Dit was week 26

Afgelopen week begon wel heel leuk: maandag gingen we een kijkje nemen in ons nieuwe huis! Voor mij was het de eerste keer dat ik binnen was, sinds we het kochten (B was er daarna nog een keer geweest, tijdens de bouwkundige keuring). ’s Morgens werkte ik trouwens nog gewoon, en we begonnen ons bezoek aan Elst met een afspraak bij de notaris. Daar namen we alle keuzes voor ons samenlevingscontract door.

En toen kon het feest beginnen! Superfijn was dat een vriendin mee kwam die binnenhuisarchitect is. Dus zij schakelde meteen in ‘werkmodus’ en hielp ons met opmeten, checkte details waar we zelf nóóit aan hadden gedacht en documenteerde alles handig op de plattegronden. Samen met haar kozen we ook verfkleuren voor de verschillende kamers – ik ben enorm benieuwd hoe alles er straks uit gaat zien.

Na twee uur intensief keuzes maken waren B en ik superblij, maar ook behoorlijk gaar. We sloten de dag met z’n drieën af op een terrasje in het centrum. Conclusie: er is minimaal één leuke eetgelegenheid in Elst! O ja, en in het park om de hoek zitten allemaal konijntjes, zo schattig.

Op dinsdag treinde ik naar Nijmegen voor een werkdag bij Einder. Best fijn toch, die kantoorvibe. Samen met een collega timmerde ik een campagnevoorstel in elkaar – heerlijk om weer live te kunnen sparren, in plaats van met zo’n stom beeldscherm ertussen. O ja, en een van de bladen waar ik aan meewerk is uit. Altijd leuk om zo’n nieuw nummer op m’n bureau te vinden.

Ik sloot de werkdag af op het terras, waar ik bijpraatte met een van m’n (freelance-)opdrachtgevers. We bespraken onder andere het nieuwe verhaal dat ik ga maken voor Radboud Magazine.

Woensdag begon ik de dag met een les hatha yoga. Daarna fietste ik door naar A voor een kop thee. Intussen kreeg ik goed nieuws: het reisadvies voor Zweden is per 1 juli code geel, en dat betekent dat we éindelijk daarheen kunnen. Yes! Over twee weken gaan we al.

En toen was het tijd voor mijn eerste coronaprik. Pfizer kreeg ik – blij mee. Ik moet zeggen: mij bekroop toch een dubbel gevoel toen ik in die enorme Jaarbeurshal aansloot in de rij. Als je het met een dystopische bril zou bekijken, oogde het best een beetje creepy. Maar hé, ik heb hier lang over nagedacht en ervoor gekozen om vertrouwen te hebben in onze samenleving. Bovendien: nee, het liefst had ik geen vaccin nodig gehad, maar nog een keertje corona zie ik al helemáál niet zitten…

Anyway. Minder fijn was dat ik bijna flauwviel (niets ernstigs, heb ik vaker na injecties) en uiteindelijk de 15 minuten wachttijd doorbracht in de EHBO-tent. Nou ja, het was best gezellig om wat te babbelen met de verpleegkundige van dienst. ;-) Daarna ging ik voorlezen bij A, en toen ik op de fiets zat naar huis, dacht ik: hmm, volgens mij gaat dit wat moeizamer dan normaal…

En toen had ik koorts.

Tja, dat was natuurlijk een beetje te verwachten met mijn ‘coronaverleden‘, maar qua planning had ik er geen rekening mee gehouden dat ik me ook donderdag nog beroerd zou voelen. Bleek wel het geval. Dus helaas, geen schrijfcoaching geven en ook geen ander werk, maar dutjes doen op de bank. Tussendoor keek ik trouwens wel de Netflix-miniserie The Queen’s Gambit af. Sterke serie, aanrader!

Gelukkig voelde ik me vrijdag na een lange nacht slapen weer helemaal fit. Eigenlijk waren die vaccin-bijwerkingen een soort mini-corona, wat ook niet gek is als je bedenkt dat je lijf natuurlijk dénkt dat het corona krijgt. Vrijdag maakte ik dus een flinke inhaalslag qua (Einder)werk. Tussendoor had ik nog een uurtje pianoles, en na vijven fietste ik naar S toe voor een vrijdagmiddagborrel met haar en J. Het was superfijn om hen beiden weer te zien.

2 dagen na m’n prik; weer een heel stuk vrolijker!

Op zaterdag zou ik eigenlijk gaan fietsen en borrelen met collega’s in Nijmegen, maar dat ging niet door, dus plots lag het weekend voor me open. Jammer, en stiekem ook wel lekker! Ik begon de dag trouwens weer met een les hatha yoga.

’s Middags besloten B en ik te lunchen bij de Veldkeuken in Amelisweerd. Lunch daar is niet compleet zonder taart, en daarna wandelden we nog een stuk rondom Fort Rijnauwen. Of nou ja, we liepen een stukje en bleven meer dan een uur in het gras zitten om schaapjes te knuffelen. Zo leuk!

’s Avonds waren we beiden uitgeteld, dus we zetten een makkelijke film op (Mowgli, viel een beetje tegen, maar wat wil je hè) en aten ovenrisotto onder een dekentje op de bank. O ja, en we bakten nog appeltaart om zondag mee te nemen naar de jaarlijkse familiedag met B’s familie.

Zondag ik werd ik brak en groggy wakker, ondanks tien uur slaap (en nee, ik had geen alcohol gedronken). Restjes vaccin-bijwerkingen misschien, maar ik voelde vooral dat de herfst van m’n cyclus flink was ingekickt. Ik wilde heel graag alleen onder een dekentje op de bank liggen en niets hoeven. Helaas kon dat niet, want we gingen naar die familiedag. Dus hup, in de auto naar Leeuwarden. Gelukkig is roadtrippen met B altijd een feestje – en heb ik bij hem allang niet meer het gevoel dat ik sociaal hoef te zijn.

Rond een uurtje of drie hielden we het voor gezien (#zelfzorg) en eenmaal thuis was het avondprogramma heel eenvoudig: burgers van Meneer Smakers bestellen, Disneyfilm aan en samen cocoonen. Ik koos trouwens een keer voor de veganburger op basis van lupinebonen en wortel. Die was erg lekker, ik vond alleen de mangochutney erbij wat te zoet. De Mevrouw Smakers-burger met vleesvervanger blijft m’n favoriet.

Zo, en toen was het alweer maandag – vandaag dus. Maar daarover volgende week meer.
Fijne week!

Reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.