Maandag
We begonnen de week met een chill-middagje bij onze vrienden W en C, die ook net een baby’tje hebben gekregen. Hun zoon is vijf weken jonger dan kleine M, zo leuk om nu precies door dezelfde fase heen te gaan. En om de twee kindjes naast elkaar te zien, dan zie je pas echt wát een verschil dat is en hoe hard een baby groeit die eerste weken.
Het plan was eigenlijk om een potje Terraforming Mars te spelen maar dat kwam er niet van – we hingen urenlang lekker op de bank, knuffelend met onze baby’s, terwijl we thee dronken, taartjes aten en ervaringen uitwisselden over het ouderschap. Heerlijk.
Dinsdag
Vandaag begon ik de dag weer met een les yin yoga. Daarna kwamen vriendinnetje R en haar dochter van anderhalf kennismaken met kleine M. Ze brachten macarons mee, we aten beschuit met muisjes en het was zo schattig om onze kindjes samen te zien.
Echt diepe gesprekken voeren lukt niet echt met twee van die kleintjes erbij, maar het is juist wel fijn om van elkaar te snappen dat het nu even zo is – en dat dat oké is. Ik kan me goed voorstellen dat het daarom als jonge ouder fijn is om contact te hebben met anderen die ook kinderen hebben: je begrijpt van elkaar waar je doorheen gaat, kunt meer geduld opbrengen en je draagt samen het vertrouwen dat de uitgebreide bijklets-sessies wel weer komen (later, of op momenten dat je afspreekt zonder de kinderen erbij).
Woensdag
Het was B’s eerste werkdag vandaag! En dus was ik de hele dag alleen thuis met kleine M. Dat was de tweede keer – in oktober had B al eens een dienst dus toen hebben we al kunnen oefenen met dit ritme.
Tot m’n lichte verbazing gaat het tot nu toe verrassend prima. Ik verschoon en voed kleine M zodra ze ‘s morgens wakker wordt, en daarna is er meestal een window of opportunity van 5 tot 15 minuten waarin ze prima tevreden is met gewoon zelf om zich heen kijken in bed. Die tijd gebruik ik om zelf even te douchen. Dat (opgefrist zijn) maakt mijn eigen start van de dag een stuk prettiger.
Tegen de tijd dat kleine M er klaar mee is, ben ik zo ongeveer aangekleed en gaan we naar beneden, waar ik mijn ontbijt maak met haar op de arm. Da’s ook een skill die je snel leert met een kleine baby in huis: allerlei taakjes met 1 hand uitvoeren. Alleen fruit snijden is me nog niet one-handed gelukt, maar gelukkig laat kleine M zich meestal nog wel een minuutje in de box leggen om dino’s te kijken (we hebben zo’n mobile met stoffen dinosaurussen boven de box hangen).
Zo rommelen we samen wat aan, op een gegeven moment valt kleine M in slaap en dan slaapt ze vaak minimaal een blokje van 3 kwartier, en soms wel anderhalf tot twee uur – zeker als ze op mijn buik of in m’n armen ligt te slapen. Vorige week gebruikte ik zo’n slaapblok om deze weekblog te typen, en nu trouwens ook. ;-)
Woensdagmiddag kwam mijn freelance-collega P op kraambezoek. Heel gezellig en kleine M kreeg een prachtig prentenboek van Charlotte Dematons cadeau.
Eind van de middag kookte ik een pastamaaltijd met kleine M in de draagdoek en wat we ‘s avonds deden weet ik niet meer – maar waarschijnlijk gingen we ergens tussen 20 en 21 uur naar bed, want da’s tegenwoordig het nieuwe normaal. Al duurt het regelmatig dan nog wel een uur voor we daadwerkelijk gaan slapen, want: zelf omkleden en tandenpoetsen, kleine M verschonen en voeden, haar een verhaaltje voorlezen, liedje zingen en wachten tot ze slaapt.
