Kat

Toen onze huiskater Thijs op mijn veertiende doodging, dacht ik: later neem ik ook een kat. Maar ja, zo eenvoudig denkt een tienerbrein. Woon je eenmaal op jezelf, dan blijken dingen toch wat minder simpel. Een huisdier op je studentenkamer is bijvoorbeeld nauwelijks een optie. Oké, ik had studievrienden met katten, maar mijn leven was daar veel te onregelmatig voor. Het arme beest zou zijn weggekwijnd van eenzaamheid en het was trouwens al lastig genoeg om m’n kamer enigszins schoon te houden zonder ook nog een kattenbak te moeten leegscheppen.

Tja en dan ben je afgestudeerd en is je leven nog steeds niet geschikt voor huisje-boompje-beestje. Fulltime aan het werk bij de krant – daar past een poes niet bij.

Zie trouwens maar eens een huurappartement te vinden als je nog geen vast contract hebt (of überhaupt een contract, want de eerste twee jaar van m’n carrière werkte ik op freelancebasis). Dan is zo’n kat een extra obstakel, de meeste verhuurders zijn er duidelijk over: geen huisdieren. O ja, en mijn vriend was allergisch voor katten.

Het leven ging door, m’n relatie ging uit en ik verhuisde naar de Floris. Opnieuw: géén plek voor huisdieren. Op een avond vond m’n huisgenootje een verdwaalde poes op het balkon en hoewel we allemaal meteen verliefd waren, besloten we toch maar de dierenambulance te bellen.

Inmiddels had ik B leren kennen en een van zijn vele kwaliteiten bleek dat hij een kattenmens is. Kijk, zo komen we ergens. Hoewel? Ook het appartement waar we eind 2019 samen in trokken, was verboden voor huisdieren. En hoewel we een relaxte huurbaas hadden, voelden we er beiden weinig voor om deze discussie met ‘m aan te gaan. Misschien waren we er stiekem ook nog niet aan toe.

Een koophuis haalt de meeste beren van de weg. Geen huurcontracten met regels, meer dan genoeg ruimte. Maar we wonen hier nu drie maanden en er is nog steeds geen kat. Weliswaar hebben we urenlang gediscussieerd over of het er één of twee moeten worden – ‘katten zijn solitaire dieren’, aldus de ene vriendin, \ze worden hartstikke blij van een speelmaatje uit hetzelfde nest’, zegt de ander. De discussie is nog niet beslecht, maar het lijstje namen ligt al klaar. Wie zei ook alweer dat een huisdier de opstap is naar een baby?

Weet je, da’s het ding. Zelf ben ik de laatste tijd meer bezig met de vraag of ik kinderen wil (ja) en wanneer dan (eerst m’n bedrijf stevig neerzetten). En dus lees ik liever verhalen over hypnobirthing dan artikelen over hoe je voorkomt dat je kat in de gordijnen hangt.

Aan de andere kant: het is wel gezellig, zo’n kat om mee te kroelen.

En toen deed zich de ideale kans voor. Vrienden gaan binnenkort een halfjaar naar het buitenland en zoeken nog oppas voor hun twee poezen. Misschien wat voor ons, polsten ze subtiel?

Voor de vorm dachten we er nog een dag of drie over na.
Maar natuurlijk gaan we het gewoon doen.

Met dank aan Romy en Claudia


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

2 reacties op “Kat”

  1. Superleuk stukje, ik kijk nu al uit naar de stukjes die gaan komen. En, veel plezier met de katten, wanneer gaan ze komen?

  2. Goede oplossing! Ben benieuwd naar je blog erover.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.