Wat een jaar, 2023. Veel ellende in de wereld en veel liefde in mijn eigen leven. Dat voelt best als een groot contrast… Toch blik ik vandaag terug op mijn persoonlijke afgelopen 12 maanden. Want misschien is het juist in donkere tijden belangrijk om ook te blijven kijken naar het licht.
Januari
Mijn 2023 begon in gezelschap van B, E en J. Op Oudjaarsavond speelden we Pandemic Legacy en aten we stapels van J’s heerlijke oliebollen. Daarna keken we nog even vuurwerk, zelfs kleine S kwam heel even z’n bedje uit. Voor mij deze keer alcoholvrije bubbels, want ik was op dit moment zo’n 5 weken zwanger. Bijna niemand wist dat nog, maar ons oud-en-nieuwgezelschap wél, wat deze avond toch iets extra bijzonders gaf.
De tweede week van januari gingen we op wintersport. Tot dan toe had ik nog weinig klachten van m’n zwangerschap gehad – behalve dat ik erg moe was en meteen grotere bh’s nodig had. In de Franse Alpen begon de misselijkheid. Het ski-klasje waarvoor ik me had ingeschreven heb ik maar één dag kunnen volgen, de rest van de ochtenden lag ik in bed terwijl de rest naar buiten ging. Gelukkig voelde ik me vaak ’s middags wat beter en heb ik alsnog kunnen genieten van rustige skitochtjes. Al herinner ik me één skilift die nogal wiebelde, ugh, dat was niet zo’n succes… Toch was het onder de streep een superfijne week met sneeuw, spelletjes en gezelligheid.
Meteen na thuiskomst hadden we de eerste echo bij de verloskundige. Met een prachtig kloppend hartje!
De rest van de maand deed ik zo veel mogelijk rustig aan. Waar dat kon werkte ik onderuitgezakt op de bank (want moe/misselijk), er was nog een fijne zolder-logeerpartij met vriendinnen en hier en daar wat sociale afspraken, maar het eerste trimester speelde toch wel de hoofdrol in januari.
Februari
Dat bleef in februari zo: ik was zowel blij en dankbaar (want jeej er groeide een kindje in mij!) als moe en misselijk. Februari was de maand van crackers-op-het-nachtkastje (voor als ik ’s nachts misselijk wakker werd), Teams-vergaderingen zonder video (zodat ik de call min of meer horizontaal kon doen – er was trouwens één klant die dit doorhad ;-)) en m’n werkprojecten zo veel mogelijk uitsmeren over de dagen. Wat was ik blij dat ik eind vorig jaar al had besloten om minder werk in te plannen. Dat kwam nu goed van pas.
Andere leuke dingen in februari: mama kwam een paar dagen op bezoek en we deelden ons blije nieuws met familie en goede vrienden.
Maart
Het vroege voorjaar begon met een hoogtepunt: op 1 maart werd ik ten huwelijk gevraagd! Diezelfde dag hadden we ook nog een goede 13 weken-echo, dus je begrijpt, de week kon niet meer stuk. Ondanks dat ik me lichamelijk nog steeds niet top voelde – er waren betere dagen, maar helaas ook nog steeds misselijke dagen, dat zou tot week 18 van de zwangerschap zo blijven – was er mentaal dus fijne afleiding.
Ik zie in maart ook veel spelletjes-dates met vrienden in m’n agenda staan én de eerste paar sessies KlimaatGesprekken die ik samen met E organiseerde.
April
Ook in april was er tweewekelijks een avond KlimaatGesprekken hier bij ons thuis. En de weken waarin we geen deelnemers over de vloer hadden, gebruikten E en ik de dinsdagavond om de volgende sessie voor te bereiden. Erg leuk om dit zo samen te doen!
Voor onze maandelijkse date nam ik B mee naar Les Misérables in Rotterdam. We bleven daarna een nachtje slapen in de Maasstad.
Ik begon met zwangerschapsyoga, een fijne aanvulling op de lessen yin yoga die ik al deed (met ashtanga was ik bij 8 weken zwangerschap gestopt, mijn lichaam zei heel hard ‘nee’). Ook hadden we de eerste voorbereidende sessie met doula Fleur.
