ik wil even wat zeggen (en vragen)

Lieve lezers! Ik wil graag even wat tegen jullie zeggen.

Wie me kent, weet dat ik nogal een cijfernerd ben. Niet dat ik nu zo goed in wiskunde was op school, ik bedoel dat ik een hoofd heb dat dingen als bepaalde datums, verjaardagen en tijdstippen supergoed onthoud en dat ik blij word van ‘leuke’ getallencombinaties (zoals de nieuwe auto van B, die kort na aanschaf de kilometerstand 65456 had, erg prettig).

Zo weet ik ook nog dat ik op 25 mei 2006 voor het eerst een blogje schreef. Ik had web-log.nl ontdekt en schreef als vwo-scholiertje over mijn dagelijkse belevenissen (stomme proefwerken!).

Ik was toen 14 jaar, nu ben ik 28 en dat betekent dat ik nu letterlijk mijn halve leven aan het bloggen ben.

Dat is best wel wat, toch?

En bijna nog leuker om me te realiseren: sommigen van jullie volgen me hier ook al zo lang. Wauw.

Een ode aan jou
Dus lieve lezer, deze post is allereerst een ode aan jou. Dankjewel, dat je me leest. En dankjewel, dat je vaak ook nog eens de tijd neemt om te reageren, jouw visie of gedachten met mij te delen.

Zeker de laatste tijd merk ik weer hoe vaak jullie die moeite doen en ik word ook na 14 jaar nog telkens weer blij als ik een reactie in m’n mailbox zie verschijnen.

Laat ik ook niet de momenten vergeten die ik ‘in real life’ met jullie besteedde. Natuurlijk een aantal van mijn lezers ken ik uit het offline leven, maar daarnaast leerde ik sommigen van jullie juist kennen door dit blog. En ook als dat bleef bij één of een paar keer een drankje doen, omdat je nu eenmaal geen tig vriendschappen kunt onderhouden, kijk ik er met blijdschap en dankbaarheid op terug.

Laat ik niet vergeten dat ik nota bene mijn eerste studentenkamer – en misschien zelfs m’n keuze voor Nijmegen – heb te danken aan dit blog (hoi F!). En ik moet ineens ook denken aan de lezer die, toen hij vernam dat ik AH Kristalzegels spaarde, een hele berg van die dingen kwam langsbrengen op mijn werk.

Wat een lieverds zijn jullie.

Kijkje achter de schermen
Jullie zijn ook met best veel, trouwens, vind ik. Voor de gelegenheid pakte ik m’n Google Analytics-statistieken erbij (transparantie is sowieso natuurlijk heel 2020):

Het aantal Suushi-bezoekers in de afgelopen 90 dagen… (gebruikers zijn in principe unieke bezoekers, sessies het aantal pageviews)
..en in het afgelopen jaar (sinds 9 juni 2019). Ik vermoed dat hier ook een heel aantal ‘eenmalige’ bezoekers bij zitten (zo schijnt dit blogje het nog altijd best goed te doen in Google).

Ik zou nu van alles kunnen zeggen om deze cijfers in perspectief te zetten (vergeleken met ‘grote’ blogs stelt dit geen klap voor, en zo) maar daarmee zou ik mezelf én jullie geen eer aandoen. Per maand zit ik momenteel op zo’n 700 unieke bezoekers – moet je eens nagaan hoeveel klaslokalen vol dat zijn. Supervet!

In de verleiding
De laatste weken ben ik weer een beetje aan het brainstormen over welke kant ik op wil met Suushi. Best een zoektocht (niet voor het eerst trouwens), want uiteraard wil elke schrijver gelezen worden, elke videomaker wil views. Maar Google op termen als ‘meer lezers/kijkers’ kom je al gauw op allerlei strategische adviezen en SEO-trucjes. Dingen die ik in m’n werk ook aan klanten adviseer.

Dingen als: post regelmatig, kies een niche voor je content (schrijf dus hoofdzakelijk over één onderwerp), zorg voor pakkende koppen (‘Zo weet jij hoe…’ / ’10 redenen waarom…’), combineer altijd tekst en beeld, wees goed zichtbaar op sociale media.

En ik zal niet ontkennen: heel even ben ik dan in de verleiding. Zal ik toch weer op Instagram en Twitter? Zal ik (weer eens) een uitgekiende blogplanning opzetten met terugkerende categorieën op vaste dagen van de week of maand? Meer reageren op andere blogs in de hoop dat mensen op die manier bij mij terechtkomen?

