Ingericht

Er schijnen mensen te bestaan die het léúk vinden om hun huis in te richten. Die graag eindeloos filosoferen over welke kleuren op de muur moeten en hoe je ervoor zorgt dat je bank, lamp en eettafel matchen. Die voor hun plezier urenlang over Pinterest scrollen, op zoek naar de perfecte kapstok-spiegelcombinatie in de hal. Mensen voor wie ‘op koopzondag de woonwinkels afstruinen’ een prettige onderneming is. En wiens huis er dientengevolge écht uitziet zoals in de bladen.

Ik bewonder dat enorm. Zelf scroll ik ook weleens over Pinterest, maar dan meer uit wanhoop. Met decoratieve elementen weet ik me geen raad – bij anderen zie ik altijd dingen staan waarvan ik denk ‘ja, gezellig!’, maar in de winkels stuit ik louter op prullaria die dan ook nog knetterduur blijkt.

B is op dit vlak uit hetzelfde hout gesneden als ik. Dus toen we gingen verhuizen, was het plan eigenlijk om gewoon alle muren wit te verven. Gelukkig heb ik een vriendin die binnenhuisarchitect is. ‘Weet je al wat je wilt met de inrichting’, polste ze subtiel en ik mompelde iets over ‘eerst alles in 9010 sauzen en dan later wel zien’.

Wat voorafging: lees hoe we ons huis kochten.

Zal ik jullie helpen, vroeg ze, en voor ik het wist zaten we aan tafel met een berg plattegronden, overtrekpapier en tekengerei.

Man, wat een geschenk uit de hemel. Ze ging mee naar het huis voor een verkennende ronde en terwijl wij nog onwennig rondkeken, mat ze alles uit en noteerde duizend details waar ik zelf nóóít aan zou hebben gedacht. ‘Maak hier even een foto van’, zei ze regelmatig en wees dan naar een afgeragde radiator, een vergeeld hoekje, de plaats van de plafondspotjes, een rare verwarmingsbuis.

Met een kleurenwaaier in de hand gingen we alle kamers langs. Welk gevoel wil je bij deze ruimte hebben? En welke kleur past daarbij? Dubbelcheck, even de waaier op de vloer leggen – dan weet je meteen welke tint je precies moet hebben. Warempel, zelfs ík zag dat. Gordijnen uitmeten bleek een piece of cake met het handige laserapparaatje dat we van haar mochten lenen. O, en pro-tip: geen 9010 op de muren doen maar 9016 – dat is minder gelig en pakt daarom vaak mooier uit als je een kleur op de muur hebt.

Want ja, die kleuren kwamen er dus. Jadegroen in de werkkamer, oudroze in de meditatieruimte, lavendel in de slaapkamer – met okergele gordijnen erbij, supergaaf. Voor de lange muur beneden kozen we agave, een zachte tint die het blauwgroen van de keuken verbindt met de donkergrijze bank in de woonkamer.

Met die kleuren op zak gingen we óók nog naar de gordijnenspecialist, waar we opnieuw keuzes maakten waar ik zelf nooit op was gekomen. Witte luxaflex in de keuken? Niet doen joh, dat trekt juist enorm de aandacht. Mat zilvergrijs is stukken rustiger.

Nog elke dag loop ik dolgelukkig door m’n huis. Natuurlijk, met een paar potten verf en chique raambekleding ben je er nog niet. We hadden al een prachtige eettafel en een heerlijke bank, maar het kleed in de woonkamer is eigenlijk te klein voor dit huis, de werkkamer is nog een zooitje, de meditatieruimte vrij kaal.

Ons huis mag nog wel wat afgewerkter, knusser, gezelliger. Langzaam ontstaan daarvoor de eerste ideeën. Ik wou dat het sneller ging, maar heb er tegelijkertijd wel vertrouwen in. Bij ons vorige huis ging het ook zo: in de loop van de tijd bedenk je steeds weer wat nieuws.

En anders is er altijd nog Pinterest.