En we gingen met de trein naar Zweden! ‘We’ is hier ik, E en kleine S – en natuurlijk de kleine M-in-mijn-buik, toen nog Groebie. Als ik er nu zo op terugkijk vind ik het wel heel erg cool van ons dat we met een dreumes van net 1 jaar én bij ruim 21 weken zwangerschap deze trein- en bootreis hebben gemaakt.
Mei
Eenmaal weer terug in Nederland groeide mijn zwangere buik in rap tempo verder. Ik ging een dagje naar GeoFort met voorleeskindje A (leuk!), werkte verder aan m’n verschillende projecten voor opdrachtgevers en was blij om te merken dat ik eindelijk wat meer energie had voor dingen.
Tegelijkertijd was ik door de zwangerschap al beperkter in m’n doen dan ik op dit punt had gehoopt. Rug- en bekkenpijn maakten wandelen en lang staan bijvoorbeeld niet echt meer mogelijk. Gelukkig kon ik nog wel op de fiets overal naartoe! Ik mocht ook geen zware dingen tillen – boodschappen lieten we vanaf dit moment dus wekelijks bezorgen. Eerst nog van AH, maar rond deze tijd leerden we Hofweb kennen. En da’s toch ook best een transitie geweest dit jaar; zo’n 80 procent van onze boodschappen kopen we nu biologisch, bij een eerlijk bedrijf. En het is ook nog eens hartstikke makkelijk, want ze worden thuisbezorgd. Blij mee!
Oh ja, we zetten in het voorjaar ook weer een aantal stappen met de verbetering – en vooral de vergroening – van onze tuin.
Juni
Begin juni kwamen mijn broer en zijn vriendin een paar dagen hier logeren, wat mega-gezellig was. We begonnen ook met het inrichten van de babykamer. Dat wil zeggen, er stonden al een boel losse spullen die we van vrienden hadden gekregen, maar nu waren de meubels die we op Marktplaats kochten er en konden we echt stappen maken.
Verder vierden we de 90e verjaardag van mijn oma, volgden B en ik samen een online cursus hypnobirthing (waar ik veel aan heb gehad tijdens de geboorte van M), er was een feestje omdat Einder 25 jaar bestond, ik hielp mijn andere oma met verhuizen, ging zelfs nog een dagje naar Best Kept Secret, er was een uitvaart, een bruiloft, en daarna gingen we op vakantie.
Over onze tijd in Twente en de Ardennen schreef ik al eens, het was er heel fijn. Perfecte bestemmingen als je ruim 30 weken zwanger bent: niet te ver weg, mooie omgeving en toch echt even eruit. Vakantiepark Les Etoiles is een goede plek als je een niet-te-duur-en-toch-prima huisje zoekt. Wil je juist splurgen in een heerlijk hotel met wellness en goed restaurant? De Wilmersberg is je plek (met erg goede vega-keuken!).
Juli
In de maand van mijn verjaardag bouwde ik rustig af richting m’n zwangerschapsverlof. Ik had nog een paar laatste schrijfklussen, zwaaide m’n collega’s uit en zette op 14 juli de out-of-office-reply aan.
B en ik luidden mijn verlof in met een weekendje Utrecht. Daarna waren mijn mama en stiefvader er een aantal dagen, ik vierde m’n 32e verjaardag met vrienden en familie en deed verder vooral rustig aan (want hoogzwanger). Dagelijkse dutjes waren een ding in deze tijd en ik zat ook uren op de bank te breien met een podcast.
Augustus
De laatste zomermaand stond in het teken van hoogzwanger zijn en de laatste voorbereidingen op de geboorte van M. Begin augustus kwam doula Fleur weer langs, dit keer voor een ontspanningssessie. Ik werd heerlijk gemasseerd, we deden ademhalingsoefeningen en een visualisatie.
Voor mijn verjaardag had ik van B een bellypaint gekregen, dus op een zonnige vrijdagavond werd mijn buik prachtig ingekleurd door een artiest.
