Jongens, nog maar TWEE WEKEN en dan is het jaar alweer voorbij. Niet te geloven, zeg. Ik weet nog dat ik een maand geleden dacht: ‘Ah joh, kerstkaarten, dat hoeft nu echt nog niet, aaaallle tijd…’
Nou, en dan is het plotseling nog maar tien dagen tot Kerstmis. Vanavond hebben Tom en ik in alle haast nog een boom(pje) gescoord bij de Intratuin. Dat ding staat nu een béétje random in de woonkamer, nog niet opgetuigd, want ’t is al bijna elf uur en ik kom net warm en rozig (en moe) uit bad. Morgen dan maar, ik ben gelukkig een dagje vrij.
Tijd tekort in elk geval dus, om alle dingen te doen die ik zou willen. Zo ook m’n maandelijkse boekenblogjes! Van oktober én november schreef ik nog niets. Of nou ja, er stond wel een half blogje in m’n concepten, maar…
Goed, om de traditie niet te doorbreken: dit las ik de afgelopen twee maanden.
Kim van Kooten – Lieveling *
Oké, laat ik maar met het rampzaligste beginnen, dan hebben we dat ook weer gehad. Want lezen, lézen kun je het niet echt noemen, ik heb hier op een griepige middag in bed maar zo’n beetje doorheen gebladerd. Vreselijk om te zeggen, want het onderwerp van dit boek is natuurlijk zwaar (het gaat over een jong meisje dat seksueel wordt misbruikt door haar stiefvader), maar eh, ja, het is gewoon écht heel slecht geschreven.
Maar eigenlijk kunnen Marja Pruis (en Sylvia Witteman) dat beter onder woorden brengen dan ik.
René Kahn – Op je gezondheid? Over de effecten van alcohol ****
Als ik een top vijf zou maken van boeken die je het aankomende jaar zéker zou moeten lezen (en hey, misschien doe ik dat ook nog wel), dan staat dit boekje van René Kahn er zeker in. Iedereen die wekelijks meer dan twee glazen wijn drinkt, zou dit boek moeten lezen, vind ik. De laatste wetenschappelijke kennis en feiten over alcohol staan er op een goed leesbare manier in beschreven, op zo’n manier dat ’t niet saai wordt.
Natuurlijk niet nieuw, die kennis, maar jongens, houd je vast: alcohol veroorzaakt allerlei vormen van kanker. En nee, dat geldt níet alleen als je probleemdrinker bent. Ook, juist, de mensen die ‘matig’ drinken (tussen de 2 en 10 glazen per week), vomen een risicogroep. Bij vrouwen is 12,5 procent van de gevallen van borstkanker te wijten aan alcoholgebruik en met elk glas dat je per dag extra drinkt, neemt de kans op borstkanker met 10 procent (!) toe. Ontnuchterend (haha) om zulke feiten (er zijn er nog veel meer) zo eens op een rijtje te zien. Goed, schrijf ik ook nog wel eens langer over, maar niet nu.
Wil allemaal overigens niet zeggen dat ik nu nooit meer een glas wijn aanraak, maar ik merk dat dit boek me wel veranderd heeft in de zin dat ik veel bewuster ben gaan drinken.
Voor wie (nog) geen tijd of zin heeft om het (overigens niet eens zo dikke) boek te lezen: de Volkskrant schreef er een goed artikel over, NRC Next ook (vandaag nog!).
Henk van Straten – Bidden en vallen ***
Henk – of nou ja, zijn boek – stond al bijna een jaar in de kast hier (sorry, Henk). Ik gaf ‘m eens aan Tom, maar ja, als de hoofdpersoon (die toch niet de voorbeeldigste blijkt te zijn) dezelfde naam heeft als jij, leest dat toch wat ongemakkelijk. Hoe dan ook, mijn Tom kwam niet door Bidden en vallen heen. En ik, ik had nog zo veel andere dingen die ik óók wilde lezen.
