En toen was het alweer juli! De helft van het jaar is voorbij en dat betekent dat ik ook op de helft van mijn 2016-challenge van GoodReads ben:
Niet slecht, toch? Zeker als je bedenkt dat ik vorig jaar in totaal hooguit tien boeken las (ik heb dat toen niet precies bijgehouden).
Het komende half jaar zit ik vijf dagen per week 2-3 uur in de trein (want ja, ik ben deze week begonnen bij Einder! En het is zo leuk! Daarover vertel ik graag meer, maar niet vandaag).
Al dat treinen betekent genoeg tijd om te lezen (en om blogjes te tikken ja, mits ik daar na een werkdag schrijven nog energie voor heb). Dus als jullie nog goede boeken weten die ik móet lezen, this way please. Nu op mijn nachtkastje o.a. Haar naam was Sarah en Joe Speedboot. (Je merkt al, ik loop hopeloos achter, qua literatuur de laatste jaren, maar hé, ik ben hard bezig aan een inhaalslag!)
Goed, zo ver zijn we nog niet, maar ook in juni las ik een stapel(tje) boeken. Welke & wat vond ik ervan?
John Williams – Stoner ****
‘O, je bent mijn lievelingsboek aan het lezen’, riep Judith verheugd toen ze Stoner op mijn keukentafel zag liggen. Ik snap wel waarom.
Stoner is het levensverhaal van William Stoner, een nogal doorsnee man met een nogal doorsnee leven. Ondanks alles – of juist daarom – ga je van hem houden. Zozeer, dat ik het laatste hoofdstuk in tranen heb gelezen. Daar houd ik van, als boeken me ontroeren.
Ik herinner me wel dat Stoner een aantal jaar terug in alle bestsellerlijstjes van de boekhandels lag, maar wist eigenlijk helemaal niet dat het een heruitgave is van een veel ouder boek. En dat de auteur, John Williams, dus al lang niet meer leeft. Hier kwam ik pas achter toen ik het boek uit had – in stijl is het boek dus vrij tijdloos, zou ik zeggen – of althans, de Nederlandse vertaling is dat.
Als je Stoner nog niet hebt gelezen en van ietwat rauwe verhalen houdt over mensen & het leven: doen. Al kan ik me ook voorstellen dat dit boek juist verwarrend werkt, als je al een beetje in de war bent over het leven en jezelf.
Astrid Lindgren – Oorlogsdagboek (1939-1945) ****
Sinds ik de biografie van Femke Halsema las, vind ik het steeds leuker om (auto)biografisch werk te lezen. Dus toen ik in de bieb het dagboek van Astrid Lindgren zag liggen op de tafel met Sprinters (=boeken die zo populair zijn dat je ze maar 1 week mag lenen), aarzelde ik geen moment.
Het dagboek geeft een inkijkje in het leven van een gewoon Zweeds burgergezin tijdens de Tweede Wereldoorlog. Lindgren beschrijft nauwgezet de gebeurtenissen in Europa en daarbuiten, terwijl zij zelf in het neutrale (en dus betrekkelijk vredige) Zweden steeds tussen twee vuren staat. Bij vlagen heftig, maar nuchter en toch met gevoel opgeschreven.
Zoals ik al zei: het boek was een Sprinter, dus de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik het niet helemaal uit heb kunnen lezen. Want ja, toen kreeg ik plots dat ongeluk en had ik weinig puf voor lezen. Maar: dat ga ik zeker doen als ik binnenkort nog eens de kans krijg. Zoals al in het voorwoord staat, is dit een uniek perspectief.
Rebecca Wolff – De beginners *
Tja, wat zal ik zeggen… Dit boek was een goede reden om mijn GoodReads-account op te frissen. Pas nadat ik andere reviews las, drong tot me door dat ik wellicht gewoon een slecht boek had gelezen.
Nou ja, gelezen, op een gegeven moment begon ik maar een beetje door te bladeren. Eindeloze vage passages, enorm wollig taalgebruik en uberhaupt een heel onrealistisch verhaal. Nee, ik vond dit niks. En voor de duidelijkheid: dat heb ik echt niet vaak.
Opmerkelijk is wel dat ruim driekwart van de reviewers precies verwoordt wat ik dacht toen ik De beginners (‘Een schitterend debuut’, aldus het omslag) dichtsloeg, terwijl er ook een paar mensen zijn die juist zeggen dat ze het boek geweldig vonden. Dus hè, misschien toch een kwestie van smaak – dat, of ik ben een cultuurbarbaar die niets van Hoge Literatuur begrijpt.
Francien Regelink – Francien laat je tieten nog eens zien **(*)
Als ik een puberdochter had, zou ik haar dit boek absoluut laten lezen. Als ik een puberzoon had trouwens ook. Francien Regelink beschrijft haar tienerjaren rondom één gebeurtenis: op een dag stuurt ze een foto van haar borsten naar een jongen die ze leuk vindt. Binnen de kortste keren hangt het webcam-screenshot door de hele school. Behoorlijk ingrijpend natuurlijk voor een 15-jarige. Pas ruim tien jaar later maakt Francien haar verhaal openbaar – inmiddels is ze succesvol blogger en oogst ze lof met haar bekentenis.
Ik vind het dapper van Francien dat ze dit verhaal vertelt en ik denk zeker dat het veel anderen kan helpen. Zeker de laatste hoofdstukken lezen lekker weg. Toch gebiedt de eerlijkheid me te zeggen dat ik het geen geweldig boek vond, om de simpele reden dat het nogal wisselend is geschreven. De eerste hoofdstukken gaan in mijn ogen erg traag en er worden details beschreven die verder totaal niet ter zake doen.
Goed, misschien is Francien haar schrijfstijl niet de mijne. En wellicht behoor ik gewoon niet tot de doelgroep. Al sluit ik ook niet uit dat er een kern van waarheid huist in de review van een andere GoodReads-gebruiker: ik dacht de druk van de deadline te merken (dit geeft Francien zelf ook wel een beetje toe).
Wat ik overigens wél erg leuk vond, was dat ik die beschrijvingen veel herinneringen naar boven kwamen uit mijn eigen middelbareschooltijd. De coopertest, de Bosloop, gekke leraren en door de gangen slenteren.. ik zag het Mill-Hillcollege ineens weer levendig voor me. :-)
Griet Op de Beeck – Vele hemels boven de zevende *****
Na het interview met haar in Volkskrant Magazine én de lovende woorden van Des móest ik wel snel een boek van Griet op de Beeck lezen. Ik besloot haar debuut Vele hemels boven de zevende mee te nemen op vakantie naar Texel.
En daar kreeg ik geen spijt van. Zonder te veel te spoilen: wow, wat een boek. Heerlijk geschreven, ontroerend, herkenbaar, prachtig, schokkend. Gaat dat lezen. Ik ben benieuwd of ik dit jaar nog een beter boek ga lezen dan dit. (Wie heeft er tips?)
Geef een reactie