Authentiek
Toch kom ik steeds weer uit op één belangrijke conclusie: ik word er niet blij van om mezelf in een formatje te proppen. Ik vind kwaliteit belangrijker dan kwantiteit. Voedende content en geen vulling. Intuïtief schrijven, over wat er op dat moment speelt. Dingen die vanuit mijn hart komen, die puur en oprecht zijn, die mij (en misschien jou ook) een stukje verder brengen.

Misschien ben ik liever een VPRO-serie dan Dancing With The Stars. Liever geen blockbuster, maar een arthousefilm. Misschien is mijn lezersgroep kleiner dan die van sommigen, maar dit is wel precies het publiek dat ik wil.

Niet dat je met een businessplan voor je blog niet authentiek kan zijn, natuurlijk. Bovendien, er zijn zeker dingen die ik kan doen om Suushi beter vindbaar te maken zonder dat dat invloed heeft op de kwaliteit van m’n schrijfsels (berichten goed labelen bijvoorbeeld, veel in- en extern linken, niet bang zijn om mensen in mijn omgeving te vertellen over m’n blog).

Allemaal gedachten en ideeën dus. Uiteindelijk, kun je zeggen, is het mijn blog en doe ik hier wat ik wil – en dat doe ik ook zeker. Zo blijf ik voorlopig nog wel doorgaan met de 3-leuke-dingen-van-de-dag, omdat ik daar op dit moment blij van word. Maar weet je, een goede schrijver denkt ook na over zijn publiek. Over wat jij wilt lezen, dus. Wat jouw interesse wekt, wat je verder brengt.

En eerlijk is eerlijk: ik zou het wel gezellig vinden als jullie met twee keer zo veel zouden zijn! (En laat het feit dat veel van jullie me al jaren lezen, niet zien dat dit best een leuk plekje is om te bezoeken?)

Zo heb ik de afgelopen dagen een aantal dingen bedacht die ik zou kúnnen doen met Suushi. Die me ook leuk lijken om te doen. Dingen die dit blog misschien verder kunnen brengen. Maar voor ik daarmee aan de slag ga, wil ik je iets vragen.

Heb je 3 minuutjes voor me?
Als je helemaal tot hier hebt gelezen, heb je misschien nog wel 3 minuutjes tijd. :-) En dus wil ik je ook nog wat vragen.

Ik heb een kleine enquête gemaakt, een SurveyMonkey met 10 korte vragen over Suushi. Grotendeels meerkeuze, goed te doen. Wil je me helpen door ‘m in te vullen? (Ik realiseer me hoe we allemaal al dagelijks worden volgespamd met irritante GEEF JE MENING-verzoeken, dus voel je vooral niet verplicht – maar als je wilt, graag!)

Klik hier voor de vragenlijst

Alvast enorm bedankt! Ga ik gewoon weer lekker verder met stukjes schrijven (en video’s maken).

Reacties

5 reacties op “ik wil even wat zeggen (en vragen)”

  1. Fem

    Toch leuk dat ik ooit, in een ververleden, een soort van online influencer was, in de tijd dat influencen nog geen term was. Anyway, ik hoop dat je blijft schrijven zoals je schrijft. Bij jouw blogs heb ik zo’n fijn nostalgie-gevoel. Dan mis ik het blogwereldje van ruim 10 jaar geleden toch best een beetje.

    1. Suus

      Hehe precies, influencen avant la lettre, goed bezig Fem. Jammer dat jij niet meer blogt, trouwens! Is dat echt een afgesloten hoofdstuk of kom je misschien ooit nog terug?

  2. Sinds je 14 al, wow!
    Ik lees hier zeker nog niet zo lang mee en blog zelf helemaal nog niet zo lang (al zit ik toch ook al aan 5 jaar ondertussen).
    Veel plezier nog met verder schrijven en ontwikkelen, al vind ik het meestal het fijnste als het gewoon authentiek blijft, zonder er al te veel over na te denken. Zo blog ik zelf ook.

    1. Suus

      Vijf jaar bloggen is ook al lang vind ik hoor! En inderdaad, schrijfsels zonder al te veel druk/plannen vooraf worden vaak de beste. Creativiteit de vrije loop laten, en zo :)

  3. Jos-Willem

    Volgens mij lees ik je blog zo vanaf 2010/2011 en ik vind het een fijne plek om terug te keren na al die jaren. Leuke stukjes waarover je moet nadenken en die je net als een goed boek met veel plezier leest. Ook al ben ik niet zo reageerder op je blog (op je instagram deed ik ’t iets vaker) heb ik wel vaak de neiging gehad om te reageren, maar ik zag daar altijd van af. Ik hoop dat je het nog heel lang met jouw intuïtie geschreven verhalen blijft delen, zodat wij als lezers er nog lang van mogen genieten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.