Dit was week 49: winteravonden, KlimaatGesprekken en een zakelijke doorbraak

Maandag
Maandag schrijfdag: ik werkte vanuit huis aan een artikel voor een opdrachtgever – over ‘quiet quitters’ op de arbeidsmarkt, en wat je daar als werkgever aan kan doen. Tussendoor regelde ik nog wat andere werkdingen.

’s Avonds vierden B en ik op onze eigen manier Sinterklaas: met een spelletjesavond, speculaas en ander lekkers. We deden de escape game van La Casa de Papel, ik vond ‘m bovengemiddeld leuk! B kreeg van Sinterklaas de nieuwe dichtbundel van Ingmar Heytze, Met wat geluk.

Dinsdag
Ook dinsdag werkte ik aan het artikel. Daarnaast had ik twee telefonische interviews en deed ik wat werk voor de HAN. Tussendoor liep ik een zonnig ommetje met B, GB en kleine R.

Eind van de middag fietste ik naar het huis van E en J, om daar gezellig mee te eten. Na het eten maakten E en ik de planning voor onze workshopreeks KlimaatGesprekken definitief! Voor iedereen in regio Arnhem-Nijmegen: vanaf 28 februari starten de sessies. De 6 workshops zijn op dinsdagavond van 19.15 tot 21.15 uur.

Precieze data: 28 februari, 14 maart, 4 april, 18 april, 2 mei en 23 mei. Kosten: 45 euro. Meteen aanmelden kan hier, en wil je eerst meer weten, plaats dan een reactie onder deze blogpost. Dan neem ik contact met je op!

’s Avonds woonde ik online een bijeenkomst voor klimaatcoaches bij, over de tool Mijn verborgen impact. KlimaatGesprekken gaat namelijk samenwerken met de makers van deze tool. Elise van Think Big, Act Now (de organisatie van Mijn verborgen impact) loodste ons in detail door de website en beantwoordde al onze vragen.

Nuttig en inspirerend! Zelf werd ik me er weer extra bewust van hoe groot de impact van spullen kopen toch is op het klimaat. Bij de gemiddelde Nederlander zelfs veel groter dan die van vliegen en vlees eten…

Ik heb daarom besloten om in 2023 mee te doen met de Koop Niks Nieuws-challenge: een jaar lang – je raadt het al – geen nieuwe spullen kopen en ook tweedehands zo min mogelijk consumeren.

Woensdag
Woensdag was een dag vol meetings. Ik had ’s morgens een afspraak op de Wageningen Universiteit; altijd leuk om weer eens op pad te zijn.

Eenmaal weer thuis had ik nog een Teams-meeting waarin we de schrijftraining voorbereidden die ik volgende week ga geven. De rest van de middag gebruikte ik om die training verder te finetunen.

Na het avondeten boog ik me over mijn maandelijkse nieuwsbrief. Eigenlijk was de week dusdanig vol, dat ik had besloten ‘m een keertje over te slaan. Ik zit overdag zo veel achter mijn laptop, dat ik ’s avonds weinig zin heb om alweer bezig te zijn met typen en naar een scherm staren. Maar tot m’n eigen verbazing had ik er ineens wél zin in!

Ben je nog geen abonnee? Hier lees je de laatste editie in je browser.

Donderdag
De nacht van woensdag op donderdag had ik enorm slecht geslapen. Da’s niets voor mij, want zelfs als ik het megadruk heb slaap ik bijna altijd goed. Maar dit keer lag ik uren wakker van de stress… Ik had me woensdagmiddag gerealiseerd hoe druk de komende maanden zijn. En dat terwijl ik juist probeer mínder werk in te plannen.

Hier moet iets veranderen, besefte ik. En dat zit ‘m vooral in mijn eigen houding tegenover opdrachtgevers. Ik mag duidelijker aangeven wanneer ik wel en niet beschikbaar ben. En als hún planningen wijzigen, betekent dat niet dat ik vervolgens harder moet gaan rennen om het allemaal rond te krijgen.

