Ik wil heus geen anti-social-evangelist worden hoor, maar (alles voor de maar telt niet, haha) ik moet er toch nog even wat over zeggen.
Voor de duidelijkheid: nee, het is niet dat ik sociale media stom vind.
Ik vind het zelfs heel erg leuk. Té leuk.
Op sociale media leerde ik vrienden kennen, liet ik me inspireren door hoe andere mensen leven, werd ik blij van mooie posts en gezellige berichtjes, volgde ik online kennissen soms jarenlang. Ik vergaarde nieuwe lezers hier op Suushi, kreeg soms mooie gesprekken op mijn werk dankzij een post op Instagram.
Het is dus niet dat ik niet graag op social wil zijn,
maar wel dat er op dit moment andere dingen zijn die ik nóg liever doe.
Want jongens, het leven is zo kort en tijd zo kostbaar.
De uren die ik besteed aan berichtjes lezen over wat vrienden aan het doen zijn, besteed ik nu liever aan live met hen praten over wat hen bezighoudt. De dagen die ik in de trein scrollend besteedde, luister ik liever een podcast, lees een boek, mediteer of staar gewoon wat uit het raam.
Nou, zou je zeggen, dan doe je dat toch gewoon – maar waarom dan meteen helemaal weg van sociale media?
Het punt is dat ik geen maat kan houden. Ik kan niet “af en toe” op Instagram kijken, dat wordt sowieso dagelijks twintig keer (als het niet meer is). Ik kan niet soms kijken of iemand al heeft gereageerd op een PB, dat ontaardt al snel in een obsessief dingetje.
Ja, het was erg leuk om op 31 december eenmalig terug te komen op Facebook (om een back-up te maken van mijn data) en te ontdekken dat een vriendin van vroeger een baby heeft gekregen.
Maar als ik eerlijk ben: zulke dingen hoor je toch wel, van de mensen die in je leven zijn.
En als de mensen níet in je leven zijn: is het dan echt zo erg om die informatie te missen?
Wat ik merk sinds ik niet meer op sociale media zit:
- Ik kan makkelijker rust vinden om bij mezelf te komen.
- Ik vergelijk mezelf minder met anderen en voel me tevredener over mijn eigen leven. Logisch ook, ik word immers minder vaak geconfronteerd met de mooie verhalen van andermans leven – en met wat ik zelf niet heb.
- Ik mis veel dagelijks nieuws over wat er gebeurt in de wereld. Dat maakt dat ik hier nu soms gericht naar op zoek ga, bijvoorbeeld door de zaterdagkrant te lezen of een podcast te luisteren. De écht belangrijke dingen krijg ik toch wel mee, zij het soms wat later (en hoe erg is dat?).
- Ik houd meer ‘sociale energie’ over; tijdens afspraken met anderen voel ik nauwelijks nog de neiging om op mijn telefoon te kijken (paradoxaal genoeg een teken dat ik overprikkeld ben, ontdekte ik dit jaar). Ik waardeer de tijd die ik samen met mensen besteed meer, doordat ik echt daar ben.
- Ik heb meer ruimte en energie om te schrijven, pianospelen, fotoboeken maken, koken… én de brainspace om te bedenken wat ik verder allemaal graag nog wil doen in de toekomst.
Over dit alles sprak ik gisteren met E, die hier een paar dagen was rond Oud en Nieuw. E heeft al jaren geen Facebook meer, gebruikte een tijdje Instagram maar is daar nu ook niet meer actief, en bovenal: in 2019 verwijderde ze WhatsApp.
Inspirerend vind ik dat, en het is E die precies de dingen zegt die ik hierboven schrijf: ‘ja, WhatsApp levert me dingen op, en ja sommige dingen mis je, maar geen WhatsApp hebben levert me meer op’.
Die logica kun je natuurlijk doortrekken naar veel dingen in je leven, bedacht ik later. Vaak zijn we geneigd onze “slechte” gewoontes te demoniseren, als reden om ze niet meer te doen. “Alcohol drinken is ongezond”, bijvoorbeeld. Op een nuchter moment kan ik denken: “Ik wil niet meer dan twee glazen wijn drinken, daar voel ik me achteraf alleen maar brak van en zo veel leuker wordt de avond niet.”
Maar dat argument houdt geen stand op het moment dat je vrijdagavond met collega’s aan de borrel bent, het supergezellig is denkt: JA KIJK NOU DIT IS HET LEVEN ZIE JE WEL DAT WIJN TOF IS WANT YOLO EN DIT WIL IK MEZELF NIET ONTZEGGEN.
Het is beide waar. En juist in de ontkenning van het ene (het plezier dat een avond doorzakken geeft) schuilt de legitimatie om het tóch te doen.
Terwijl de erkenning van beide kanten – ja het is leuk om een avond gek te doen, én het is fijn om de dag fris te beginnen en gezond oud te worden – maakt dat je een eerlijker meer weloverwogen afweging maakt.
Geef een reactie