Suushi

a little bit of everything, all rolled into one
person holding white flower

Handig

Ik was in Utrecht en had een halfuurtje te overbruggen tussen twee afspraken. Bijna had ik uit gewoonte een cafeetje opgezocht om nog even m’n laptop open te klappen. Maar toen bedacht ik: hé, ik hóéf niet elke vrije minuut productief te besteden.

Deze dertig minuten mag ik ook gewoon genieten van hier zijn. Even in m’n uppie dwalen door de stad waar ik zes jaar woonde en zo veel meemaakte. Zo vaak ben ik hier de laatste tijd niet. Zeker niet zonder ongeduldige dreumes.

Van dwalen kwam weinig terecht – twee minuten later stond ik een kristallen piramide met yin-yangsymbool te bewonderen in de Ananda. Die kocht ik uiteindelijk niet, wél zwichtte ik voor een nieuw deck orakelkaarten.

Helemaal achterin de winkel was een kleine ruimte ingericht. Er stond een bordje naast: handlezingen, open inloop. 15-20 minuten, 15 euro.

Hmm, zou ik dat eens proberen?

Grappig, een paar jaar geleden had ik dit nooit serieus overwogen. En ook nu merkte ik bij mezelf nog een zekere scepsis. Maar ja, 15 euro, dat is te overzien. Best leuk om eens te proberen.

Dus na m’n afspraak ging ik terug naar de winkel – samen met collega/vriendin E, die ook wel benieuwd was. We konden meteen aanschuiven bij Cécile.

En ja, uiteraard probeerde mijn rationele brein de sessie ter plekke te meta-analyseren. Wat zegt ze, wat doet ze, klopt dit wel, hoe komt ze aan deze informatie? Geef ik niet onbewust signalen af? Dénk ik niet gewoon dat het herkenbaar is? Zijn het niet allemaal universele dingen die ze vertelt?

Maar ik moet toegeven, er zaten een paar rake observaties bij.
Dat ik moeite heb met grenzen aangeven, naar mezelf toe én naar anderen?
Blijkbaar is dat te zien aan de lijntjes in m’n handen. Op m’n linkerhand lopen ze een heel stuk over de levenslijn heen.

‘Je zult zien’, zei Cécile: ‘Als jij meer je grenzen gaat aangeven, gaan die lijntjes er anders uitzien. Dan trekken ze zich terug tot voor de lijn.’

Ik ben benieuwd. Wat ik wel weet: voortaan heb ik een extra geheugensteuntje, een visual reminder om m’n grenzen in de gaten te houden. Altijd bij me zelfs. Lekker handig.

Eén reactie op “Handig”

  1. Eline

    Wat mooi Susanne! Zowel hoe je het beschreven hebt (heerlijke afsluiter) als dat je het gewoon eens probeert.

    Dit doet me ook sterk dingen aan het boek dat J nu aan het lezen is: Untrue, But Useful. Punt van de schrijver: iedereen heeft een andere waarheid. Iets hoeft niet waar te zijn om nuttig te zijn. Dat is precies wat jij hier aantoont, met die reminder die je nu altijd bij je hebt.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.