Ook maakte Anna mooie foto’s van mij met 37 weken zwangerschap.
Verder deed ik nog steeds rustig aan. De nachten waren intussen al aardig gebroken (want je omdraaien in bed met zo’n buik is niet top en bovendien moest ik 981353 keer naar de wc) en dus werden de dutjes overdag steeds belangrijker. Ik probeerde vrijwel dagelijks de affirmaties uit m’n hypnobirthing-cursus te luisteren en zo nu en dan gaf doula Fleur me een leuke kleine opdracht. En ik besteedde veel tijd op zolder met Hogwarts Legacy.
Oh ja, en m’n vriendinnen verrasten me met een babyshower! Die zag ik écht niet aankomen – zo leuk. En wat fijn om iedereen nog eventjes te zien.
Op 30 augustus was ik uitgerekend, maar die dag ging zonder veel noemenswaardigs voorbij…
September
Tja, en toen waren die laatste dagen voor de geboorte van M wel echt aftellen en uitzitten. In de terugblik op m’n zwangerschap heb ik dit laatste stukje niet meer meegenomen (omdat ik die tekst al eerder schreef), maar de laatste anderhalve week vond ik bij vlagen best intens. Mentaal, vooral: je bent eigenlijk de hele dag aan het wachten en probeert tegelijkertijd niet te veel in wachtmodus te belanden, maar gewoon door te gaan met dingen – anders word je knettergek.
Toch is het ook een bijzondere tijd, en achteraf kijk ik er met warme gevoelens op terug (zo gaat dat toch hè, de ellende vergeet je al snel weer). B en ik gingen een paar keer samen uit lunchen, we maakten de puzzel die mama me cadeau had gedaan en tussendoor probeerde ik nog een héél klein beetje in beweging te blijven, in een poging om kleine Groebie richting de uitgang te helpen. ;-)
Op 7 september begon dan toch echt de bevalling! Mijn uitgebreide verhaal daarover heb je al kunnen lezen – ik denk er nog steeds met veel trots, dankbaarheid en blijdschap aan terug (kun je heimwee hebben naar je bevalling??).
En dat was het begin van ons nieuwe leven. Al voelde het voor mij op het moment zelf helemaal niet als een schokkende overgang – eerder een heel natuurlijk proces –, terugblikkend is het moment dat ik moeder werd natuurlijk wel een giga-markeringspunt.
Ik zei het vandaag nog tegen een vriend: hoe langer kleine M er is, hoe meer ik me begin te realiseren hoe groots het ouderschap is, en hoe machtig mooi.
Ik had een heerlijke kraamweek (want roze wolk met glitters, baby die relatief best goed sliep en alle lichamelijke ongemakken vielen me zó erg mee) en ook de rest van de kraamtijd vond ik in één woord fantastisch. We zaten met z’n drietjes in de babybubbel, liefsten kwamen langs om kennis te maken met kleine M, er werden allemaal heerlijke maaltijden voor ons gekookt en ik heb vooral heel veel geknuffeld met m’n kleine meisje. Zó veel liefde. Ik weet nog dat ik dacht: dit mag van mij nog wel máánden zo doorgaan.
Oktober
In oktober ging dit babyfeest natuurlijk gezellig door. Naast de zorg voor kleine M deden we regelmatig spelletjes met vrienden (Mansions of Madness, Pandemic Legacy) en zo nu en dan trokken we er eventjes met z’n drieën op uit. Maar het waren vooral de kleine dingen die deze maand fijn maakten: samen boodschapjes ophalen bij B’s ouders (ons Hofweb-afhaalpunt), hij met de kruiwagen en ik met de kinderwagen ernaast, de vele (!) lieve kaarten en cadeautjes die we per post ontvingen, de eerste keer dat ik weer alleen ergens naartoe ging zonder kleine M, de eerste keer met z’n drietjes uit lunchen.
Verder aten we een heleboel beschuiten met muisjes, want oktober was echt de maand van de kraambezoekjes. Zo leuk om anderen net zo blij te zien worden van je kind!
