Houden van jezelf

Dit jaar heb ik besloten om echt te beginnen met leren houden van mezelf. Niet dat ik mezelf nu de hele tijd zo’n afschuwelijk persoon vind, hoor, maar onvoorwaardelijke liefde? Daarin heb ik nog best een weg te gaan. Ik vind mezelf op steeds meer fronten best oké – bijvoorbeeld als ik goed in dingen ben, zoals wanneer dingen lukken op werk of als ik lekker kook voor vrienden – maar vaak ben ik hard, oordelend, eisend.

En dat wil ik niet meer. Want weet je, het is hartstikke zonde, kost bakken energie, levert weinig op en bovendien: wat voor voorbeeld ben ik dan voor de kinderen van de toekomst (ongeacht of dat mijn eigen zijn)? Welke kant wil ik dat het op gaat met de wereld?

Ik wil zacht en mild zijn en liefde verspreiden. Leven vanuit moed en kwetsbaarheid. Daar actief mee bezig zijn – want het is nu eenmaal niet iets dat je in een middagje leert, maar iets waarin je elke dag opnieuw bewust een keuze moet maken.

Niet geheel toevallig lees ik op dit moment Brene Browns boekje ‘De moed van imperfectie’, en o man wat komen haar woorden als geroepen. Confronterend ook, hoor. Brown, die als wetenschapper al ruim 12 jaar onderzoek doet naar dingen als schaamte, kwetsbaarheid en authenticiteit, schrijft in het boekje over moed, compassie en verbondenheid, en hoe uitoefening van die drie dingen leiden tot wat ze noemt ‘bezield leven’. Bovendien schrijft ze op zo’n manier dat het lekker wegleest – en de inhoud sluit exact aan bij de dingen die op dit moment spelen in mijn leven. Ze geven antwoord op vragen richting de kant waar ik op wil. Ik ben pas op pagina 49 en het boek is nu al een gigantisch steuntje in de rug.

Op basis van 10 jaar aan diepte-interviews formuleert Brown definitie van liefde, en daarin stelt ze onder meer dat je niet meer van anderen kunt houden dan van jezelf. Dit is de volledige definitie:

“Liefde krijgt de kans om te groeien wanneer we onszelf ten diepte laten zien en kennen, met al onze kwetsbare en krachtige kanten, en wanneer we de spirituele verbondenheid die daaruit voortkomt bekronen met vertrouwen, respect, vriendelijkheid en genegenheid.

Liefde is niet iets wat we geven of krijgen, maar iets wat we koesteren en aankweken, een verbondenheid die alleen kan groeien tussen twee mensen wanneer e basis daarvoor in hen allebei aanwezig is. We kunnen niet meer van anderen houden dan van onszelf.

Schaamte, verwijten, gebrek aan respect, verraad en het onthouden van genegenheid beschadigen de wortels waaruit liefde groeit. Liefde kan dergelijke beschadigingen alleen overleven als ze zelden voorkomen en worden erkend en hersteld.”

Au. Ja. Shit.

Dit korte stukje doet overigens de essentie van haar punt ontzettend tekort – Brown schrijft ook dat ‘liefde’ en ‘erbij willen horen’ onlosmakelijk verbonden zijn, bijvoorbeeld. Maar hoe dan ook: “Behalve dat deze definities me inzicht hebben geven in. hoe liefde tussen twee mensen eruitziet, hebben ze me er ook toe gedwongen te erkennen dat leren van jezelf te houden en jezelf te accepteren absolute noodzaak is. Daar kun je niet mee wachten tot je ooit ergens eens wat tijd over hebt. Daar moet je prioriteit aan geven.”

Goed, punt is dus: meer leren houden van mezelf. Milder leren zijn. En omdat ik eigenlijk wel nieuwsgierig ben naar jullie gedachten daarover: hoe pak jij dat aan? Durf/kun jij zeggen dat je (echt, onvoorwaardelijk) van jezelf houdt, in welke mate en hoe heb je dat geleerd – of was het er misschien gewoon altijd al?

Het goede nieuws is dat ik denk dat het me steeds beter afgaat. Ik ben nu halverwege mijn vrije vakantieweek en ik heb het ontzettend naar mijn zin, gewoon (grotendeels) thuis en met mezelf. Beetje aanrommelen, foto’s uitzoeken, gevulde speculaas bakken, RollerCoaster Tycoon spelen op de iPad, uitgebreid naar de kapper, struinen door de bieb en een hele stapel boeken meenemen in de categorie ‘meer rust in je leven’ / ‘mindfulness’, in bad met fijne bad-dingen van Lush en zo nu en dan een fijne afspraak met een vriend of vriendin. Vooral: ruimte pakken in mijn eigen leven. Standvastiger worden. Niet zo veel hoeven.

