Het negatieve omarmen

De vraag die op Oudejaarsavond kwam, was natuurlijk onvermijdelijk: ‘zeg, heb jij nog goede voornemens?’

Mijn eerste gedachte was: nou nee, eigenlijk niet. Voor de verandering wil ik dit jaar vooral eens doorgaan met wat ik al een tijdje steeds meer aan het doen ben: meer rust en ruimte maken in mijn leven, van mezelf leren houden, vriendschappen verdiepen, tevreden zijn met wat er is.

Bovendien: ik kan wel lijstjes maken met dingen die ik van mezelf moet gaan doen (geen alcohol drinken, elke dag mediteren, weer een halve marathon lopen et cetera), maar weet je: bij al die dingen is het niet het ‘doen’ dat het verschil maakt, maar de intentie waarmee het gebeurt.

Als ik mezelf elke dag dwing om een kwartier te mediteren omdat ik anders niet blij met mezelf ben, is het idee van mindful zijn en mezelf accepteren ook een beetje weg, he. En ik wil heus nog wel eens over de finish van een halve marathon komen, maar op dit moment zijn er andere dingen waarvan ik het belangrijk vind er tijd in te steken.

Maar goed, als ik er wat langer over nadenk, zijn er natuurlijk wel graag dingen waar ik me op wil richten komende tijd. Zo kwam ik na m’n nieuwjaarsfeestje om vier uur met een tollend hoofd thuis en voelde ineens heel diep vanbinnen: alcohol verwijdert me zo ver van mezelf. O, natuurlijk had ik een leuke avond, hoor. Maar waar ik jarenlang dacht dat ‘de beste gesprekken op een avond nu eenmaal komen na een fles wijn’, geloof ik nu steeds meer dat de nóg betere momenten diezelfde gesprekken zijn, maar dan zonder die wijn. Enger, ja. Maar ook puurder, echter, helderder.

Dus hoewel ik nu niet ga zeggen “ik mag geen alcohol drinken”, ga ik weer lekker dor met wat ik de afgelopen maanden – dat wil zeggen voor de kerstvakantie begon – deed: minder, veel minder drinken. Gewoon omdat dat fijner en rustiger voelt. Omdat het me helpt om bij mezelf te blijven.

En dan is er nog zo’n ander ‘voornemen’: het negatieve omarmen. Ook nogal wat, voor iemand die jarenlang vond dat het leven een groot feestje moest zijn en je zelf de slingers moest ophangen en je uit alles wel vreugde kunt halen en dat het een mindset is om blij en positief te zijn.

Want weet je, dat mag dan wel zo zijn, soms zijn dingen gewoon STOM/ROT/NAAR/KUT. Dan kan ik wel direct “komt wel goed” zeggen om mezelf en/of anderen een negatief of ongemakkelijk gevoel te besparen, maar loop ik daarmee niet ook een beetje voorbij aan een belangrijk deel van het verhaal? Ontken ik daarmee niet een stukje werkelijkheid?

Ik ben nog niet altijd op het punt dat ik anders kan reageren, maar ik hoor mezelf wel steeds vaker praten en dan denk ik: kijk Susie, daar ga je weer. Een vriendin vervloekt haar enorme studieschuld. ‘Ah joh, don’t worry’, zeg ik. (Terwijl: ja inderdaad, mooi klote die schuld, lijkt me vreselijk stressvol!) Een vriend baalt dat hij een baan niet krijgt. ‘Joh, er komt vast wat beters’, roep ik. (Is ongetwijfeld zo, en toch: balen, man.) Of ikzelf ben verdrietig om het een of het ander. ‘Ach’, vertel ik mezelf en bedenk allemaal redenen waarom het toch heus toch niet zo slecht is en er ergere dingen in de wereld zijn. Terwijl: ik ben nu gewoon even verdrietig, punt.

Op die momenten wil ik leren om gewoon te luisteren. Niet bij de pakken neerzitten natuurlijk, niet erin gaan hangen…maar wel: kijken, erkennen. Ja, da’s eng, want er zullen meer momenten van spanning en ongemak zijn dan ik tot nu toe ken en daar moet ik dan dus mee leren omgaan.

Maar dat wil ik nu wel eens durven.

 


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

2 reacties op “Het negatieve omarmen”

  1. Mooie omarming! Dat reageren op vrienden heeft een dubbele slag hè, enerzijds wil je niet het probleem ontkennen door zo bemoedigend te zijn maar anderzijds wil je wel aangeven dat je er voor ze bent. Ik denk dat je het wellicht net een fractie te ver analyseert ;)

    Wat hielp bij mezelf was het “dat komt goed”-zegje inwisselen voor: dit gevoel van naarheid is tijdelijk. Daarmee voorkom je je verdrietige ik te vergelijken met mensen in een nog penibelere situatie en het zodoende tekort te doen, maar is er wel het besef van: deze gevoelstoestand hoort bij leven. En dan: maar damn, er gaan ook nog zo-fucking-veel awesome dingen plaatshebben in de toekomende tijd.

    1. Suus

      Ha, goed punt en mooi gezegd! Dankjewel voor je reactie :)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.