November
Begin november kwam mama weer een lang weekend naar Nederland. We hadden het superfijn. Ik ging ook voor het eerst naar de bekkenfysio, die constateerde dat het niet gek is dat ik al snel last ervaarde – en dat het nog wel even duurt voor mijn lijf volledig hersteld zal zijn. Kleine tegenvaller natuurlijk, maar tegelijkertijd fijn om hier zo goed bij begeleid te worden.
Ik ging ook voor het eerst weer langere tijd alleen de deur uit, naar een borrel met collega’s in Utrecht. Voor alles is een eerste keer, zo ook voor kolven in de parkeergarage. ;-)
Later in de maand ging ik nog een paar keer mét kleine M in de auto op stap. De eerste keer best een beetje spannend (want hoe werkt dat met de maxi cosi en wat als ze heel hard gaat huilen op de snelweg?). Prettig om te merken hoe je daar toch snel routine in krijgt. Ik kan niet wachten om deze routine ook met de trein te ontwikkelen, al dat autorijden bevalt me niets qua klimaatbelasting… Maar het is even niet anders. Ja, of ik moet 24/7 thuisblijven maar da’s ook niet realistisch.
Ook in november stonden er trouwens nog een aantal kraambezoekjes gepland. Heel gezellig, en intussen hebben B en ik écht wel genoeg beschuit met muisjes gehad. ;-) Ik snap intussen waarom sommige mensen ervoor kiezen om in plaats van losse kraambezoeken één keer een feestje geven. Is 2 uurtjes intensief maar scheelt je een hele hoop tijd! Los hiervan heb ik ervan genoten om iedereen in m’n leven te laten kennismaken met mijn dochter.
December
En zo schoven we langzaam de winter in. Hoewel het buiten al relatief vroeg winters was – eind november viel er sneeuw – heb ik zelf mentaal opvallend weinig last van het donkere seizoen. En dat terwijl ik nauwelijks buiten kom. Blij mee natuurlijk!
In december begon ik héél rustig weer een beetje met werk-dingen. Officieel start ik 1 januari pas, maar ik gaf in december een gastcollege op de Radboud Universiteit en dat wilde ik natuurlijk wel goed voorbereiden. Ook doe ik alvast een redactieklus voor een vaste opdrachtgever – fijn project om weer een beetje te proeven aan het leven als tekstschrijver.
Verder ging ik voor het eerst met kleine M in de trein! Helemaal naar Amsterdam zelfs, samen met B. We zochten een vriend van hem op die in de buurt van station Amstel woont. De reis was spannender voor mijn bekkenbodem dan voor de baby, maar het ging supergoed. (Ter context: we reden bijvoorbeeld met de auto naar station Elst, waar B mij bij het perron afzette voordat-ie ging parkeren, zodat ik zo min mogelijk meters hoefde te lopen, en eenmaal in Amsterdam lag ik eerst een tijdje op de bank om m’n lijf rust te geven.)
Bovenal was het hartstikke leuk! Smaakt naar meer.
We vierden dit jaar Sinterklaas samen met E, J en kleine S – met wie we overigens sinds dit najaar ook wekelijks samen eten. Een fijne terugkerende gewoonte, ook met het idee dat onze kindjes elkaar goed kunnen leren kennen en vertrouwd raken met alle volwassenen.
Verder was december dus vooral steeds meer uit de babybubbel kruipen, langzaamaan weer het gewone leven in. Mét baby en soms juist ook even zonder kind. Fijn dat dit zo’n geleidelijk proces kan zijn.
Oh ja, en we werden ook nog ziek.. ik lag een paar dagen in bed met hoge koorts en voelde me behoorlijk ellendig. Gelukkig werd B pas ziek toen ik alweer enigszins in staat was om voor kleine M te zorgen, en het kind zelf was ook niet helemaal in d’r hum maar kreeg tenminste geen koorts.
We vierden Kerstmis in verschillende gezelschappen en over een paar dagen luiden we het jaar uit zoals we het zijn begonnen: samen met E, J en kleine S, met een grote berg zelfgebakken oliebollen, een spelletje en een fles bubbels. Ik heb er zin in.
Fijne jaarwisseling allemaal!
Geef een reactie