Gedachten

Grappig toch hoe dat werkt hè, met inspiratie. Ik zit nu in een hotelkamer met uitzicht op zee en ineens is het weer zo helder allemaal. Gisteravond las ik een fijne blog van Dominique, met vegan tips voor de Paasdagen, en prompt bestelde ik voor komende week een Vegan Box voor drie dagen. Kon nog nét, deadline dinsdagavond 23.59 uur.

Volgens mij wil het leven me wat leren: volg je eigen weg, Suusie. Doe maar wat voor jou werkt, ook als je dan rare blikken krijgt. Ook als het je in eerste instantie iets lijkt te ‘kosten’.

Toch blijft de balans lastig. Wanneer is het ‘je grenzen bewaken’ en ‘trouw aan jezelf blijven’, wanneer wordt het inflexibel en rigide? Zo installeerde ik twee weken terug tóch weer WhatsApp, na lang twijfelen. Niet omdat ik daar zelf nou zo op zat te wachten, maar omdat een opdrachtgever gewend is op die manier te communiceren. Ze vroeg het niet direct van me overigens, ik was het zelf die uiteindelijk zei: oké, doe toch maar WhatsApp. Op dat moment was het me het gedoe niet waard. En eerlijk is eerlijk, ik was vooral bang dat het onze relatie in de weg zou komen te staan.

En dan over dat plantaardig eten, of het gebrek eraan. Het begon met een eitje aan de ontbijttafel bij vrienden, toen zat ik plots weer Twixen te snaaien, bestelde een pizza met zalm en roomkaas. En ik heb ook al dagen zin in kibbeling – handig, nu we aan zee zitten.

Joh meid, maak je niet druk, zou je zeggen, leef lekker! En begrijp me niet verkeerd, ik zie dat het niet ‘alles of niets’ is. Ik ben nooit zo strikt geweest in dingen, hoe minder ik iets ‘mag’ van mezelf hoe meer ik het juist wil. Het gaat me erom dat, als ik diep vanbinnen voel wat ik wil, waar ik voor sta, dat ik helemaal niet die koeienmelk-chocolademelk wil drinken. Of nou ja, mééstal niet. Als ik werkelijk stilsta bij de impact van wat ik doe, vergaat me de trek.

Tegelijkertijd ben ik soms ook gewoon een mens met cravings. En dat is oké, voor mijzelf althans, het is vooral de buitenwereld die de neiging heeft stempels te plakken. Ben je nou vegan of niet? 80-20 voelt op dit moment als een mooie balans; meestal plantaardig en af en toe een stuk cheesecake, of B’s lasagne met blauwe kaas.

Dingen moeten uiteindelijk een gewoonte worden, ergens elke dag moeite voor blijven doen houd je niet vol. En weet je, heel veel goede dingen zijn al wél een gewoonte. Het aantal recepten en producten op m’n lijstje van “superlekkere dingen die per ongeluk vegan zijn” groeit nog steeds.

Weet je, soms heb ik het idee dat we hier in Nederland zo ontzettend op elkaars vingers zitten te kijken. We vinden van alles van wat anderen doen en als dat anders is dan we gewend zijn, of anders dan wat we zélf doen, dan vinden we dat raar. Begrijp me niet verkeerd, ook ik betrap mezelf regelmatig op een hoofd vol oordelende gedachten.

Maar van wie zijn die gedachten eigenlijk? En wat doen ze in mijn hoofd?
Kinderlijke naïviteit wordt laag geacht maar misschien stiekem gewoon gruwelijk onderschat. Misschien is het niet nodig om overal altijd iets van te vinden. Kijk maar gewoon, observeer.

En durf je maar te laten raken.

PS. Wat fijn gisteren, jullie reacties op m’n vorige post. Allemaal fijne en bemoedigende woorden, dank daarvoor. Maakte me blij.


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.