Een beetje is ook oké

Wie me kent, weet dat ik altijd van de Grootste Plannen ben – vooral op het gebied van persoonlijke groei (lees: zelfverbetering). En in dit tijdperk van ‘challenges’ , al dan niet online en samen met anderen, is het erg verleidelijk om daar lekker in op te gaan.

Dertig dagen lang elke dag sporten.
Een maand vegan eten.
Dertig dagen bikram yoga – of nee, honderd!
Elke dag bloggen.
Dagelijks vijf minuten planken.
Drie dagen juice fasten.
Veertig dagen zonder alcohol.
Alleen nog maar biologisch eten.
Vijftig boeken lezen in een jaar.
Elke ochtend beginnen met een meditatie-oefening.

O, je kunt het hele jaar lang challengen als je wilt. Maar ja he, denk ik steeds vaker: waarom eigenlijk? Ja, om ergens ‘beter’ in te worden – vanuit de gedachte dat je een nieuwe gewoonte aanleert als je jezelf er een paar weken gedisciplineerd toe zet. Maar is dat wel de juiste manier? Waarom dwing ik mezelf tot al die dingen, wordt mijn dagelijks leven daar echt fijner dan?

Nee, besef ik steeds sterker. Rigoreuze plannen werken helemaal niet voor mij. Ja, oké, misschien houd ik die maand vegan eten wel vol (vaak ook niet trouwens, hoor, meestal ben ik er na vier dagen wel klaar mee). Maar het kost ontzettend veel kracht en energie – energie die ik eigenlijk veel liever in andere dingen steek. Leren ontspannen. Boeken lezen. Muziek luisteren. Er zijn voor mijn liefsten.

Is het dan hopeloos en overtrokken om überhaupt doelen te stellen? Kan ik dan helemaal niet mijn gewoonten veranderen? O, jawel hoor. Ik merk alleen dat het veel beter gaat als ik dat rustig doe, met baby-stapjes (!) en vol mildheid naar mezelf. Als ik bij de intenties blijf die ik diep vanbinnen voel en daar (meestal) naar handel. Als ik er geen punt van maak om die dingen niet honderd procent te doen. Als ik gewoon tevreden ben met 70 of 80 procent – en niet stilsta bij een uitzondering, maar daarna gewoon doorga met m’n leven.

Geen haast, geen oordeel.

Een tijdje geleden realiseerde ik me dat er een aantal dingen zijn die ik nu al jaren ‘wil’ qua leefstijl, maar die nooit 100 procent ‘lukken’ zoals ik ze in m’n hoofd had.

Vegetarisch en biologisch eten.
Regelmatig naar yoga.
Hardlopen.
Weinig alcohol drinken, maar wel zo nu en dan genieten van een goed glas wijn.
Boeken lezen.

Ineens zag ik dat juist de druk die ik op al die dingen legde, de eisen die ik stelde aan mezelf (eisen die altijd nóg hoger werden als ik m’n doel had behaald!), er juist voor zorgde dat het niet “lukte”. De spanning maakte dat ik faalde. Dat ik dacht “laat ook maar”.

Nu probeer ik niet meer te denken in termen van goed en fout. Nu probeer ik niet meer van mezelf te eisen dat ik alles altijd de hele tijd doe op de manier die ik me had voorgenomen. Niet meer boos op mezelf te worden als ik een keer een biefstuk eet, me niet mislukt te voelen als ik een week niet hardloop of een yogales oversla omdat ik moe ben.

Het gaat om de intentie, zeg ik nu tegen mezelf. En vooral: het gaat om de langetermijntrend. Ga ik meestal naar yoga? Loop ik meestal in het weekend een stuk hard? Doe ik regelmatig – en niet perse altijd – een mindfulnessoefening in de trein? Eet ik meestal vegetarisch?

Dan is het oké. Goed genoeg.
(Als ik het niet doe, is het trouwens ook oké. Dan moet ik me alleen misschien afvraag of m’n intenties wel kloppen met wie ik ben, of dat ze vooral een afspiegeling zijn van wie ik vind dat ik moet zijn.)

