onlangs las ik een lijstje van een moeder die kunstvoeding geeft, met voordelen daarvoor, en oprecht bij de helft van die dingen dacht ik: maar dit vind ik juist een voordeel van borstvoeding.
- Merk dat ik aarzel om dit soort dingen te delen want voor je het weet krijg je borstvoedingsmaffia-vibes en da’s niet de bedoeling. Iedereen moet lekker doen waar zij/hij/die zich prettig bij voelt. En zelf ben ik ook gezond groot geworden op kunstvoeding. Wil alleen zeggen dat ik persoonlijk zo blij ben met borstvoeding omdat het gewoon zó chill is. Dat hoor je niet vaak (althans, ik zag van tevoren vooral beren op de weg als het om borstvoeding ging) dus ik wil het graag even gezegd hebben.
- Wat er dan precies chill aan is? Nou die nachtvoedingen dus, waarbij ik niet eens meer rechtop hoef te zitten, laat staan dat ik uit bed hoef. Kleine M wordt rustig wakker, drinkt, slaapt verder – en ik ook. Ik vind het relaxt dat ik me nooit zorgen hoef te maken over of m’n kind te veel of te weinig krijgt, mijn lichaam regelt de melk en zij drinkt wat ze nodig heeft. En ik heb het altijd bij me. Erg handig voor mensen als ik, met een chaotisch brein. Verder vind ik het een fijne gedachte dat ze meteen antistoffen binnenkrijgt via mij, wanneer ik een virusje oppik (zoals sinds haar geboorte al 3x is gebeurd). Als kleine M overstuur is, helpt een flesje zelden maar de troostboobie werkt altijd. Tot slot: het is gewoon supergezellig en knus. (Oh ja en nog ff niet ongesteld zijn vind ik ook geen probleem. ;-))
- Mijn bekkenbodem wordt langzaam beter! Als ik de situatie vandaag vergelijk met een maand geleden, is er zeker vooruitgang. Vorig weekend mocht ik voor het eerst een halfuurtje proberen te wandelen van de fysio. Dat ging goed en was héérlijk. Afgelopen dagen ter compensatie weer wat rustiger aan, maar ik merk dat ‘rustig aan’ ook niet altijd meer betekent dat ik de hele dag op de bank moet liggen. Fijn!
- We zijn ons trouwfeestje aan het plannen. Het wordt een klein feestje met alleen onze ouders, broers/zussen en een klein clubje vrienden. Superleuk om mee bezig te zijn en soms ook ingewikkeld, ik heb vooral issues rondom het thema ‘gastenlijst’. Want ja, we willen een low-key feestje en dat betekent dat we lang niet iedereen gaan uitnodigen. Da’s een bewuste keuze, maar levert soms ook buikpijn op (want een deel van mij wil uiteraard iedereen blij maken). Goede oefening wel…
- We gingen een weekendje naar Zuid-Limburg met vrienden en dat was een groot succes. Des te meer doordat er een dik pak sneeuw lag! Wintersportvibes, heerlijk. En Landal-park Hoog Vaals is een aanrader. Fijn ruim huisje met sauna en goede bedden, lekkere croissants in het winkeltje en vlak bij een bos waar je kunt wandelen (ja, zelfs ik dus heel even!). Kortom, voor herhaling vatbaar.
- Soms mijmer ik over wat ‘normaal’ is met een baby. En tegelijkertijd besef ik dat normaal niet per se ‘goed’ is en dat ik mijn eigen weg mag vinden in de keuzes die ik maak voor kleine M. Neem bijvoorbeeld oppas. Hoe vaak en hoe lang kan/mag ik mijn baby bij anderen laten? Wat is daarin goed voor haar? Is het juist goed dat ze went aan verschillende mensen of is het ’t beste als ze zo veel mogelijk bij mij is? En wat is mijn eigen behoefte hierin? Is 5-6 maanden te jong om een buurmeisje van 20 te vragen om een paar uurtjes op te passen? Ga ik achteraf spijt krijgen van de keuzes die ik nu maak? Is er überhaupt 1 universeel antwoord op deze vragen? Ik overzie het totaal niet (en dat is denk ik ook ‘normaal’ ;-)). Poe.
- Over een dikke maand gaan we beginnen met kleine M vast voedsel aan te bieden. We kiezen voor de Rapley-methode (ook wel baby-led weaning, BLW genoemd). Het idee daarvan is dat je je kind de regie geeft om zelf vaste voeding te ontdekken, in haar eigen tempo. Je geeft geen hapjes met een lepel, maar biedt grotere stukken groente/fruit/brood aan en die mag het kind zelf pakken en naar binnen werken. Ik heb bij vrienden gezien dat dit heel goed werkt en dat het een relaxte manier van eten met je kind is. Niet in de laatste plaats doordat iedereen tegelijk aan tafel zit te eten (en niet één van de volwassenen eerst het kind hoeft te voeren). Zin om dit te gaan proberen!
- Ik ben bezig met een blogpost over onze ervaringen met wasbare luiers. Korte versie: we hebben luiers van het merk Totsbots en dat bevalt ons nog steeds supergoed. Zelfs tijdens dat weekendje weg (3 nachten van huis) gebruikten we grotendeels ‘wasbaar’. Zo vaak als ik andere ouders hoor over spuitluiers of poep-uit-kleertjes-wassen, denk ik: wat chill dat wij deze problemen niet hebben. (En ik zou ze het liefst aanraden om ook over te stappen naar wasbaar, maar ja dat doe ik dan toch niet want ongevraagd advies hè.)
