Maandag
De week begon met Deadlinedag – 1 van de 2. Deze week moest ik de 2 grote verhalen opleveren, waar ik in de vorige post over vertelde. Gelukkig verliep dat op maandag heel soepel! Eerder dan verwacht was ik klaar, en dat wás me toch een opluchting.
’s Avonds kookte ik voor twee dagen, zodat de soep van Yvette van Boven die in Volkskrant Magazine stond, lekker een nachtje op smaak kon komen. Dikke tip trouwens, die soep.
De pasta die ik maakte, was ook erg lekker: rigatoni met zongedroogde tomaatjes, courgette, paprika, champignons, vega-kip en haverroom. Mjam!
Dinsdag
Na het ontbijt fietste ik naar Einder, voor weer eens een dagje op kantoor. Tijd om te beginnen aan artikel 2! Gelukkig had ik maandag al tijd gehad om het transcript uit te werken – scheelt toch weer een paar uurtjes.
Het schrijven was een worsteling vandaag. Soms heb ik de structuur vrijwel meteen op papier, soms zit ik uren te puzzelen. Dit keer dat laatste. ;-) Ach ja, ik weet dat dat er ook bij hoort en dat je gewoon stoïcijns moet doorgaan. Op een gegeven moment komt het wel.
In dit geval zat ik úren te broeden op een goede insteek, op de fiets naar huis dacht ik er nog een halfuur over na (niet succesvol) en pas na een brainstorm met B tijdens het avondeten schoot de oplossing me ineens te binnen. Meteen optikken dan maar, want als je gaat slapen is de kans groot dat zo’n ingeving de volgende dag is verdwenen.
Nadat ik klaar was, vond ik het tijd voor een tv-avondje op zolder. Onze tv staat bewust niet in de woonkamer, ik vind het maar ongezellig zo’n zwarte unit waar alle aandacht naar uitgaat – en zo is de drempel wat hoger om uren te Netflixen. Des te specialer voelt het als ik wél een keer boven ga zitten. Dekentjes, thee en chocola mee, chill. :-)
Woensdag
Hoera, mijn broer was jarig! Omdat hij in Zweden woont kon ik helaas geen taart bij ‘m komen eten. Oh well, die halen we nog een keer in.
Ik werkte de hele dag aan m’n verhaal voor Radboud Magazine en tegen het eind van de middag was het wonder boven wonder áf. Kostte me een stuk of 10 ChocoToffs, ruim 2 liter thee, wat BonBonBloc en een berg stress… maar dan heb je ook wat (vraag me niet hoe het suikervrij leven gaat). Intussen heb ik feedback binnen, de redactie is blij en de geïnterviewde ook. Altijd fijn!
Zelf was ik na deze slopende werkdag een stuk minder gelukkig, en dus verwende ik mezelf met een bad. Ik ga niet zo vaak in bad als ik zou willen (want zo’n bad vol laten lopen is weinig klimaatvriendelijk), maar af en toe kan ik er enorm van genieten. Kaarsjes aan, boekje erbij, bubble bar van Lush, ambient music… niets meer aan doen.
Donderdag
Ik was vroeg gaan slapen, maar werd alsnog móé wakker. Niet gek, na de afgelopen dagen. Mijn lichaam voelde onrustig en gespannen. En m’n hoofd was weer een overproducerende gedachtenmachine. Ik besloot daarom qua werk alleen het hoognodige te doen. Rond lunchtijd was ik daarmee klaar, en ’s middags pakte ik de trein naar Arnhem voor een NS-wandeling.
In mijn eentje wandelen vind ik altijd een beetje spannend. Niet omdat ik me onveilig voel, maar het kan zo confronterend zijn, alleen met jezelf. Tegelijkertijd doet het me enorm goed. Ik wandelde van Arnhem Centraal naar Oosterbeek door prachtig herfstige bossen. Onderweg luisterde ik de eerste afleveringen van de podcast Revolusi, met David van Reybrouck.
Note to self: vaker doen, dat wandelen.
Vrijdag
Weet je nog dat ik van de zomer vertelde over de training tot Klimaatcoach waar ik me voor had ingeschreven? Dit weekend was het zover! Dus om kwart over acht zat ik in de trein naar Utrecht, met een weekendtas vol spullen. Ik mocht slapen in het huisje van m’n vriendin A, die zelf een weekendje weg was. Hartstikke fijn, want dat scheelde een hoop reistijd (en dus energie).
De training overtrof m’n verwachtingen. Als je me op Instagram volgt, heb je misschien al wat langs zien komen erover. We hadden een hele fijne groep en kundige trainers die binnen een dag een superveilige, open sfeer wisten neer te zetten.
De materie was ook hartstikke interessant. Ik geloof enorm in de aanpak van KlimaatGesprekken. Heb ook eindelijk het gevoel dat ik weet hoe ik met mensen kan praten over het klimaat, zonder dat dat meteen weerstand oproept. Bovendien leerde ik coachingsvaardigheden en lessen over groepsdynamiek die ook op mijn werk en in andere situaties goed van pas komen.
Zaterdag
De training duurde drie volledige dagen, steeds van 9.30 tot 17.30 uur. Het tempo zat er goed in, maar er was tussen de onderdelen door voldoende pauzetijd ingebouwd. We kregen onder andere hele lekkere (vegan) lunches, en daarnaast maakten ik en m’n mede-cursisten regelmatig een ommetje door de Utrechtse binnenstad.
Ik blijf het altijd heel fijn vinden om weer even terug in Utrecht te zijn. Het is dat we hier in Elst zo’n heerlijk huis hebben en vrienden dichtbij, anders zou ik de stad toch wel enorm missen…
Zondag
Zaterdagavond was ik meteen bij aankomst in A’s huis rillend in bed gekropen (het was ineens bizar koud buiten, maar bij nader inzien bleek ik ook koorts te hebben). Na een lange nacht voelde ik me zondag gelukkig weer enigszins fit. Goed genoeg voor de derde trainingsdag, in elk geval. En in de loop van de dag ging het steeds beter. Gelukkig maar, want ik ben superblij dat ik de reeks kon afmaken met deze groep!
En alsof het weekend nog niet druk genoeg was, ging ik ’s avonds met A naar een voorstelling van Wende in de Stadsschouwburg. A en ik hadden beide een vol weekend gehad, dus we hadden de optie om naar De Wildernis te gaan bewust tot het laatste moment opengehouden. Zo konden we spontaan besluiten dat we beiden wél zin hadden.
En gelukkig maar, want was ze góéd, die Wende. En leuk. Hmm ja, voor herhaling vatbaar.
PS. Ben je benieuwd geworden naar de workshopreeks KlimaatGesprekken? Mijn vriendin E en ik gaan ‘m komend jaar samen geven in Elst! Details volgen nog, maar mocht je al interesse hebben: stuur me een berichtje! Hier vind je meer info over de workshops. Het zijn 6 workshops van 2 uur per avond. Meedoen kost in totaal 45 euro.
Geef een reactie