Ik kan hier wel aan wennen.


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

3 reacties op “Houden van jezelf”

  1. Ik denk dat voor mij het antwoord duidelijk was, en het vinden heeft me denk ik het grootste deel van mijn studie tijd gekost. En de reden die ik ontdekte was niet om te houden van jezelf, maar juist eerst te accepteren wie je zelf bent. Wie ik ben.
    Misschien wel het moeilijkste om te doen is te accepteren dat je niet aan je eigen ideaal beeld voldoet. Niet omdat je faalt eraan te werken. Maar simpelweg omdat je dat niet bent. Dat was een erg moeilijke stap om te zetten voor mijzelf, want ik was volledig gedreven door wie ik zou moeten zijn. Een ideaalbeeld van mijzelf, dat ik nooit leek te kunnen bereiken, en waar ik ook niet meer gelukkiger van werdt op een gegeven moment. Een jaar of 5 geleden, lukte het me te accepteren, dat ik niet zo was, en dat mijn ideaalbeeld me niet gelukkig maakte.
    Er viel een enorme last van mijn schouders, en ik vocht niet meer tegen mezelf.
    Het stelde me in staat mezelf te leren kennen, voor wie ik echt was, wat ik echt wilde. En met die kennis kon ik werken aan de dingen waar ik echt gelukkig van werdt. En dat bleek ineens heel eenvoudig.

    Wat ik dus wil meegeven is, om van jezelf te houden, moet je eerst jezelf leren kennen, en om jezelf te leren kennen moet je je eigen ideaalbeeld laten vallen. En voor de meeste mensen is voldoen aan dat ideaalbeeld juist waar ze altijd gelukkig van zijn geworden.
    En dat maakt het ook zo lastig.

  2. Wie houd je precies voor de gek, of tegen, als je er louter jezelf ermee tekortdoet? Feit is dat je meestal het grootste gedeelte van de dag afgeleid — verdoofd zo je wilt – toch wel met andere zaken bezig bent waar een eventueel gebrek aan zelfliefde helemaal geen rol in speelt (je kookt, doucht, onderneemt een diversiteit aan dingen, etc). Je hebt in absolute zin niets te verliezen omdat je sowieso al vol ingezet staat op het leven. Het speelt zich in je hoofd af en laat dat hoofd nou net dat enige instrument zijn in die resterende wat — twintigduizend dagen van het ademhappen? — die je nog enige sturing kan geven (: Zulke beseffen klinken wellicht wat overhaast maar hebben mij altijd geleerd het leven als geheel te relativeren. Het realiseren dat alles bedacht is, het “zou je op jezelf vallen als je jezelf tegen zou kunnen komen”-verhaaltje. Niemand heeft een goede reden om niet in ieder geval van zichzelf te houden (oké paar uitzonderingen voor moordenaars en ander maatschappelijk ongedierte daargelaten).

  3. Ha Suus! Dit vond ik een mooi stuk, waar ik even over na wilde denken. Dat deed ik. Ik vind het knap dat je zo open beschrijft waar je nu mee bezig bent en hoe je nu naar jezelf/het leven kijkt. Volgens mij maak je grote stappen! Er gebeurt waarschijnlijk nog veel meer dan op te schrijven valt, en ik ben gewoon vanaf hier een beetje trots op jou, gogogo!

    Dan je vraag: ‘Hoe doe je dat? Van jezelf houden?’. Tijdens mijn rij-examen deed ik vooral heel hard alsof ik echt gigantische pro was en bleek ik nog te kunnen rijden ook. Ik denk dat het bij mij ook zo werkt met eigenliefde: ik doe soms net alsof ik heel erg van mezelf houd en dan blijkt dat al zo te zijn. Ik hoef het niet te zoeken, maar ik herken het niet altijd.

    Daarbij helpt het natuurlijk als je jezelf niet vergelijkt met de rest van de wereld en – voor mij – als je geen grote doelen hebt en maar een beetje ziet waar je aanspoelt. ;)

    En ook: tjees, je bent een mens. Je ademt. Dat dat werkt is al zoiets wonderlijks. Dan kun je nog rennen ook. Of stilstaan. Ergens voor kiezen. Voelen van binnen en van buiten. Woorden begrijpen. Je kunt zo vreselijk veel dingen die zo gaaf zijn! Als ik me dat besef, hoe ontzettend knap het mens-zijn en de hele natuur en … is, dan kan ik er ook niet meer boos op worden of teleurgesteld over raken, dan ben ik juist trots dat ik mee mag doen!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.