In Wild Feminine van Tami Lynn Kent – ‘een bijbel’ volgens mijn coach, en inderdaad een van de beste boeken die ik dit jaar lees – kwam ik vandaag bij een passage over prinsessenjurken.
Ter context: het hoofdstuk gaat over de ‘mannelijke’ (rechter) en ‘vrouwelijke’ (linker) zijde van je lichaam. Je hebt bewustzijn in beiden nodig om in balans te zijn. En je raadt het misschien al, in onze wereld is het vrouwelijke vaak geblokkeerd, onderdrukt, afwezig. (Waardoor overigens ook het mannelijke niet tot volle wasdom kan komen, maar dit terzijde.)
‘I often hear women bemoan the princess parties that their young daughters are excited about’, schrijft Tami Lynn. ‘Yet the soft fabrics, sparkly trim, and dreamy qualities of a princess are quite feminine.’
Ze voegt er nog aan toe: ‘In either case, when a woman conforms to or rejects a prescribed femininity, she is reacting to her feminine idenity rather than making it her own authentic creation. (…)
The left ovary contains a playful essence that is frequently undervalued in a culture fixated on production. Listening to the wisdom of this ovary, a woman hears a voice saying, Let’s take a bath, daydream, and be timeless, or get dressed up for no particular reason other than the joy of it.‘
Ook ik zou eerder geneigd zijn geweest de eventuele prinsessenfase van kleine M met lichte ironie te bekijken. Het in elk geval niet aan te moedigen.
Maar misschien mag ik dat wél doen, als het zover komt.
Sterker nog, ik wil die fase vieren.
Niet de prinses zoals ze gedefinieerd is volgens onze oude denkbeelden, maar datgene wat ze óók kan zijn: prachtig, stralend en speels.
Geef een reactie