Gisteravond klopte mijn huisgenote ineens op de deur: “hé Suus, ik heb een pakketje voor je gehaald bij de buren”. Ze overhandigde me een doosje van Bol.com. Huh, dacht ik, had ik iets besteld dan? Even dacht ik aan het boek van Annemerel, dat ik een tijdje terug pre-orderde, maar nee, dat verschijnt pas over een maand.
Ik maakte de doos open en was de inhoud al half aan het lostrekken uit z’n verpakking toen ik besefte dat er een kaart bij het pakje zat. “Speciaal voor jou”, stond erop.
Hé, wacht.
En toen las ik de enorm lieve tekst eronder: een briefje van mijn vriendinnetje S, omdat ik tijdens het lezen van dit boek ook steeds aan jou moet denken. Snel maakte ik het pakje open en ineens had ik inward van yung pueblo in mijn hand, een werk dat ik niet kende maar waar ik nu al groot fan van ben. Het is een prachtige bundel vol wijsheden en fijne levens-reminders.
true power
is living
the realization
that you are your own
healer, hero and leader
“Goh”, zei ik later tegen B, “S herinnert me er wel weer aan waarom ik het zo belangrijk vind om níet te bezuinigen op cadeautjes. Je maakt er anderen zó enorm blij mee, dat gloeit nog weken na.”
In dat boekje las ik vandaag dan weer iets moois over geven.
if everyone focuses on giving, we will all receive more
Ja, dacht ik, ja. Daar geloof ik in. En natuurlijk is dat soms moeilijk. Soms zou ik meer willen geven dan ik op dat moment kan, soms verwar ik ‘willen (terug)geven’ met ‘schuldgevoel afkopen’ (bijvoorbeeld als iemand anders mij mee uit eten neemt en ik niet direct op dat moment iets terugdoe) en soms zijn er natuurlijk mensen die neigen misbruik te maken van je vrijgevigheid – dus af en toe is het verstandig een grens te trekken om jezelf te beschermen.
Maar weet je, veel vaker kun je veel meer geven dan je denkt. Oké, als ik mijn maanduitgaven bijwerk en ik zie dat ik weer voor meer dan dertig euro wijn heb gehaald voor een etentje bij collega’s, denkt de calvinistische/financieel verstandige Susie (doorhalen wat niet van toepassing is): kon je niet wat eenvoudiger flesjes kiezen? Maar het is zo leuk om anderen te verwennen waar dat kan. En wat heb je aan een bak geld op je rekening als je later oud en alleen bent.
Bovendien: het hoeft niet altijd een financiële kwestie te zijn. Geven gaat veel verder dan spullen (of ervaringen) kopen voor een ander, herinnerde ik mezelf. Het kan ook zijn: even de keuken opruimen voor je huisgenootjes. Hen een paar beschuitjes geven als ze ziek zijn (dankjewel L!). De was van je vriend(in) opvouwen (als je niet samenwoont dan he). Iemand anders’ pakketje ophalen bij de buren. Een kaartje sturen naar oma. De moeite doen ergens aanwezig te zijn. Een ander pure aandacht geven, luisteren naar zijn verhaal. Op andere momenten juist hem de ruimte geven even op zichzelf te zijn.
Of wat mijn lieve E laatst deed: zomaar op de fiets stappen en stuk chocoladetaart komen brengen, omdat je toch ruim genoeg hebt voor jezelf alleen.
Soms is het zo simpel. Geven – en werkelijk proberen te geven zonder iets terug te verwachten – verzacht je hart en versterkt je gevoel van verbinding met de mensen om je heen. En dan dus ook durven ontvangen he – maar da’s weer een ander verhaal. ;-)
Geef een reactie