Deze boeken las ik in 2023 (en dit vond ik ervan)

Altijd fijn, lijstjes maken aan het eind van het jaar. Dit jaar is de tijd wat schaarser (en dat zal komende jaren waarschijnlijk niet anders zijn), dus ik ga het enigszins beknopt houden.

In 2023 las ik tweeëntwintig boeken – bijna twee keer zo veel als de twaalf die ik mezelf tot doel had gesteld op Goodreads. Bovendien zaten er een aantal dikke exemplaren tussen; het dikste boek had 751 bladzijden en gemiddeld telden de boeken er 471. In totaal las ik 8170 bladzijden.

Vrijwel alle boeken vond ik de moeite waard, in meer of mindere mate. Er was eigenlijk geen boek waarvan ik wenste dat ik het niet had gelezen – maar er waren zéker grote verschillen in kwaliteit en leesplezier. Die dingen blijken soms trouwens los van elkaar te staan.

Vijf sterren ★★★★★:

1. De Mistborn-triologie (Brandon Sanderson). Ze zijn oorspronkelijk Engelstalig maar ik las ze in het Nederlands. Het eerste deel heet ‘Het laatste rijk’, deel 2 heet ‘De bron der verheffing’ en het laatste deel ‘De held van weleer’. B is fan van deze auteur en na het lezen van deze serie begrijp ik waarom. Origineel, meeslepend en goed geschreven.
2. Jagen, verzamelen, opvoeden (Michaeleen Doucleff). Wat mij betreft een must voor iedereen die kinderen heeft. En afgaande op de verhalen van jonge ouders in m’n omgeving hebben veel mensen binnen mijn bubbel ‘m al gelezen. Er is zeker wat af te dingen op de inhoud (soms wat kort door de bocht en te veel herhaling), maar de take home-message – kinderen zijn een volwaardig ’teamlid’ binnen je gezin, laat ze van héél jongs af aan al meehelpen met ‘grotemensendingen’ – spreekt me erg aan.
3. Vrije geboorte (Anna-Myrthe Korteweg). Misschien qua schrijfstijl geen 5 sterren waard, maar ik zet ‘m hier toch bij omdat de manier waarop dit boek naar bevallen kijkt, mij enorm heeft geholpen in de voorbereiding op de geboorte van mijn kind. Must-read voor elke zwangere vrouw, zou ik zeggen. Oké, tenzij je allergisch bent voor alles dat ook maar een tikje alternatief of ‘zweverig’ is.

Vier sterren ★★★★:

1. Rood is ja (Sara Kroos). Best een heftig onderwerp – misbruik in de ggz – en Sara Kroos heeft haar persoonlijke verhaal daarover goed opgeschreven.
2. Fortuna’s kinderen (Annejet van der Zijl). Deze stond al heel lang op m’n lijstje en hij viel niet tegen. Familierelaas op basis van uitstekende research (voor zover ik dat kan beoordelen althans, het komt gedegen over). Schetst een gedetailleerd tijdsbeeld van het 19e-eeuwse – racistische – Amerika en de opkomst van die natie, vanuit mensen die erbij waren. Desondanks niet zo meeslepend, maar ik vond het persoonlijk boeiend genoeg om te blijven lezen.
3. Baby & dreumes (Hedvig Montgomery). Ook een fijn opvoedboek waar ik me inhoudelijk erg in kon vinden. Gaat over bouwen aan de vertrouwensrelatie met je (kleine) kindje. Ik las ‘m toen ik zwanger was en wil ‘m eigenlijk binnenkort herlezen.
4. Mijn lieve gunsteling (Marieke Lucas Rijneveld). Poe, tja. Literair en beklemmend en heftig en toch ook wel heel goed. Boek van een ander niveau, dit. Niet per se prettig om te lezen maar wel, nou ja, goed gedaan dus (en je gaat je toch een beetje afvragen in hoeverre dingen autobiografisch zijn).
5. De tattoeerder van Auschwitz (Heather Morris). Een waargebeurd verhaal over de liefde tussen twee Joodse gevangenen in het vernietigingskamp. Heftig natuurlijk, verbijsterend soms en het pakte me enorm.
6. Dagboek van een verloskundige (Marlies Koers). Heb echt genoten van dit inkijkje in het verloskundigenvak!

