Voorbode

Even hoor: toen ik vanmorgen om half acht mijn fiets van het slot haalde en door de stille straten richting station fietste, was het al licht. Dat mag futiel klinken, laat het tot je doordringen. Vanaf vandaag zitten we aan de goede kant van het jaar. Oké, het is nog altijd februari, daar veranderen die paar zachte dagen afgelopen weekend niets aan. (Maar hé, ik zat op een terras, mensen! Buiten! In de zon! Zonder jas!)

Nu duurt het niet lang meer, of ik word ’s morgens wakker van het zonlicht dat langs de randjes van m’n rolgordijn naar binnen kiert. M’n dagelijkse trein naar Nijmegen is voorlopig geen donkere tunnel. En de frequentie waarmee HEMA me nieuwe fietsverlichting verkoopt (‘losse lampjes mogen ook’, gonst een tien jaar oude overheidscampagne dan altijd door m’n hoofd) daalt drastisch. Man, wat word ik vrolijk van die gedachte. Zomeravonden in het park, flesje wijn, korte broek en kietelend gras tussen je tenen – voel je het al?

Ook de daglichtlamp die ik eind januari aanschafte als wapen tegen winterdip, kan over niet al te lange tijd weer in de kast. Al toen het tabletvormige apparaatje zaterdagochtend op de ontbijttafel stond, vielen de tienduizend lux vrijwel weg tussen het licht waar de woonkamer in baadde. Hallo, zon.

Vooruit, het moet gezegd: eenmaal op de fiets had ik tóch handschoenen aan en toen ik naar spoor 19 liep, schalde door de tunnel dat de sprinter naar Maarssen en Breukelen wegens gladde sporen niet reed. Oké winter, 1-1. Maar dat ochtendlicht neem je me voorlopig niet af.


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

Eén reactie op “Voorbode”

  1. Des

    Oh al een paar dagen achter elkaar een stukje van Suus. Daar word ik nou blij van

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.