Dingen

Ja, dus over die griep he…die heeft nog een flink tijdje doorgeraasd hier, vandaar de stilte op Suushi. Dacht ik nét dat ik beter begon te worden, zei m’n lichaam NEE HOOR en gooide er een nieuwe berg keelpijn, hoest en koorts tegenaan.

De laatste twee weken lag ik dus vooral in bed en op de bank – ik heb inmiddels het complete archief NPO Start teruggekeken – en gisteren ging ik eindelijk weer met succes een hele dag naar Nijmegen. De vorige twee keren dat ik dat probeerde, zat ik nog voor de middag weer in de trein naar huis, dus jeej, vooruitgang.

Overigens presteerde ik het wel gisteren na die eerste werkdag één van de twee tassen die ik bij me had, onderweg kwijt te raken. Vet raar, want ik ben zo’n neuroot die enorm op d’r spullen let in het openbaar en ik weet bijna zeker dat ik mijn stoel heb gecheckt voor ik de trein uitstapte. Maar goed, de NS heeft vooralsnog niets gevonden. Gelukkig zaten alleen m’n sloffen, een bakje eten en een zwart basic shirtje in die tas, dus de schade is te overzien. (Hoewel, sloffen zijn met dit weer geen overbodige luxe – morgen maar ff naar Bever voor een nieuwe set.)

Tja. Dingen gebeuren. Verder voel ik me opmerkelijk kalm en in balans, voor de tijd van het jaar. Misschien komt het door die 2x 4 dagen op bed, hoor, maar ik dein rustig mee in het terugtrek-ritme van de herfst. In het kader van ‘uitzieken’ ga ik al de hele week vroeg slapen en dat bevalt me prima. Sowieso: alleen-zijn begint zo onderhand een hobby van me te worden. Who would have thought.

Kortom: de donkere dagen voor kerst breken aan, buiten is het KOUD maar ik heb mijn warme winterjas dus ik red me wel. Bovendien ben ik, in het kader van ‘een betere weerstand krijgen’ en ‘beter leren tegen kou te kunnen’ begonnen met een experiment Koud Douchen. Mijn lief, die ooit een workshop bij Wim Hof volgde, zweert daar al jaren bij; na je (warme) douchebeurt de kraan op standje ijs draaien en dan, rustig en diep ademend, een tijdje blijven staan.

Schijnt voor allemaal dingen goed te zijn, Google maar, al is het de eerste dagen vooral gewoon WENNEN hoor. Als in: op dag 1 en 2 liep ik na het douchen een uur te bibberen onder dekentjes. (‘Suus, je moet hier ook niet mee beginnen als je nog niet helemaal beter bent’, zuchtte B lachend.)

Maar! Het begint zowaar te WENNEN, inderdaad. Sterker nog, vanavond heb ik na het hardlopen (m’n eerste in wéken en nog altijd met een gevoelige enkel, helaas, maar da’s weer een ander verhaal) ook koud afgedoucht – voor de tweede keer vandaag, vrijwilllig! – en nu lig ik dus heerlijk na-tintelend en tevreden onder m’n warme winterdeken. Tijd om m’n boek erbij te pakken – of nee, eerst even First Dates terugkijken, m’n nieuwe guilty pleasure, thanks collega’s ;-) – en weer zo’n heerlijk lange nacht te slapen.

Leven is best goed, in de herfst.


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.