- Dit vind ik sowieso wel een ding, ook wat betreft bloggen over ouderschap. Ik heb intussen allerlei ervaringen, gedachten en ideeën die ik zou kunnen/willen delen. Zoals ook met dat samen slapen of over borstvoeding. Toch aarzel ik om erover te schrijven. Want ik wil a) niet anderen bekritiseren die het anders doen, b) oppassen met ongevraagd advies geven, en c) niet pretenderen dat ik ‘de beste’ oplossing heb. Elk kind is anders en wat voor mij werkt, hoeft voor jou niet te werken.
- Aan de andere kant: wanneer ga ik eens ophouden met ‘bang zijn mensen voor het hoofd te stoten’?! Wel een thema dit, hoor, ook wat betreft dat trouwfeestje. Waar ben ik nou zo bang voor? (Ja, ik weet het wel: om afgewezen te worden en om mensen kwijt te raken.)
- De fysio denkt dat ik – als alles goed blijft gaan – over een maandje of twee wel weer zou kunnen beginnen met een actievere vorm van yoga. Ik kan niet wachten!
- B en ik willen een nieuw, groter bed. Pro-tips welkom, welk bed moeten we hebben?
- Ik las laatst ergens dat voedingskleding overbodig is, nou ik ben wel héél blij met m’n voedingsshirts van Anna Field (zowel de truien en longsleeves als de hemdjes). Zeker nu het winter is – fijn om niet met ontblote buik te hoeven zitten.
- Voel me dan ook een beetje schuldig dat ik deze tips geef terwijl ik de kleding zelf nieuw kocht (en niet tweedehands). Mja letterlijk alle voedingsshirts die ik op Vinted kocht pasten niet goed of zaten niet lekker, daarna was ik er klaar mee.
- Waar ik een beetje van baal: hoe vaak ik nog steeds de auto gebruik. Ergens wel leerzaam, want ik merk nu hoe snel zoiets ‘gewoonte’ wordt (naast dat het in mijn geval helaas nog vaak noodzaak is omdat reizen met ov te veel loopkilometers betekent). Door dit milieuvervuilende gedrag zelf te ‘doorleven’ ervaar ik pas hoe onze wereld is ingericht op auto’s. Je moet echt gemotiveerd zijn om dat te doorbreken. Zelf heb ik het vertrouwen dat ik weer ga afkicken van de auto zodra dat lichamelijk kan, maar ik kan me goed voorstellen hoe lastig dit is voor veel mensen. Zeker als je meerdere (kleine) kinderen hebt. Of woont op een plek zonder goed openbaar vervoer. Of je fysieke beperkingen hebt. Of… verzin nog wat redenen.
- Gelukkig ook positief nieuws op het thema ‘reizen’: in mei gaan we naar Denemarken, met de trein! Yes, onze eerste grote treinreis – met baby van dan ruim 8 maanden oud – is geboekt. We gaan een lang weekend met m’n familie chillen in een huisje en daarna nog een paar daagjes met z’n drietjes naar Odense. Spannend wel, ik ben erg benieuwd hoe het zal gaan. Wist je dat je vanuit Nederland echt prima treinverbindingen naar Denemarken hebt? Onze route (Arnhem-Duisburg-Hamburg-Odense) heeft maar 2 overstappen. Deze trein rijdt overigens door naar Kopenhagen, het is maar dat je het weet. ;-) Oh ja, en ik las dat er in 2025 een directe trein van Nederland naar Kopenhagen gaat rijden.
- Nu we het toch hebben over duurzaamheid: mijn laptop ging vorige week stuk. Om precies te zijn, het beeldscherm is defect. Ik heb een reburbished MacBook Pro, model uit 2019 maar ik had ‘m pas 3 jaar. Repareren dus, was mijn eerste gedachte. Dat kostte 700 euro (!) maar ik had de offerte van het reparatiemannetje al min of meer goedgekeurd (want ja, groene principes hè), toen m’n financieel adviseur belde en met klem adviseerde om dit toch niet te doen… Lang verhaal kort: ik heb vandaag tóch een nieuwe MacBook Air besteld. Voelt dubbel, want mijn huidige apparaat werkt verder prima (hij is nu aangesloten op een extern beeldscherm en ik typ er dit blogje op). En het is natuurlijk helemáál geen groene keuze, zo’n nieuw apparaat. Maar ik ben er voor mijn werk zó afhankelijk van en het voelde ook dom om een intensief gebruikte laptop voor zo veel geld te laten repareren, met het risico dat er over een paar maanden weer iets mis is (de batterij is bijvoorbeeld ook al een flink eind ‘opgebruikt’). Ik baal hier zo van hè – waarom werkt ons systeem zo dat 5 jaar oude high end-laptops compleet ‘afgeschreven’ zijn? Nu ga ik dan maar wat extra geld doneren aan een klimaatorganisatie… tja, dat is schuld afkopen, maar ik weet het anders ook even niet.
- Dit geldt sowieso een beetje voor mijn klimaatbewustzijn: ik weet het allemaal even niet. Ik crave heel vaak eieren de laatste tijd (ik vermoed door de borstvoeding) dus die eet ik ook, wel biologische eieren van Boer Stan uit Nijmegen, maar toch. Soms koop ik er zelfs zalm bij. En ja, ik maak nog steeds veel groene keuzes maar als ik uitzoom zie ik wel dat m’n ecologische voetafdruk het afgelopen halfjaar flink groter is geworden. Wat ik daarmee moet? Ik weet het dus even niet.
- Om deze lange lijst positief af te sluiten: ik voel me vaak gelukkig.
Geef een reactie