Want weet je, als je naar de lange termijn kijkt, maakt dat ene dagje of weekje minder helemaal niets uit. In twee jaar tijd 70% van de weken 1x naar yoga gaan is nog altijd meer (en prettiger!) dan 30 dagen achter elkaar gaan en de rest van het jaar niet omdat ik het niet meer kan opbrengen. Een jaar lang 2 keer per week genieten van een glas wijn is nog altijd minder dan 40 dagen alcoholvrij en daarna weer elke dag 3 glazen bij het diner.

Langzame, gestage verandering is misschien niet iets dat hip en sexy is te vatten in een challenge. Het is zelfs nauwelijks iets waar je in één blogje de juiste woorden voor kan vinden, merk ik nu ik dit schrijf.

Maar het verschil is enorm. Als ik elke dag minuscule, nauwelijks waarneaembare stapjes in een bepaalde richting zet, hoef ik alleen maar rustig af te wachten voor ik “vanzelf” op een heel nieuwe plek ben.

Het mooie: omdat ik mezelf de tijd gun te wennen aan die aanpassingen, kost het op een dag veel minder energie. Zo ben ik nu al ruim een half jaar bezig met steeds minder drinken. Niet als strenge opgelegde regel, maar gewoon: m’n oude gewoonte van doordeweeks-vaker-wel-dan-niet-een-glas-wijn er langzaam uit laten slijten.

Op dezelfde manier ben ik de laatste tijd weer meer bezig met plantaardig eten. Niet door rigoureus te stoppen met kaas of roomboter. Maar gewoon, door wat vaker voor hummus te kiezen bij de lunch. Door fruit en noten-vruchtenrepen te herontdekken. Door 1 of 2 keer per maand een nieuw veganistisch gerecht uit te proberen (en niet 5 keer per week, zoals ik eerder zou hebben gevraagd van mezelf).

Ik wil maar zeggen – in de eerste plaats natuurlijk vooral nog steeds tegen mezelf: een beetje is ook oké. Een beetje yoga. Een beetje hardlopen. Een beetje lezen. Een beetje plantaardig eten. Een beetje op tijd naar bed. Een beetje wandelen ’s avonds – want waarom vind ik dan dat ik gelijk een half uur de deur uit moet? In de praktijk ga ik dan NIET, terwijl ik ook elke dag eventjes een blokje van 5 minuten zou kunnen gaan. Dan zou ik in een maand tijd zo’n 2,5 uur hebben gelopen. Niet dat het daar nu om gaat, maar je snap het idee….

Dit alles wil overigens niet zeggen dat ik nu hoop/verwacht dat ik op een dag wél dat perfecte leven heb waar ik volledig volgens al m’n intenties leef. Het leven is niet volmaakt en dat zal het ook nooit zijn. Ik ben dat evenmin. Niet elke week of maand is hetzelfde. En de wereld vergaat niet als ik het een keertje anders doe.

En als ik het steeds opnieuw anders doe? Als iets almaar “niet lukt”? Dan moet ik me misschien afvragen of ik het wel echt wil.


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

5 reacties op “Een beetje is ook oké”

  1. Annemiek

    Wil je me in je lees lijst zetten lieve suus

  2. balans herontdekken noem ik dat wat je hier schrijft voor mezelf. En mijn leven is er zó chill van, dat het ook allemaal goed te doen is. (Yay stukjes Suus)

  3. Ik ben Steeds leuker aan het lezen (van Jelle Hermus) en daarin gaat het ook over je leven aanpassen door echt mini babysteps te nemen. Bijvoorbeeld 1 tussendoortje per dag vervangen door fruit. En op de duur heb je bereikt wat je wou bereiken zonder dat je het echt door hebt.
    Ik ben ook van de challenges maar ik zag laatst pas in dat ik daarmee iemand probeer te zijn die ik niet ben en nu ga ik ook voor een beetje is ook goed genoeg :)

  4. Martine

    Amen ♥️

  5. Nicoline

    Mooi! X

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.