Donderdag
Naast al deze nieuwe kinderdingen is er komend jaar nóg een groot ding in het leven van B en mij: in 2024 willen we gaan trouwen (ik schreef al eens over hoe B me ten huwelijk vroeg). Over het hoe & wat precies zijn we de afgelopen weken aan het brainstormen. En vanmorgen hadden we afgesproken bij onze potentiële trouwlocatie, om daar de mogelijkheden te bespreken.
Conclusie: onze locatie (en de datum) ligt vast! We denken nu trouwens dat we geen bruiloft willen, althans niet in de klassieke zin van het woord, maar meer een klein trouwfeestje. Maar daar zijn we dus nog over aan het nadenken.
Terwijl wij op pad waren paste B’s moeder (ook wel: omi) op kleine M. ‘s Middags deed ik een dutje met m’n dochter mee en vanwege de herfststorm ging ons kraambezoek dat ‘s avonds gepland stond niet door, dus daar maakten we een videocall van met de vriend in kwestie.
Vrijdag
Vandaag kwam mijn mama weer naar Nederland! Ondanks haar drukke schema wilde ze héél graag nog even kleine M komen knuffelen (en mij natuurlijk ;-)), dus reisde ze voor een lang weekend heen-en-weer. Het was nog even spannend of haar vlucht zou doorgaan met de storm van donderdagavond, maar gelukkig kwam dat goed.
B was vandaag naar zijn werk en had ‘s avonds een etentje met collega’s, dus het werd ladies night hier. Voordat mama arriveerde probeerde ik nog wat taakjes te doen in huis, maar na een halfuurtje met kleine M in de draagdoek ging ik helaas m’n bekkenbodem weer voelen. Flink balen: sinds afgelopen week heb ik daar ineens weer vaker last van. Waarschijnlijk heb ik vorige week toch wat te snel opgebouwd – weer beginnen met fietsen, die extra yogales, thuis weer starten met zonnegroeten én een langer dagelijks ommetje waren achteraf gezien te veel van het goede…
Lang verhaal kort: ik dwing mezelf nu om echt gas terug te nemen. Dat wil zeggen, even geen dagelijkse ommetjes meer (yep, die 10-15 minuten wandelen red ik nu gewoon niet), geen baby meer in de draagdoek (boeh!), toch nog maar even niet fietsen of actieve yoga doen, en opnieuw opletten met hoe vaak ik in huis de trap op- en afloop. Binnenkort heb ik een afspraak met de bekkenfysio, hopelijk kan ik samen met haar een goed plannetje maken richting meer herstel.
Dit alles is natuurlijk wel enigszins onhandig nu ik dagen alleen thuis ben met kleine M. Want ja, zij moet toch regelmatig verschoond worden en wanneer ze last heeft van krampjes, is rondjes lopen door de kamer een van de weinige dingen waardoor ze zich comfortabeler lijkt te voelen. Bovendien ben ik aan huis gekluisterd, want B heeft de auto mee en wandelen of fietsen kan ik dus niet. Ach, we doen het ermee – het dwingt me in elk geval om rustig aan te doen. ;-)
Anyway, genoeg gezeurd: mama was er dus en dat was meteen heel gezellig. Als avondeten maakte ik pompoencurry, we dronken daar een lekker glas wijn bij en verder was het vooral kletsen, knuffelen met kleine M en samen vertederd zijn om onze lieve (klein)dochter.
Zaterdag & zondag
In het weekend rommelden we wat aan met z’n drietjes/vieren. We zorgden samen voor kleine M, ik pakte met hulp van mama m’n breiwerk (het dekentje voor M) weer op, we gingen een taartje eten bij Dries, bestelden op zondagavond pizza, en zo vloog het weekend om. Niets bijzonders en toch heel bijzonder – juist omdat deze tijd met mijn moeder en dochter vanwege de afstand niet vanzelfsprekend is.
En dat is eigenlijk ook hoe ik het leven-met-kind tot nu toe ervaar: de zingeving en het geluk zitten ‘m niet in het dingen doen, maar in het (samen) zijn.
Geef een reactie