Deugen

Soms denk ik: wat zou het makkelijk zijn, om PVV- of Forum voor Democratie-stemmer te zijn.

Fijn de klimaatverandering ontkennen, geen last van vlieg-, vlees-, kaas- en H&M-schaamte. Mensen uit andere culturen de schuld geven van alles wat niet deugt. Zodra iets of iemand je niet bevalt, er het woord ‘deug-‘ voor plakken en lekker roeptoeteren (want je zou maar eens gelijkwaardig luisteren naar een ander).

Per definitie alles wantrouwen wat van wetenschap of overheid afkomstig is (want stel je voor dat je daadwerkelijk moeite doet om je een plan of theorie inhoudelijk eigen te maken, de voors- en tegens genuanceerd af te wegen!).

En vooral: lekker onbeperkt biefstukken eten, keihard over de snelweg cruisen in je fourwheeldrive, drie keer per jaar het vliegtuig pakken naar de zon.

O, wat een zorgeloos leven heb je dan. Toch?

Hoewel je waarschijnlijk zelf juist vindt dat je ontzettend veel zorgen hebt. Want ja, die klimaatgekkies! En die immigranten!!!! En die linkse ivorentorenwetenschappers!!11!!

Ja, dat is misschien wel het treurige. Dat de mensen die zichzelf hebben ontheven van ‘zich druk maken om de wereld’, zich juist het drukst schijnen te maken van iedereen.

En ja, natuurlijk generaliseer ik nu. En nee, ik doe het zelf ook héus niet allemaal goed. Pak me maar, dat is mijn punt nu niet.

Wat wel?
Misschien wel juist de moeite die ik heb om dit stukje te plaatsen. Te bang ongenuanceerd te zijn, op teentjes te trappen, stennis te veroorzaken.

Als ik op Twitter weer zo’n klimaatontkenner los zie gaan (laatst had ik er ook een paar aan m’n broek, toen ik het waagde iets te zeggen over de #zomerhitte), krijg ik vaak zo’n beeld in mijn hoofd van de etterbak op het schoolplein, vroeger op de basisschool.

Van die rotventjes die je met zo’n zelfvoldane grijns zitten aan te kijken. Die schamper lachen om wat je dan ook maar zegt, waar het ook over gaat. Die nog net niet voor je op de grond spugen. Minachting, doof voor de ander, totaal uit verbinding, want het enige dat hen boeit is je nog een stukje verder de grond in trappen.

Deugkind. Met je nuance.


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

Eén reactie op “Deugen”

  1. Ik kwam via via op je blog – wat heb je een fijne schrijfstijl! Ik vind het ook best lastig, dat je wel je best doet maar het gevoel hebt dat het eigenlijk nooit goed genoeg is en je altijd wel iemand op je dak kan krijgen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.