Makkelijker gezegd dan gedaan – dit is al jaren m’n grote valkuil. Midden in die stressnacht bedacht ik een paar maatregelen die hopelijk gaan helpen: ik werk vanaf 2023 alleen nog met een dagtarief (hele of halve dagen), geen losse uurtjes meer. Die dagen plan ik ook zodanig in. Per maand zijn er 10 dagen voor declarabel werk (en daarnaast 2 dagen voor alles wat erbij komt als je een bedrijf hebt, van administratie en acquisitie tot cursusdagen).

Verder ga ik niet meer onder mijn dagtarief werken. Ook als dat betekent dat ik afscheid neem van een paar opdrachtgevers met wie ik al langer samenwerk. In deze markt doe ik mezelf tekort, als ik goedkoop werk blijf doen terwijl er meer dan genoeg leuke én goedbetaalde klussen zijn…

Anyway, je kunt je voorstellen dat ik donderdag moe was. ;-) Gelukkig was ik toch verrassend productief, ik werkte in no-time twee interviews uit. ’s Middags kwam mijn intervisiegroepje van Tekstnet naar Elst. Dat zijn altijd leerzame en inspirerende sessies.

En ’s avonds aten we zelfgemaakte pizza van B. Jammie!

Daarna ging ik naar ashtanga yoga, én nadat ik thuiskwam had ik nog een online terugkomsessie van KlimaatGesprekken. Beetje veel, maar hier wilde ik wel graag bij zijn. In deze sessie gaven onze trainers veel praktische tips over hoe je nou zelf aan de slag kunt met die workshopreeksen, en we leerden over de missie en achtergrond van KlimaatGesprekken. Daarnaast was het fijn om ‘mijn’ groepje weer te zien.

Vrijdag
Yes, mijn vrije dag. Dit keer wél echt. ;-) ’s Morgens had ik een sessie lichaamswerk en ’s middags was ik gewoon lekker thuis, een beetje aanrommelen.

Oh ja, en de Semantle was dit keer bijzonder moeilijk! Semantle is het online taalspelletje waar B en ik verslaafd aan zijn. Elke dag is er 1 woord dat je moet raden, door woorden in te typen in het balkje. Je krijgt dan een score in hoeverre jouw woord qua betekenis lijkt op hét woord.

Vrijdagavond had B dienst. Ik had gezellig mee bij GB en C (een lekkere vegan curry met zelfgemaakt naanbrood), en wandelde daarna weer naar huis om me met mijn boek op de bank te nestelen. Ik ben bezig in Kom uit je hoofd van Lisette Thooft, en dat is een feest van herkenning en inspiratie. Rond 9 uur kroop ik in bed.

Zaterdag
Wat was de wereld mooi winters vandaag!

Na een rustige yogasessie en een ontbijtje met de zaterdagkrant ging ik naar de sportschool – dat was er deze week nog niet van gekomen. Na de lunch stapten B en ik samen in de trein naar Weesp. We hadden een nachtje weg gepland. Dat was fijn: samen rondslenteren en goede gesprekken voeren, lekker uit eten. Kortom: quality time.

Zondag
We sliepen zondag uit en ontbeten daarna uitgebreid bij De Eendracht, een heel fijn tentje met huiskamersfeer.

Daarna gingen we op ons gemakje weer richting Elst. Onderweg naar huis luisterden we via onze koptelefoons naar Porcupine Tree. Hmm, progrock in de trein, altijd goed.

De rest van de dag keken we The Wire op zolder (B roept al jaren dat dit de beste serie ooit is, we zijn ‘m nu eindelijk samen aan het kijken). ’s Avonds maakte ik een pan soep met de knolselderij, prei en pastinaak die nog in de koelkast lagen. Na nog één laatste aflevering The Wire gingen we naar bed.