Drie sterren ★★★:

1. De eerste 3 boeken van de Zeven Zussen-serie: De zeven zussen (1), Storm (2) en Schaduw (3), door Lucinda Riley. Deze ben ik momenteel aan het bingen en dit is echt precies wat ik nodig heb in deze periode van m’n leven: een meeslepend, intrigerend verhaal dat lekker wegleest. Vind het bij vlagen wel érg onrealistisch en dat zorgde met name in boek 2 voor wat ergernis tijdens het lezen, maar als ik die knop uitzet kan ik hier zeker van genieten. Beetje wat sommige mensen hebben met Harry Potter, denk ik.
2. Hoe overleef ik… alles wat ik niemand vertel? (Francine Oomen) Jaaaa, de nieuwe Francine! Wat een heerlijke nostalgie-trip. Toch, en het spijt me om dit te zeggen, vond ik het niet goed. Het is heerlijk om weer in het HOI-universum te duiken en ik ga het vervolg ongetwijfeld ook weer lezen – maar dit is toch meer GTST dan een arthousefilm, zeg maar. Niet dat dat erg is, maar even qua verwachtingsmanagement. Oh en ik vond het érg irritant dat de tijdlijn niet meer klopt, Rosa en haar vrienden zijn in dit nieuwe boek ineens 25 jaar terwijl zij altijd een jaar ouder was dan ik (dus dan zou ze nu 33 moeten zijn).
3. Even goede vrienden (Raounak Khaddari). Begin dit jaar worstelde ik wat met veranderende vriendschappen, en toen vond ik dit boek een fijne spiegel om te lezen.
4. De heks van Limbricht (Susan Smit). Niet haar beste boek wat mij betreft, maar ik waardeer wel de poging die ze heeft gedaan om licht te werpen op het leven van een eigenzinnige zeventiende-eeuwse vrouw (een ‘heks’ volgens de gemeenschap van toen).
5. Middernachtbibliotheek (Matt Haig). Heel veel mensen zijn hier megafan van heb ik begrepen, maar mij pakte het niet zo. Interessant idee, maar helaas niet zo goed uitgewerkt. Karakters nogal leeg en stereotype. Hier en daar een interessante observatie, sommige stukken vond ik vervelend cliché. Al met al wel vermakelijk.

Twee sterren ★★:

1. Het nieuwe borstvoedingsboek (Stefan Kleintjes en Gonneke van Veldhuizen). Enigszins dogmatisch geschreven en daar ergerde ik me regelmatig aan, vooral toen ik het in de zwangerschap probeerde te lezen. Maar toegegeven, er staat ook veel nuttige info in voor wie borstvoeding geeft. Ben je zwanger, dan zou ik je eerder de cursus van Teddy Roorda aanraden dan dit boek, maar als naslagwerk vond ik het in de kraamtijd best handig om ‘m in de kast te hebben staan.
2. De boekhandelaar van Dachau (Shari J. Ryan). Deze werd me aangeraden door Kobo nadat ik De tattoeerder van Auschwitz had uitgelezen. Vond dit op zich ook een meeslepend en indringend boek, het was alleen een enorme deceptie toen ik er achteraf achterkwam dat dit verhaal compleet verzonnen is. Ik voelde me toen op de een of andere manier een beetje ranzig. Emo-porn noemde Sylvia Witteman dit kaliber boeken volgens mij ooit…
3. Wij waren, ik ben. Weg uit Ruinerwold (Israel van Dorsten). Dagboek van een van de kinderen van Ruinerwold (Google maar). Interessant om gelezen te hebben en bij vlagen bizar, maar helaas vond ik ’t qua schrijfstijl niet zo.

Eén ster ★:

1. Verlost, en nu? (Uwe Porters) Persoonlijk dagboek over de postpartumtijd. Goed dat het bestaat denk ik want de schrijfster laat zien dat het leven met een pasgeboren baby niet altijd over rozen gaat. Ik vond het alleen totaal niet herkenbaar, want ja, ik zat dus wél op zo’n roze wolk. Voor mij dus vooral wat bevreemdend en enigszins deprimerend om te lezen. Maar kan me voorstellen dat dit voor andere jonge moeders juist fijne herkenning biedt.