Een kort stukje vanuit mijn bed, waar ik nu – 9 uur ’s avonds – al in lig omdat er (alweer?!) een keel-en-oorpijn-achtig virusje in mij is geslopen en ik niet ziek wil worden (normaalgesproken word ik maar 1 keer per winter ziek?!).
Ik hoor ouders met jonge kinderen vaak zeggen: ‘het is een fase’, en dan hebben ze het over hun krijsende kroost. Daar moest ik aan denken toen ik me deze week realiseerde dat ik ook in een fase zit. Niet eentje waarin het nodig is om me schreeuwend op de grond te werpen of overal NEE op te zeggen, gelukkig, maar de fase die mensen ouder dan dertig vast nog herkennen: de fase dat al je vrienden ineens gaan trouwen (en daarna: kinderen krijgen).
Komend jaar heb ik twee bruiloften, en er zou zomaar een derde bij kunnen komen want een van mijn beste vriendinnetjes gaat ook trouwen, hoorde ik gisteren. <3 Toen B van de week met zijn twee beste vrienden op de bank hing en vertelde over deze lichte trouwtsunami in mijn vriendenkring, en zich afvroeg ‘wanneer jullie dan gaan trouwen’, antwoordde de aanwezige vriendin van een van hen: ‘als hij me vraagt’ (in plaats van het antwoord dat we elkaar vijf jaar geleden gaven: iets in de trant van ’trouwen?! Ja misschien ooit maar nee echt ik moet er nog niet aan denken hoor’).
Kortom, ik zit er middenin, in die fase. Superleuk, merk ik tot m’n lichte verbazing, ik krijg er blije kriebels van – er gebeuren Spannende Nieuwe Dingen! Ik mag het zelfs van behoorlijk dichtbij meemaken allemaal, want voor één van die bruiloften ben ik gevraagd als ceremoniemeester en laat dingen plannen en organiseren nu net een van mijn specialiteiten zijn. Maar als jij ooit een bruiloft (mee) hebt georganiseerd, gooi vooral je pro-tips op me!
O ja, en mocht het je afvragen: nee, ik heb zelf geen trouwplannen. En als ik B’s enigszins paniekerige gezicht zag vanmiddag, toen hij me vertelde over het besef dat De Fase ook bij hem is aangebroken, duurt dat ook nog wel even. ;-)
Geef een reactie