Maar nu dan toch! Bidden en vallen gaat dus over Tom, een in mijn ogen vrij onsympathieke accountmanager bij horlogemerk Omega. Type kalend, groot en in pak, beetje vlezig en misschien zelfs wat onfris (althans zo stel ik me hem voor). Verderop in het boek komen nog een paar andere personages aan het woord.
Wat ik van het boek vond? Tja, ik ben best fan van Henk en z’n teksten. Zeker z’n dagelijkse blogposts vind ik bij vlagen zéér bewonderenswaardig (al kan ik me soms ook vreselijk ergeren, maar ben er op die momenten niet helemaal zeker of dat nu juist z’n bedoeling was) Bidden en vallen is rauw en ongemakkelijk; goed geschreven, maar geen vrolijk boek dat je iemand cadeau doet voor z’n afstuderen. ;-)
Toine Heijmans – Pristina ****
Van mijn oma – 83 en nog steeds ook leesgek – leende ik Pristina, geschreven door m’n oud-Volkskrantcollega Toine Heijmans. En o, Toine, mocht je dit ooit lezen: wat een prachtig werk heb je op je naam staan.
Pristina gaat over Irin, een meisje van onbekende afkomst dat gezocht wordt door de vreemdelingenpolitie. Maar we beginnen met Albert Drilling (mogelijk niet z’n echte naam), ambtenaar op het ministerie, die naar een Waddeneiland afreist om Cira Dosta te vinden. En o, dan is er ook nog de man die namen verzint. En de onheilspellende laatste zin op de achterflap: “Maar op het eiland gelden andere wetten.”
Ik wil ook zo’n verfijnd boek kunnen schrijven.
Giulia Enders – De mooie voedselmachine (De charme van je darmen) ****
Enige tijd geleden was De charme van je darmen overal: bij de AKO op het station – en eigenlijk op de eerste tafel in elke willekeurige boekwinkel -, bij RTL Late Night, op Facebook, in andere blogs.
En eh, ja, als boeken/series/films zo’n overdaad aan exposure krijgen, heb ik meestal al meteen geen zin meer om ze te lezen of bekijken (overigens ga ik deze stelling bij het volgende boek hieronder al ontkrachten, maar ach).
Goed, het darmen-boek van de Duitse geneeskundestudente Giulia had ik dus aan me voorbij laten gaan, maar toen ik het in de bieb zag staan werd ik toch nieuwsgierig. En niet voor niets! Als je darmen hebt, zou je dit boek moeten lezen, sowieso.
Giulia vertelt op een frisse en toegankelijke manier dat de darmen eigenlijk onze tweede hersenen zijn, dat darmbacterien een rol spelen bij vrijwel alle processen in ons lichaam en dat je zelfs depressief kunt zijn doordat je darmen niet goed werken. Ook legt ze nauwgezet uit hóe onze darmen nu eigenlijk werken (maar dan op zo’n manier dat ook ik als niet-beta het onthoud!) en er is ook een hoofdstukje over eh, ontlasting. En over kotsen, trouwens (wist je dat kots ook vaak uit je dunne darm komt? Oké, misschien wilde je dat niet weten.)
Nou ja, lezen dus. Interessant. Op een gegeven moment wordt ’t wel érg veel feitenkennis, dus ik vond ’t niet echt een gevalletje “in een ruk uit”, maar zeker een boek om er af en toe weer eens bij te pakken als je buikpijn hebt of wat beter voor jezelf wilt zorgen.
Astrid Holleeder – Judas *****
Ja, jeetje, wat een boek zeg. In het diepste geheim gedrukt en als donderslag bij heldere hemel verschenen. En wow, ik dacht dat Astrid een ghostwriter had maar dat (b)lijkt niet zo te zijn. Wat een intrigerend verhaal – zozeer, dat ik bereid was een paar dagen boete te betalen (het boek is een Sprinter bij de bieb, wat betekent dat je ‘m maar 1 week mocht lenen en dat bleek net wat weinig voor het ruim 500 pagina’s tellende werk).
Astrid, ik vind je ontzettend dapper. En je schreef misschien wel het beste boek van het jaar.
Geef een reactie