Kapmes

Vertragen in een wereld die steeds sneller gaat. Ik voel hoe belangrijk het is, hoe nodig. Tegelijkertijd is het niet makkelijk. Want ja, ‘snel’ is goed: reageer je binnen no-time op mails en appjes, dan maak je een betere indruk. Heb je veel werk/geld, dan word je gezien als succesvol.

Wie kiest er bewust voor om af te remmen?

Toch steeds meer mensen, gelukkig. En ik geloof dat nog véél meer van ons eigenlijk wel voelen dat dit niet werkt, deze jachtige ‘westerse’ manier van leven. Niet voor niets klagen we massaal over die eeuwige rat race. Niet voor niets is burn-out zo’n beetje volksziekte nummer 1 (naast nog een paar andere aandoeningen die het gevolg zijn van onze leefstijl).

Maar ja, eruit stappen? Dat kan grote consequenties hebben. Doodeng dus.

Deze dagen voel ik wat dat afremmen met mij doet. In de diepe onderstroom voel ik dat ik een andere afslag aan het nemen ben. Dat ik in de praktijk breng wat ik al jaren érgens voel dat ik te doen heb. Dat ik bezig ben oude patronen te doorbreken.

If you do what you did, you get what you got.

Intussen zíjn die ingesleten patronen er natuurlijk nog wel. Oude, hardnekkige angsten steken de kop op, ik voel ze door m’n lijf jagen. En soms, als ik even niet oplet, schiet ik weer in zo’n overtuiging. Logisch: de bekende weg is een snelweg, het nieuwe pad moet nog gebaand worden – dat vraagt om dagelijks met een kapmes door de jungle hakken.

Wat als ik straks geen werk meer heb? Wat als mijn beroep ophoudt te bestaan? Wat als… Kan ik niet beter nú…

Oké Suusie, stop. Voel maar. Ervaar maar wat er te ervaren valt. Laat die gedachten lekker razen – het wil niet zeggen dat ze waar zijn. En pendel vervolgens naar het nu: kijk, je bent hier, je bent veilig.

Dans, schud, adem, masseer, schreeuw het er maar uit. Voel je voeten. Zak diep in je bekken. Daar, daar ligt de basis, het onwrikbare zelf. O ja. Hier ben ik.

HIER BEN IK.

Gisteren had ik een mooi gesprek met Elisabeth, die ook weer benadrukte hoe belangrijk het is om je successen te vieren. We zijn zo goed in benoemen wat er allemaal NIET goed gaat, we focussen zo veel op waarin we falen – en staan vaak maar weinig stil bij onze mijlpalen.

Ze heeft natuurlijk hartstikke gelijk. Dus hierbij: yes, I’m doing the work. Stap voor stap. En hé: ’t is eigenlijk best lekker werken, met zo’n kapmes.

PS. Wil je ook nú iets doen om te landen, te verzachten, voor jezelf te zorgen? Ik deed net deze geleide meditatie van Jharna Landi, ‘Door to Love‘. Heel fijn.