in twee weken met de camper door Frankrijk

Goed, tijd om jullie wat meer over Frankrijk te vertellen! Voor wie het komende weken ook nog aandurft om naar het buitenland te reizen – of wie alvast goede adresjes zoekt voor volgend jaar. We hadden namelijk twee erg fijne kampeerplekken én een spontane actie aan het eind van de reis.

Met dank trouwens, die campings, aan de ANWB en z’n Kleine Campinggids. Dat boekje hadden we vroeger altijd in de auto liggen, en omdat ik de neiging heb om dagenlang het internet af te struinen op zoek naar de perfécte camping – net zo lang tot ikzelf én B er gek van worden – leek zo’n gids me een goede afbakening.

Toegegeven, je kunt dan nog stééds kiezen uit honderden campings door heel Europa, maar als je van tevoren een streek kiest én bedenkt welke eisen je stelt aan een kampeerplek, kom je een heel eind. Bij alle campings staat een kort verhaaltje ter sfeerimpressie, en daarnaast een hele rits icoontjes waarmee je precies kunt zien welke voorzieningen er zijn.

Wij wilden bijvoorbeeld graag naar een camping met een zwembad en de mogelijkheid om wat te eten of te drinken. Een camping met plekken met voldoende schaduw, waar je ’s morgens vers brood kunt halen – en uiteraard een terrein met plekken die elektriciteit hebben en waar camperbusjes zijn toegestaan. ;-)

Doordat we last minute het plan omgooiden, wisten we amper twaalf uur voor vertrek pas waar we precies heen zouden gaan. We besloten om gewoon te rijden naar een camping in Midden-Frankrijk die fijn klonk, en van daaruit verder te zien.

Deel 1: bijkomen in de Limousin

Na een rit van zo’n negen uur kwamen we eind van de middag aan bij Le Rianon, een rustige boerderijcamping van Nederlandse eigenaren. We werden hartelijk onthaald, en al gauw zou blijken dat dit echt een gezellige, persoonlijke camping is – de eigenaren maken graag een praatje en doen hun uiterste best om het je naar de zin te maken. Op het terrein lopen de kippen vrij rond, de drie hondjes komen regelmatig even buurten en verder zijn er ook lieve schaapjes en paarden.

De camping zelf is heel klein – ik denk dat er naast ons hooguit zes tot acht andere kampeerders waren. ’s Avonds serveert de eigenaresse een heerlijk diner aan een lange tafel voor wie wil (vanwege corona was dat dit jaar met maximaal twee gezelschappen).

Hier in de Limousin kwamen we rustig bij en lieten we het drukke Nederlandse leven langzaam van ons afglijden. ’s Avonds genoten we van de schitterend mooie sterrenhemel.

Grappig detail: van de campingeigenaren begrepen we dat Winston Gerschwanovitz en Renate Verbaan er een weekje eerder ook hadden verbleven. Kan me best voorstellen dat je als BN’er zo’n rustige plek in de middle of nowhere uitzoekt. ;-)

Tip: download de app SkyView, dan kun je precies zien welke sterren(beelden) en planeten er in de lucht staan, supercool.

Deel 2: zwemmen en schaduw zoeken in de Dordogne

Na vijf dagen hadden we wel trek in wat nieuwe prikkels. Inmiddels was de temperatuur opgelopen tot tegen de veertig graden, dus we besloten door te rijden naar een wat koelere plek – paradoxaal genoeg ruim drie uur rijden naar het zuiden, in de Dordogne.

Zo belandden we op camping Picouty, vlak buiten het dorpje Payrac. De plaatsen liggen er grotendeels onder de berkenbomen en de camping heeft een fantastisch zwembad van 20 meter lang, waar B en ik elke dag 30 banen in zwommen. Meestal had je dan het volledige zwembad voor jezelf.

Vanaf deze camping maakten we een paar keer een uitstapje. Zo gingen we kanoën op de Dordogne en bezochten we bedevaartsoord Rocamadour – dat vooral héél toeristisch was, maar waar we wel superlekker hebben gedineerd met uitzicht op de vallei.

Dineren deden we bij hotel-restaurant Beau-Site. Je eet daar drie gangen voor 34 euro; ze hebben een paar vegetarische opties, maar niet als deel van dat menu. Daarnaast schenken ze goede wijnen. Ik dronk een fantastische viognier die ik héél graag mee naar huis had genomen…

Verder besteedden we de tijd met spelletjes (Codenames Duet, Level 8, Skipbo – vooral semi-eenvoudige kaartspellen, op vakantie moet je niet te ingewikkeld doen), boeken lezen in de zon en natuurlijk kaas eten en lekkere Franse wijntjes drinken.

Deel 3: uitwaaien aan de Atlantische kust

Halverwege week twee ontstond een spontaan plan. Twee vrienden, W en C, waren op vakantie aan de kust bij Bordeaux, waar W’s moeder een vakantiehuisje heeft. En W was vrijdag jarig… we besloten hem te verrassen en zo reden we donderdag drieënhalf uur naar het westen.

Dat huisje staat in een village naturiste, een ruim opgezet resort met allemaal huisjes in het bos. Ik was nooit eerder op een naturistencamping (of iets vergelijkbaars) geweest – wel vaak naar de sauna – en het verraste me hoe relaxed ik dit vond. Is het eigenlijk niet gek, hoe ongemakkelijk we in onze wereld omgaan met naaktheid?

Ik vond het in elk geval een verfrissing om gewoon (half)naakt op een terras te kunnen zitten (al droegen we rondom het huisje wel deels kleding, meer uit gemak). En misschien wel m’n beste vakantieherinnering was het moment dat we, op de laatste dag, urenlang speelden in de Atlantische golven. In de stralende zon, zonder bikini, gewoon puur mens zijn, zo blij als een kind.